Wit verven van onderschip kajak

Een verfverslag van onze kajakmaat Rob Berbee........

Eind 2006 kocht ik, als tweede kayak, een Valley Quajariaq bij Arend Bloem. Omdat de voorraad beperkt was en de levertijd bij Valley, zeker toentertijd, lang was, heb ik toen gekozen voor een uitvoering met een carbon/kevlar onderschip. Deze uitvoering wordt dan geleverd met een mooie blanke gelcoat zodat de structuur van het carbon/kevlar goed opvalt. Bij de aankoop spraken Arend en ik al over een ontevreden klant welke veel witte krassen en sterren in de blanke gelcoat had, en dit als vrij rampzalig ervoer. Het weerhield mij niet van de aankoop, ik zou het wel zien. In 2007, na de nodige tochten en een zeekamp, zag mijn onderschip er ook nogal gehavend uit en besloot ik om eens inlichtingen te winnen bij Arend over een hoe je dit zou kunnen oplossen. Een nieuwe gelcoat laag is niet te doen en dus kreeg ik de tip mee om het onderschip te schilderen met een Mono-urethane ( één-component ) van Epifanes. Na enig onderzoek op de website bleek dit niet de meest geschikte verf. Het is voor boven de waterlijn en is slechts licht mechanisch belastbaar. De Poly-urethane ( twee-componenten ) leek mij beter en na overleg met Epifanes kwamen we tot de eindconclusie om deze verf te gebruiken. Als primer werd de Epoxy-primer aanbevolen.

Op naar de verfhandel dus en de dichtstbijzijnde voor mij is Bijvoet watersport. Helaas verkocht deze mij ook schuimrollers om de verf aan te brengen en nalezende op de site bleek dit niet goed. Een nylon- of vachtroller moest het worden. De bouwmarkt had vachtrollers. Later bleek dat de vachtrollers pluizen en te veel lucht in de verf te trekken, wat het sinaasappelhuid effect veroorzaakte. De eerste laag heb ik dan ook flink moeten schuren om dit effect er langzaam bij de volgende lagen wat uit te krijgen. De nieuwe rollers kwamen bij een winkel vandaan welke volop verf verkocht van Epifanes en deze rollers voldeden prima. De rollers moeten P.U mohair zijn omdat alleen die een mooi resultaat geven. Schilderen met een kwast levert misschien een mooier resultaat maar Poly-urethane verf is lastige verf om te schilderen, het is vrij dun en veroorzaakt dus gemakkelijk druipers.

Dan komt het moment dat je de gelcoat moet gaan schuren, het point-of-no-return mag je gerust zeggen want daarna is de ravage compleet. Om het werken aan de kayak makkelijker te maken had ik de voetensteunen verwijderd, evenals de scheg. Omgekeerd op twee schragen was het prettig werken. Voor het schilderen is het dan eerst afplakken van de band tussen het onder- en bovenschip. Een heel karwei, maar noodzakelijk. Zelf schilderde ik een klein stukje band mee zodat de lijn wat strakker werd. De primer wordt gemengd via volume, dus dat laat zich gemakkelijk doen. Twintig minuten na menging kan er begonnen worden met het schilderen. Als je dan klaar bent dan is het resultaat treurig, maar ja, dat heb je met een primer. De verf laat zich minder makkelijk mengen, want dit gaat op gewichtsverhouding. Een weegschaaltje ( grammenweger ) biedt uitkomst. Ik heb uiteindelijk tussen alle lagen de kayak nat geschuurd. De vier verflagen en de primer kon ik in vijf dagen schilderen, want de droogtijd is 24 uur.

Het eindresultaat mag er ( redelijkerwijs ) zijn maar daar was ik ook niet zo heel bang voor. Hoe houdt deze verf zich door de tijd heen ? Is het voldoende bestand tegen zoutwater ( ook Poly-urethane is voor boven de waterlijn maar kan 48 uur onder water ) en de mechanische invloeden als aanlanden op het strand en instappen bij dijklichamen of keien ? Dat zijn vragen die ik hier nog ter zijner tijd beantwoord.

Benodigdheden voor deze klus;

• 1 pot Epifanes Polyester ontvetter
• 1 pot Epifanes Epoxy-primer
• 2 potten Epifanes Poly-urethane – 22 kleuren beschikbaar
• 5 rollers P.U mohair ( in geval van 4 lagen verf en de primerlaag )
• 1 Beugel voor de rollers
• 2 rollen afplaktape
• 1 verfbakje
• 1 á 2 vellen schuurpapier watervast korrel 400
• Weegschaal ( grammenweger )
• Schragen of iets anders om de kayak ondersteboven op te kunnen laten rusten
• Maskers tegen de zware verflucht
• eventueel wat grondzeil

De totale kosten voor het schilderen van het onderschip van de kayak kost op deze manier rondom de 120,- Euro. Het opknappen van bestaande schilderwerk zal in de toekomst ongeveer een 32,- Euro kosten voor 1 pot Poly-urethane welke goed is voor twee lagen verf.

Het is wellicht ook een idee om een laag op te zetten met Poly-urethane en de boot af te werken met een mono-urethane omdat dit makkelijker verft. Poly-urethane laat de aanzetten sterk zien en is niet of nauwelijks te corrigeren in geval van druipers of overgeslagen ( niet dekkende ) gedeeltes.

De verf is verkregen bij Firma D. van Kalsbeek & Zn., Westerstraat 60, Enkhuizen, tel: 0228-312831

Een dealerlijst van de verf vind je op www.epifanes.nl

Weekend Lauwersmeer - Schiermonnikoog

(Bekijk de foto's van dit weekend..)

We hadden het leuk in het hoofd maar dingen lopen soms anders dan gedacht. Het is leerzaam om je plannen aan te passen aan de omstandigheden en zodoende veel plezier te beleven aan het veilig uitoefenen van je hobby in ons geval het kajakken op groot water.

Wat was de bedoeling?

Met een kleine groep mensen een weekend te varen. Een dag op de Lauwersmeer langs de rand van het Nationaal Park en een dag oversteken naar Schiermonnikoog.

De start was goed op vrijdag 7 september vertrek ik met Ruud naar Oostmahorn om op een veldje in de Jachthaven Oostmahorn kamp op te slaan. Van alle gemakken voorzien en een restaurant in de buurt wat wil je nog meer.
Zaterdag druppelt de rest van de groep binnen en tegen 11.00 uur is iedereen vaar klaar. Het weer is op een enkele spat regen na goed, en de wind met een kracht 4 a 5 bft voegt net een extra dimensie toe. We steken van de jachthaven over naar de zuidelijke lob om via de Stroopersplaat zuidelijk te varen naar de Schildhoek. Het is een prachtig vogelrijk gebied.
Op een goed moment ontstaat er een discussie of die ene witte vogel nu een reiger is of een lepelaar. Volgens geraadpleegde experts blijken het reigers te zijn.
Op sommige plaatsen is het erg ondiep en schraapt je peddel zo nu en dan over de bodem en een paar meter verder blijkt het op de dieptemeter van Paul 3 meter diep te zijn. Langs de Blikplaat de Sennerplaat koersen we naar het Senneroog om in het haventje de benen even te strekken en te lunchen. Na een wel verdiende rust is het tegen de wind en de golven in werken. Hier houd ik van. Het water over je voordek en de spatten in je gezicht, heerlijk.
We onderbreken de terugtocht voor een bezoekje aan Esonstad. Een nieuw stadje met een
18 e eeuws karakter. Als we de haven uitvaren zien we een vloot tjalken die een wedstrijd aan het varen zijn, strak in de zeilen met opsparend boegwater, een enerverend schouwspel.
Bakboord uit en na 10 minuten varen we onze thuishaven voor dit weekend binnen.
De tochtlengte blijkt volgens de gps 18 km te bedragen dat is iets meer dan we verwacht hadden. Dan is het tijd voor een warme douche en gezellig napraten.
In de haven komen we een eenzame kajaker tegen. Ik kan alleen zijn voornaam nog herinneren, Hans. Hans is bezig met een rondje Nederland. Kajakers zijn toch bijzondere mensen. We nodigen hem uit om op zondag met ons mee te varen, hij neemt de uitnodiging graag aan zodat we op zondag met een man meer varen.

Tijdens het napraten worden de marifoon weerberichten voor de volgende dag beluisterd.
De berichten worden er niet beter op en dan met name we wind verwachting.

Zondag 9 september.
Vannacht is de wind aangetrokken tot een dikke 6 bft. Het ligt erg lekker in de warme slaapzak maar de plicht roept, we moeten varen.
Gezien de samenstelling van de groep en de weersvoorspelling is er maar één beslissing mogelijk, we moeten afzien van de oversteek naar Schiermonnikoog. Vandaag wordt het weer Lauwersmeer. Omdat we meer tijd hebben (we hoeven niet door de sluis en hebben niet te maken met het getij) kunnen we iets later vertrekken. Om tien uur staat iedereen te trappelen om te in te stappen. We koersen de haven uit naar de zuidelijke lob om vervolgens noord tegen de wind in te boxen. Dit is wederom geweldig, een trapje erger dan gisteren. We ronden De Rug om vervolgens de Robbenplaat te ronden. In de Noordergat haven zoeken we een plekje voor de lunch. We nemen even de tijd om naar de waddendijk te lopen en constateren dat we een goede beslissing genomen hebben. Er staan flinke schuimkoppen op zee. Het was een zware tocht geworden waarbij plezier en veiligheid in het geding waren gekomen.
We wilden op de terugtocht surfen maar omdat de wind iets meer naar het westen is omgegaan val dat niet mee. Toch loopt de snelheid flink op en al snel komt de thuishaven weer in zicht. Ruud is vandaag de tochtleider en al een paar keer hoorde ik hem over het uitvoeren van reddingen en het maken van rollen. Dit vooral in de golven. Hij kan het niet laten en al snel ligt de onderkant van zijn boot boven. We kunnen nu niet achterblijven, de jas dicht en rollen maar. José twijfelt nog, ze heeft de techniek nog maar pas onder controle. Door het enthousiasme van Ruud aangestoken wordt er een rol in gezet en met een brede grijns komt ze weer boven. Er klink applaus.
Na een tocht van 17km en een koele duik is het tijd om een warme douche op te zoeken.
Met dank aan een ieder die dit weekend tot een succes gemaakt heeft.