Rondje Marken

( Zie ook de foto's in ons fotoalbum.....)

Zaterdag 17 november. Dat is de datum die we een aantal weken geleden hadden vastgelegd voor onze Tocht der Tochten. En daar staan we dan, drie man en een vrouw, bij vluchthaven de Nes met een matig zonnetje, een windje ZW3 á 4 en een watertemperatuur, gemeten door Nico, van 5 graden. De auto’s hebben we net aan de andere kant van de dijk gezet, daar waar we hopen aan te komen. Waarom de Tocht der Tochten ? Twee jaar geleden probeerde ik, als mijn eerste grootwater tocht ( waar ook Nico en Ruud bij aanwezig waren ) georganiseerd door Peddelpraat, “Rondje Marken” te volbrengen. Het eindigde voor mij met een nat pak. Er stond toen uiteindelijk een ZW7 á 8. Ik ging met de bus naar de auto terug en Ruud en Nico probeerde, samen met de groep, varende terug bij de auto te komen, wat helaas ook niet lukte. Het rondje was daarmee nog niet gevaren en de wens bleef bestaan.

Voor de wind gaat het naar het Paard. Af en toe is er een surf te maken en met de zon in het gezicht is het al snel niet meer zo koud als dat het tijdens het inpakken van de kano’s aanvoelde. Achter ons bouwt zich een donkere lucht op en de wind lijkt iets aan te trekken. Het levert bij het Paard een mooi schouwspel op van de witte vuurtoren tegen de donkere lucht en het grijs/zwarte water van het IJsselmeer. Foto’s worden nog even gemaakt waarna de chocolademelk, koffie, brood, cake met slagroom en verhalen worden genoten in de beschutting van een schuurtje.

Mijn tenen, die voelen koud. De rest valt mee, maar de tenen zijn het grootste probleem. Met in- en uitstappen blijven mijn voeten niet helemaal droog en dat maakt ze koud. De volgende keer dus thermosokken aan of zo. Na de instap gaat het in een rechte lijn naar het einde van de strekdam. Hier, ergens op driekwart, ging het de vorige keer mis. Nu is het allemaal gematigd en is er niets dan plezier. We steken door naar Volendam en aan de bakboordzijde naast de haven vinden we een strandje. Het vlakbij gelegen café ziet geen bezwaar, ondanks ons outfit, om ons binnen te laten, terwijl mijn schoenen langzaam leeg lopen op de houten vloer. Tomatensoep schijnt hier een aanrader te zijn maar ik neem koffie.

Het laatste stuk gaat weer richting de dijk naar Marken, maar dan aan de andere kant van waar we vertrokken. Wederom varen wij in de zon, waar het om ons heen donker is van de wolken. Een groep vogels verplaatst zich als we langskomen en het gekletter van hun vleugels op het water is een bijzonder iets om mee te maken. Alsof er een propellervliegtuig over ons heen scheert. Langzamerhand komen de auto’s dichterbij en, na het testen van mijn nieuwe dek-sleeplijn op slachtoffer José, zie ik Ruud zich langzaam inpakken. Ik had laten vallen dat als Ruud ging eskimoteren, ik wel mee zou doen waarna Nico niet kon achterblijven. Aai, ik had het kunnen weten. Vijf graden water is voor Ruud een uitdaging, geen belemmering. Rondje links, rondje rechts en Ruud was klaar. Nico volgde dapper terwijl ik nog twijfelde. Wie echter A zegt draait zijn rondje en koud met veel hoofdpijn ga ik de kant op. Het rondje is gemaakt. Meerdere zelfs.

José, Nico en Ruud, bedankt voor deze leuke tocht !!!!!!

Zand in de Snert

Voor zaterdag 3 november staat er een Peddel Praat tocht op de kalender. Ik heb me aangemeld, en voor half elf staat een groep bekenden te wachten voor de poort van de Marine Jachtclub Haven. Ron Zeeman is de tochtleider en houdt een korte inleiding van wat er komen gaat. Er zijn drie mogelijkheden oppert hij. Rondje Noorderhaaks, Huisduin-Noorderhaaks of naar Oudeschild. De mogelijkheden worden ter stemming gebracht. Rondje Noorderhaaks valt bij voorbaat af omdat deze keuze te veel tijd in beslag zou nemen. De keuze valt op Oudeschild voor de vorm stemt Bart voor de andere mogelijkheid.
We gaan door de poort en dan begint het bekende ritueel het inpakken van de kajak. 11 heren en 2 dames op lijn.
Het is rustig weer en de voorspelling is windkracht 3 tot 4 bft met opklaringen. De watertemperatuur is 13.5 oC al met al zijn de condities goed.
Laag water Den Helder is 07.36 uur het getij laat ons dus voldoende ruimte. De kajaks worden te water gelaten en dan is het wachten op 2 bevoorradingsschepen die op het punt staan de haven te verlaten. De jongens laat je graag voor gaan. Rond 11.30 uur steken we over naar de andere kant van de haven en volgen de groene boeienlijn tot de T9, koersen dan naar de kardinale boei GVS2 vanaf hier houden we De Hooge Berg als markant punt aan. Na 5 Nm lopen we onder een mild zonnetje de haven van Oudeschild binnen om bij de lage kanosteiger aan te leggen.
In de luwte van het toiletgebouw worden de branders opgesteld. Blikken snert worden open getrokken, pannen gevuld en opwarmen maar. Ron maakt roggebrood met spek en kaas en na een paar ogenblikken is het feestmaal gereed.

Rob heeft een enorme pan met worst uit zijn boot opgedoken. Voor eenieder is er een halve worst met brood. Wat is er mooier, een heerlijke zonnetje, een lekker temperatuurtje en goed eten met gezellige mensen. Koffie toe? Het kan ook te erg.
Het is tijd om nog even uit te buiken. Bart is een beetje ongeduldig en gaat een stukje wandelen. De vissersvloot ligt aan de kade. Bij het lossen van de vis is er wat bijvangt op de kade gevallen. Bart ziet wat liggen en even later komt hij zijn buit laten zien trots alsof hij hen zelf gevangen heeft. Zowaar een kleine haai.
Natuurlijk wel even met de vangst op de foto.

Drie uur is het tijd om terug te gaan. We varen net op de kentering maar met een windje in de rug schieten we toch goed op.
Met de haven in zicht zie ik Ron en Onno zich klaarmaken om te eskimoteren.
En dat bij 13,5 oC. Ik heb mijn neopreencap op. Eerst maar even scullen om aan de temperatuur te wennen. Ik voel een straal langs mijn rug lopen. Even een rilling en dan rollen. Het valt eigenkijk wel mee en even later is er een klein clubje aan het spelen. Na dit verfrissende avontuur wordt de tocht afgesloten. Rest me alleen nog de organisatie te bedanken.