Rondje Marken

( Zie ook de foto's in ons fotoalbum.....)

Zaterdag 17 november. Dat is de datum die we een aantal weken geleden hadden vastgelegd voor onze Tocht der Tochten. En daar staan we dan, drie man en een vrouw, bij vluchthaven de Nes met een matig zonnetje, een windje ZW3 á 4 en een watertemperatuur, gemeten door Nico, van 5 graden. De auto’s hebben we net aan de andere kant van de dijk gezet, daar waar we hopen aan te komen. Waarom de Tocht der Tochten ? Twee jaar geleden probeerde ik, als mijn eerste grootwater tocht ( waar ook Nico en Ruud bij aanwezig waren ) georganiseerd door Peddelpraat, “Rondje Marken” te volbrengen. Het eindigde voor mij met een nat pak. Er stond toen uiteindelijk een ZW7 á 8. Ik ging met de bus naar de auto terug en Ruud en Nico probeerde, samen met de groep, varende terug bij de auto te komen, wat helaas ook niet lukte. Het rondje was daarmee nog niet gevaren en de wens bleef bestaan.

Voor de wind gaat het naar het Paard. Af en toe is er een surf te maken en met de zon in het gezicht is het al snel niet meer zo koud als dat het tijdens het inpakken van de kano’s aanvoelde. Achter ons bouwt zich een donkere lucht op en de wind lijkt iets aan te trekken. Het levert bij het Paard een mooi schouwspel op van de witte vuurtoren tegen de donkere lucht en het grijs/zwarte water van het IJsselmeer. Foto’s worden nog even gemaakt waarna de chocolademelk, koffie, brood, cake met slagroom en verhalen worden genoten in de beschutting van een schuurtje.

Mijn tenen, die voelen koud. De rest valt mee, maar de tenen zijn het grootste probleem. Met in- en uitstappen blijven mijn voeten niet helemaal droog en dat maakt ze koud. De volgende keer dus thermosokken aan of zo. Na de instap gaat het in een rechte lijn naar het einde van de strekdam. Hier, ergens op driekwart, ging het de vorige keer mis. Nu is het allemaal gematigd en is er niets dan plezier. We steken door naar Volendam en aan de bakboordzijde naast de haven vinden we een strandje. Het vlakbij gelegen café ziet geen bezwaar, ondanks ons outfit, om ons binnen te laten, terwijl mijn schoenen langzaam leeg lopen op de houten vloer. Tomatensoep schijnt hier een aanrader te zijn maar ik neem koffie.

Het laatste stuk gaat weer richting de dijk naar Marken, maar dan aan de andere kant van waar we vertrokken. Wederom varen wij in de zon, waar het om ons heen donker is van de wolken. Een groep vogels verplaatst zich als we langskomen en het gekletter van hun vleugels op het water is een bijzonder iets om mee te maken. Alsof er een propellervliegtuig over ons heen scheert. Langzamerhand komen de auto’s dichterbij en, na het testen van mijn nieuwe dek-sleeplijn op slachtoffer José, zie ik Ruud zich langzaam inpakken. Ik had laten vallen dat als Ruud ging eskimoteren, ik wel mee zou doen waarna Nico niet kon achterblijven. Aai, ik had het kunnen weten. Vijf graden water is voor Ruud een uitdaging, geen belemmering. Rondje links, rondje rechts en Ruud was klaar. Nico volgde dapper terwijl ik nog twijfelde. Wie echter A zegt draait zijn rondje en koud met veel hoofdpijn ga ik de kant op. Het rondje is gemaakt. Meerdere zelfs.

José, Nico en Ruud, bedankt voor deze leuke tocht !!!!!!

Zand in de Snert

Voor zaterdag 3 november staat er een Peddel Praat tocht op de kalender. Ik heb me aangemeld, en voor half elf staat een groep bekenden te wachten voor de poort van de Marine Jachtclub Haven. Ron Zeeman is de tochtleider en houdt een korte inleiding van wat er komen gaat. Er zijn drie mogelijkheden oppert hij. Rondje Noorderhaaks, Huisduin-Noorderhaaks of naar Oudeschild. De mogelijkheden worden ter stemming gebracht. Rondje Noorderhaaks valt bij voorbaat af omdat deze keuze te veel tijd in beslag zou nemen. De keuze valt op Oudeschild voor de vorm stemt Bart voor de andere mogelijkheid.
We gaan door de poort en dan begint het bekende ritueel het inpakken van de kajak. 11 heren en 2 dames op lijn.
Het is rustig weer en de voorspelling is windkracht 3 tot 4 bft met opklaringen. De watertemperatuur is 13.5 oC al met al zijn de condities goed.
Laag water Den Helder is 07.36 uur het getij laat ons dus voldoende ruimte. De kajaks worden te water gelaten en dan is het wachten op 2 bevoorradingsschepen die op het punt staan de haven te verlaten. De jongens laat je graag voor gaan. Rond 11.30 uur steken we over naar de andere kant van de haven en volgen de groene boeienlijn tot de T9, koersen dan naar de kardinale boei GVS2 vanaf hier houden we De Hooge Berg als markant punt aan. Na 5 Nm lopen we onder een mild zonnetje de haven van Oudeschild binnen om bij de lage kanosteiger aan te leggen.
In de luwte van het toiletgebouw worden de branders opgesteld. Blikken snert worden open getrokken, pannen gevuld en opwarmen maar. Ron maakt roggebrood met spek en kaas en na een paar ogenblikken is het feestmaal gereed.

Rob heeft een enorme pan met worst uit zijn boot opgedoken. Voor eenieder is er een halve worst met brood. Wat is er mooier, een heerlijke zonnetje, een lekker temperatuurtje en goed eten met gezellige mensen. Koffie toe? Het kan ook te erg.
Het is tijd om nog even uit te buiken. Bart is een beetje ongeduldig en gaat een stukje wandelen. De vissersvloot ligt aan de kade. Bij het lossen van de vis is er wat bijvangt op de kade gevallen. Bart ziet wat liggen en even later komt hij zijn buit laten zien trots alsof hij hen zelf gevangen heeft. Zowaar een kleine haai.
Natuurlijk wel even met de vangst op de foto.

Drie uur is het tijd om terug te gaan. We varen net op de kentering maar met een windje in de rug schieten we toch goed op.
Met de haven in zicht zie ik Ron en Onno zich klaarmaken om te eskimoteren.
En dat bij 13,5 oC. Ik heb mijn neopreencap op. Eerst maar even scullen om aan de temperatuur te wennen. Ik voel een straal langs mijn rug lopen. Even een rilling en dan rollen. Het valt eigenkijk wel mee en even later is er een klein clubje aan het spelen. Na dit verfrissende avontuur wordt de tocht afgesloten. Rest me alleen nog de organisatie te bedanken.

Rondje Theodori (Kreta) 27 september

We hebben een week vakantie met vrienden gepland op Kreta. De keuze valt op de week van 21 september tot en met 28 september. Dat wordt wandelen, tochtjes met de auto en als het kan, kajakken. Al direct na aankomst als we van het vliegveld langs de kustweg naar de plaats van bestemming rijden ziet de zee er aanlokkelijk uit. Er staat een stormachtige wind en het water beukt met kracht tegen de kust. Snel zijn we gesetteld in het plaatsje Agia Marina ongeveer acht kilometer van Hania. Via het internet weet ik dat er een bedrijfje moet zijn dat kajaks verhuurd.
Bij de eerste wandeling langs de kust ga ik meteen opzoek naar het verhuurbedrijf. Geen punt, het is aan het strand gesitueerd en je kunt het niet missen.
Kajak huren? Vandaag? Nee meneer er staat teveel wind en de onderstroom maakt het te gevaarlijk om je op zee te begeven.
Het was me al opgevallen dat de life guard, iedereen die een poging deed in het water te gaan, direct terug fluit.

Donderdag is de zee vlak genoeg om te varen.
We gaan wederom naar het verhuurbedrijf de vloot ligt uitgestald. Drie jet ski’s, een paar waterfietsen en sit on top kajaks. Het moet dan maar bij gebrek aan beter. We willen rond het eiland Theodori wat vlak voor de kust ligt varen. Als we informatie vragen met betrekking tot onze voorgenomen tocht kijken ze ons meewarig aan.
Er gaat toch een boot dan ga je toch niet met zo’n kajak.
We besluiten het zelf dan maar te gaan onderzoeken met voldoende dinkwater mee en bescherming tegen de zon. Er varen veel bootjes met toeristen rond dus lijkt het geen gevaarlijke onderneming. Binnen een half uur weten we het eiland, wat in zijn geheel een natuurpark is te bereiken. Er is een kleine haven waar vanuit een wandelpad begint. We varen dicht onder de steile rotskust, de hoge bergen lopen zonder strand direct het water in. De rotsen hebben prachtige kleuren in de diverse tinten roodbruin. Als je even niet peddelt, blijkt er een lichte stroming te staan die ons meteen terug laat drijven. Na drie kwartier stevig door peddelen komen we bij de punt van het eiland. Hier staat meer golfslag omdat we uit de beschutting van het eiland varen. Van de kust af was niet te zien dat er aan de achterkant nog een landtong de zee insteekt als we die moeten ronden zal dat nog veel tijd gaan nemen.

Het water is erg helder en er varen een paar motorboten met toeristen die door een glazen boden het onderwater leven kunnen bekijken. Er worden een aantal foto’s van ons gemaakt. Blijkbaar zijn er hier niet veel kajakers op zee. We varen dicht onder de rotsige kust en maken gebruik van de golfbeweging om sneller vooruit te komen. Langzaam maar zeker wordt het duidelijk dat de landtong een apart eiland is. Een nauwe doorgang bespaart ons veel tijd. Op een goed moment zie ik iets drijven wat op een plastic zak lijkt. Ik ga op onderzoek uit en kom tot de ontdekking dat het een enorme kwal is. Ik ben blij dat ik hem niet als zwemmer tegen kom.

Gracieus met langzame golfbewegingen beweegt het gevaarte door het water. Met een onderwater camera maak ik een paar foto’s. We zijn nu bij de doorgang gekomen en komen op een breed gedeelte van het eiland aan. De rotsen en een grot geven je de indruk dat je naar een kop zit te kijken.

We zijn nu op de terugweg en we moeten ons goed oriënteren om op de goede plek aan de kust uit te komen. Ik bedenk me dat ik op de heen weg meer achterom had moeten kijken.
Al met al is het een heerlijke middag geworden veel gezien en erg genoten. Een aanrader.

Marken - Pampus

(De foto's zijn te zien in ons webalbum....)

Zondag een heerlijke tocht gevaren van Marken naar Pampus. Eigenlijk zouden we met Peddelpraat op stap naar Oudeschild maar dat ging op het laatste moment niet door. Dus hebben we besloten om met een eigen clubje op stap te gaan.

Met windkracht 3-4 uit het westen vetrokken we naar het fort op Pampus. Geen van ons was daar ooit aan wal geweest. Als je richting pampus vaart dan is het eiland niet te zien omdat die opgaat in de achtergrond. De wereld lijkt 2 dimensionaal doordat je geen lichtnuances ziet van kleine objecten. Het eiland is vrij klein en was daardoor pas vrij laat te zien. Maar dankzij een nauwkeurig uitgeplotte koers kwamen we precies op de goede plek.



Voldaan stapten we op het ieniemienie pietepeuterige strandje aldaar. Onze 6 kajaks konden maar net naast elkaar op de brandnetels liggen. Toevallig waren er die dag tv opnames voor het programma De slag om Pampus waarbij wij als kanoërs nog even gefilmd werden. Of we daadwerkelijk ook in het programma te zien zijn weten we niet. Na een korte lunch even betalen in de bar om daarna rond te lopen in het fort. De sfeer is prachtig als je daar in die gangen loopt. Het een en ander is te lezen op de website van Pampus.

Een kwartier later dan de bedoeling was zetten we koers naar Marken en wel naar het Paard van Marken de bekende vuurtoren. De tijd vloog voorbij en op het laatste moment hebben we toch maar besloten om terug te gaan naar de vluchthaven van Marken omdat het anders wel erg laat zou worden.

Al met al een heerlijke tocht met een cultureel uitstapje. Dat moeten we vaker doen!

Reddingsactie lege kajak

Op de weblog van Hans Heupink staat een verhaal over het redden van een lege kajak die tijdens het brandingvaren er vandoor is gegaan. De kajakker stond op de kant te kijken hoe zijn splinternieuwe kajak wegdreef.

In het verhaal staat beschreven hoe de communicatie verliep met de reddingsdienst en hoe misverstanden snel ontstaan. Erg leerzaam.

Naar de weblog van Hans.............

Wit verven van onderschip kajak

Een verfverslag van onze kajakmaat Rob Berbee........

Eind 2006 kocht ik, als tweede kayak, een Valley Quajariaq bij Arend Bloem. Omdat de voorraad beperkt was en de levertijd bij Valley, zeker toentertijd, lang was, heb ik toen gekozen voor een uitvoering met een carbon/kevlar onderschip. Deze uitvoering wordt dan geleverd met een mooie blanke gelcoat zodat de structuur van het carbon/kevlar goed opvalt. Bij de aankoop spraken Arend en ik al over een ontevreden klant welke veel witte krassen en sterren in de blanke gelcoat had, en dit als vrij rampzalig ervoer. Het weerhield mij niet van de aankoop, ik zou het wel zien. In 2007, na de nodige tochten en een zeekamp, zag mijn onderschip er ook nogal gehavend uit en besloot ik om eens inlichtingen te winnen bij Arend over een hoe je dit zou kunnen oplossen. Een nieuwe gelcoat laag is niet te doen en dus kreeg ik de tip mee om het onderschip te schilderen met een Mono-urethane ( één-component ) van Epifanes. Na enig onderzoek op de website bleek dit niet de meest geschikte verf. Het is voor boven de waterlijn en is slechts licht mechanisch belastbaar. De Poly-urethane ( twee-componenten ) leek mij beter en na overleg met Epifanes kwamen we tot de eindconclusie om deze verf te gebruiken. Als primer werd de Epoxy-primer aanbevolen.

Op naar de verfhandel dus en de dichtstbijzijnde voor mij is Bijvoet watersport. Helaas verkocht deze mij ook schuimrollers om de verf aan te brengen en nalezende op de site bleek dit niet goed. Een nylon- of vachtroller moest het worden. De bouwmarkt had vachtrollers. Later bleek dat de vachtrollers pluizen en te veel lucht in de verf te trekken, wat het sinaasappelhuid effect veroorzaakte. De eerste laag heb ik dan ook flink moeten schuren om dit effect er langzaam bij de volgende lagen wat uit te krijgen. De nieuwe rollers kwamen bij een winkel vandaan welke volop verf verkocht van Epifanes en deze rollers voldeden prima. De rollers moeten P.U mohair zijn omdat alleen die een mooi resultaat geven. Schilderen met een kwast levert misschien een mooier resultaat maar Poly-urethane verf is lastige verf om te schilderen, het is vrij dun en veroorzaakt dus gemakkelijk druipers.

Dan komt het moment dat je de gelcoat moet gaan schuren, het point-of-no-return mag je gerust zeggen want daarna is de ravage compleet. Om het werken aan de kayak makkelijker te maken had ik de voetensteunen verwijderd, evenals de scheg. Omgekeerd op twee schragen was het prettig werken. Voor het schilderen is het dan eerst afplakken van de band tussen het onder- en bovenschip. Een heel karwei, maar noodzakelijk. Zelf schilderde ik een klein stukje band mee zodat de lijn wat strakker werd. De primer wordt gemengd via volume, dus dat laat zich gemakkelijk doen. Twintig minuten na menging kan er begonnen worden met het schilderen. Als je dan klaar bent dan is het resultaat treurig, maar ja, dat heb je met een primer. De verf laat zich minder makkelijk mengen, want dit gaat op gewichtsverhouding. Een weegschaaltje ( grammenweger ) biedt uitkomst. Ik heb uiteindelijk tussen alle lagen de kayak nat geschuurd. De vier verflagen en de primer kon ik in vijf dagen schilderen, want de droogtijd is 24 uur.

Het eindresultaat mag er ( redelijkerwijs ) zijn maar daar was ik ook niet zo heel bang voor. Hoe houdt deze verf zich door de tijd heen ? Is het voldoende bestand tegen zoutwater ( ook Poly-urethane is voor boven de waterlijn maar kan 48 uur onder water ) en de mechanische invloeden als aanlanden op het strand en instappen bij dijklichamen of keien ? Dat zijn vragen die ik hier nog ter zijner tijd beantwoord.

Benodigdheden voor deze klus;

• 1 pot Epifanes Polyester ontvetter
• 1 pot Epifanes Epoxy-primer
• 2 potten Epifanes Poly-urethane – 22 kleuren beschikbaar
• 5 rollers P.U mohair ( in geval van 4 lagen verf en de primerlaag )
• 1 Beugel voor de rollers
• 2 rollen afplaktape
• 1 verfbakje
• 1 á 2 vellen schuurpapier watervast korrel 400
• Weegschaal ( grammenweger )
• Schragen of iets anders om de kayak ondersteboven op te kunnen laten rusten
• Maskers tegen de zware verflucht
• eventueel wat grondzeil

De totale kosten voor het schilderen van het onderschip van de kayak kost op deze manier rondom de 120,- Euro. Het opknappen van bestaande schilderwerk zal in de toekomst ongeveer een 32,- Euro kosten voor 1 pot Poly-urethane welke goed is voor twee lagen verf.

Het is wellicht ook een idee om een laag op te zetten met Poly-urethane en de boot af te werken met een mono-urethane omdat dit makkelijker verft. Poly-urethane laat de aanzetten sterk zien en is niet of nauwelijks te corrigeren in geval van druipers of overgeslagen ( niet dekkende ) gedeeltes.

De verf is verkregen bij Firma D. van Kalsbeek & Zn., Westerstraat 60, Enkhuizen, tel: 0228-312831

Een dealerlijst van de verf vind je op www.epifanes.nl

Weekend Lauwersmeer - Schiermonnikoog

(Bekijk de foto's van dit weekend..)

We hadden het leuk in het hoofd maar dingen lopen soms anders dan gedacht. Het is leerzaam om je plannen aan te passen aan de omstandigheden en zodoende veel plezier te beleven aan het veilig uitoefenen van je hobby in ons geval het kajakken op groot water.

Wat was de bedoeling?

Met een kleine groep mensen een weekend te varen. Een dag op de Lauwersmeer langs de rand van het Nationaal Park en een dag oversteken naar Schiermonnikoog.

De start was goed op vrijdag 7 september vertrek ik met Ruud naar Oostmahorn om op een veldje in de Jachthaven Oostmahorn kamp op te slaan. Van alle gemakken voorzien en een restaurant in de buurt wat wil je nog meer.
Zaterdag druppelt de rest van de groep binnen en tegen 11.00 uur is iedereen vaar klaar. Het weer is op een enkele spat regen na goed, en de wind met een kracht 4 a 5 bft voegt net een extra dimensie toe. We steken van de jachthaven over naar de zuidelijke lob om via de Stroopersplaat zuidelijk te varen naar de Schildhoek. Het is een prachtig vogelrijk gebied.
Op een goed moment ontstaat er een discussie of die ene witte vogel nu een reiger is of een lepelaar. Volgens geraadpleegde experts blijken het reigers te zijn.
Op sommige plaatsen is het erg ondiep en schraapt je peddel zo nu en dan over de bodem en een paar meter verder blijkt het op de dieptemeter van Paul 3 meter diep te zijn. Langs de Blikplaat de Sennerplaat koersen we naar het Senneroog om in het haventje de benen even te strekken en te lunchen. Na een wel verdiende rust is het tegen de wind en de golven in werken. Hier houd ik van. Het water over je voordek en de spatten in je gezicht, heerlijk.
We onderbreken de terugtocht voor een bezoekje aan Esonstad. Een nieuw stadje met een
18 e eeuws karakter. Als we de haven uitvaren zien we een vloot tjalken die een wedstrijd aan het varen zijn, strak in de zeilen met opsparend boegwater, een enerverend schouwspel.
Bakboord uit en na 10 minuten varen we onze thuishaven voor dit weekend binnen.
De tochtlengte blijkt volgens de gps 18 km te bedragen dat is iets meer dan we verwacht hadden. Dan is het tijd voor een warme douche en gezellig napraten.
In de haven komen we een eenzame kajaker tegen. Ik kan alleen zijn voornaam nog herinneren, Hans. Hans is bezig met een rondje Nederland. Kajakers zijn toch bijzondere mensen. We nodigen hem uit om op zondag met ons mee te varen, hij neemt de uitnodiging graag aan zodat we op zondag met een man meer varen.

Tijdens het napraten worden de marifoon weerberichten voor de volgende dag beluisterd.
De berichten worden er niet beter op en dan met name we wind verwachting.

Zondag 9 september.
Vannacht is de wind aangetrokken tot een dikke 6 bft. Het ligt erg lekker in de warme slaapzak maar de plicht roept, we moeten varen.
Gezien de samenstelling van de groep en de weersvoorspelling is er maar één beslissing mogelijk, we moeten afzien van de oversteek naar Schiermonnikoog. Vandaag wordt het weer Lauwersmeer. Omdat we meer tijd hebben (we hoeven niet door de sluis en hebben niet te maken met het getij) kunnen we iets later vertrekken. Om tien uur staat iedereen te trappelen om te in te stappen. We koersen de haven uit naar de zuidelijke lob om vervolgens noord tegen de wind in te boxen. Dit is wederom geweldig, een trapje erger dan gisteren. We ronden De Rug om vervolgens de Robbenplaat te ronden. In de Noordergat haven zoeken we een plekje voor de lunch. We nemen even de tijd om naar de waddendijk te lopen en constateren dat we een goede beslissing genomen hebben. Er staan flinke schuimkoppen op zee. Het was een zware tocht geworden waarbij plezier en veiligheid in het geding waren gekomen.
We wilden op de terugtocht surfen maar omdat de wind iets meer naar het westen is omgegaan val dat niet mee. Toch loopt de snelheid flink op en al snel komt de thuishaven weer in zicht. Ruud is vandaag de tochtleider en al een paar keer hoorde ik hem over het uitvoeren van reddingen en het maken van rollen. Dit vooral in de golven. Hij kan het niet laten en al snel ligt de onderkant van zijn boot boven. We kunnen nu niet achterblijven, de jas dicht en rollen maar. José twijfelt nog, ze heeft de techniek nog maar pas onder controle. Door het enthousiasme van Ruud aangestoken wordt er een rol in gezet en met een brede grijns komt ze weer boven. Er klink applaus.
Na een tocht van 17km en een koele duik is het tijd om een warme douche op te zoeken.
Met dank aan een ieder die dit weekend tot een succes gemaakt heeft.

Brandingvaren 19 augustus 2007

(bekijk de foto's van het brandingvaren ...)

Ik ben met Ruud 18 en 19 augustus Den Oever Noorderhaaks gaan varen dus de branding op de zondagavond was iets te veel van het goede. Tegen 15.00 uur zondag hadden we de tocht erop zitten. Tegen de avond komen de vaarkriebels alweer boven. Toch maar even naar het strand in Egmond, dit keer gaat de camera mee om de verrichtingen van de andere op de gevoelige plaat vast te leggen.
In de loop van de middag is de uit het zuiden staande wind gaan liggen. Er zijn dus geen goede branding condities. Als de groep niet gaat varen kunnen we in ieder geval een wandeling gaan maken. In tegenstelling tot wat ik vermoede, is er eenmaal bij zee aangekomen zowaar een tweede brandingslijn te onderscheiden met een redelijk hoge golf die tot aan de kust doorzet.
Voor de groep het ruime sop kiest is er eerst een korte instructie wat te doen als er een aanvaring dreigt en hoe er in en uitgevaren wordt.
Enthousiast gaat de groep in de boten en varen door de branding de zee op. Nog nooit heb ik zoveel mensen te gelijkertijd om zien gaan. Hier is dus iets aan de hand. Als de eerste zwemmend de kust bereiken komen te gelijkertijd de verhalen. De tweede branding blijkt behoorlijk hoog en zit er veel kracht in. Oefening baard kunst en al snel pakken er een paar een mooie surf . Ook de Bongo-slide met de lage steun wordt geoefend. Ik kan prachtige plaatjes schieten met een ondergaande zon op de achtergrond. Dan wordt mijn oog getrokken door Paul die vanuit zee een hoge golf pakt volop in de surf raakt en zijn boot perfect onder controle houdt. Stevenroer links snel overpakken naar rechts, prachtig om te zien, gelukkig staat mijn camera goed om een serie foto’s te maken en dit huzaren stukje vast te leggen voor het nageslacht.
Het weer is perfect, de zon kleurt de hemel rood dit is een prachtige avond om de varen en om plaatjes te schieten.

Den Over - Oudeschild - Bol (TKBN tocht)

Jaja, wat een weekend. Ik heb er nu nog spierpijn van. Maar wel alle inspanningen waard!

Arie was zo aardig om de loggegevens toe te sturen

Het begon als weer een wisselvallige dag. De wind ZW wat een groot stuk ploeteren zou zijn. Het startpunt was de sluis bij Den Oever. We moesten geschut worden wat weleens een wachttijd van 1,5 uur zou kunnen zijn maar binnen een halfuur waren we al op het wad, een meevaller. Unaniem werd besloten dat ik als voorvaarder zou fungeren op de heenreis, met 10 mensen die mij dan braaf zouden volgen.

Bij de VG2 boei een korte pauze om te zien hoelaat het was en of we nog tijd hadden om naar Oudeschild te gaan. We waren als een speer vertrokken uit Den Oever en mede door de snelle schuttijd konden we nog wel een ommetje maken. Het doel werd een strandje ten noorden van Oudeschild bij een surfclub met verse koffie. Dit werd een knap staaltje navigatiewerk want we voeren niet langs boeien en hadden de stroming van de zijkant. De wind draaide al wat richting zuiden waardoor we enige tijd konden meesurfen op de golven naar het strandje. Na 23 kilometer en 3,5 uur varen zaten we aan de koffie.

Na de heerlijke uitstap kwam het laatste stuk, zo'n 15 kilometer varen tegen de wind in. Na een tijdje varen zwakte de wind wat af en konden we met knorrende magen in afwisselend water peddelen naar de hoge plek op Noorderhaaks waar Arie een waypoint had gezet (in zijn GPS).

Op het strand aangekomen werd het slepen met de loodzware kajaks om op het droge te komen. Maar dan heb je ook wat. Een prachtig uitzicht over de Noordzee, Den Helder en Texel. Een paar zeehonden die je met grote ogen aankijken. De tenten waren snel opgezet zodat we aan onze welverdiende maaltijd konden beginnen. Nico en ik hadden gezamelijk een culinair hoogstandje bedacht. Nico verzorgde de boerenkool en ik de worstjes die opgewarmd werden in een heerlijke vette jus.

's Avonds zaten we met de hele ploeg bij elkaar na te praten over de tocht en werd de overheerlijke overjarige zaanse kaas van Arie en Han rondgedeeld samen met bierworstjes en toastjes onder het genot van een glaasje wijn, wat een weelde. Aangezien de wekker rond 06:15 weer af zou gaan lagen we redelijk op tijd in bed, uiteraard eerst nog even rondkijken naar al die mooie lichtjes op het water.

En dan gaat de wekker want we moeten om 08:00 uur in de boot zitten willen we stroomvoordeel hebben. Even wat ontbijten, nog kort genieten van het uitzicht en dan alle tenten opruimen. Al dat zand dat schud ik er thuis wel weer uit. Ja, dat zand zit echt overal, zelfs in de slaapzak. Een enkeling had al zandvlooien in de tent zien rondspringen.

Precies om 08:00 uur waren we gereed om te vertrekken. Nu was Chris de voorvaarder. Na een oversteek van het Marsdiep waren we in veilig water zonder de grote schepen die we eerst moesten zien te ontwijken, wat gaan die dingen hard zeg. De wind was gedraaid naar ZO en daardoor hadden we nu continu tegenwind. In het begin was de stroom erg sterk zodat we soms 11 tot 12 km per uur gingen. Maar dat zwakte al snel weer af door de wind en de sterke getijdekromme. Bij opgaand water heb je maar heel even een sterke stroming.

Voor mij was de terugweg erg zwaar. De vermoeide dagen van de week ervoor begon zijn tol te eisen. Mijn spieren werden strammer en strammer. Doordat we steeds tegenwind hadden was er weinig variatie in het varen. Na wat klaagwerk over mijn conditie tegen Nico kreeg ik een enorme peptalk waardoor ik toch het eind wist te halen.

Een super tocht! Veel kilometers gemaakt, op zaterdag 38km en zondag 28km, waarbij op zaterdag het meest interessante water was.

Met dank aan alle supervaarders en Arie en Han.

Kijk voor alle foto's in het fotoalbum

TKBN opleidingstocht in de pen

Druk in de weer met kaarten, stroomatlas en getijdetabellen hebben we ons gisteravond voorbereid op het tochtje Den Oever - Noorderhaaks wat a.s. weekend gevaren wordt. Dat wordt overnachten op de Bol.

Het interessante van deze tocht is dat we via Oudeschild gaan wat dus extra tijd kost waardoor we een vrij strak tijdsschema moeten aanhouden om niet tegen de stroom in te moeten varen. Rond 14:00 verwachten we op het Vissersgaatje te zitten en we moeten vóór 19:00 op de Bol zijn. We willen varen via het Vissergaatje, over het Vaarwater over de Bollen, oversteken op de Texelstroom om te belanden in Oudeschild. Daar hebben we ongeveer een halfuur om pauze te nemen om dan rond17:00 te beginnen aan het laatste stuk.

Als afsluiting van de dag zetten we de tenten neer op het eiland Noorderhaaks, ook wel de Bol genoemd. Geen gas, water en licht aanwezig dus alles is self supporting.

Een verslag volgt, als alles doorgaat, volgende week.

O, en dan hebben we als uitsmijter nog op zondagavond het brandingvaren met onze vereniging OSSA in Egmond aan Zee. Hopelijk kunnen de spiertjes dat nog hebben na twee dagen veel in de boot zitten.

Zeekamp 2007

Wat een heerlijke peddelpraatweek was het. Van veel wind en regen tot weinig wind en prachtig weer. Alles zat er in. Onze locatie was Camping BKC in Anna Paulowna met perfecte accomedatie. In het begin van de week een lekkere wind en wat regen zo nu en dan. Op één nacht was het zelfs even 5 graden boven nul, brrr. Later werd dit steeds beter.

De tochten:
Dag 1: Den Helder - Noorderhaaks - Huisduinen - Den Helder <9nm,>
Dag 2: Den Helder - Den Oever - Den Helder <15nm,>
Dag 3: Brandingvaren in Egmond
Dag 4: Den Helder - Oudeschild (oefenstrandje vlak voor de IJzeren Kaap) <15nm,>
Dag 5: Rondje Noorderhaaks (vanaf Huisduinen) <9Nm, nw2-4 bft>
Dag 6: Oefenen Kajak reddingstest op Noorderhaaks
Dag 7: Den Helder - Den Oever <11Nm, zw 5-6 bft>

Het lukte helaas niet om gemakkelijk deze blog te updaten vanaf de camping. Met de mobiele telefoon was de verbinding erg langzaam.

De foto's van dit zeekamp heb ik in een fotoalbum gedaan

Ondanks het drukke programma, overdag varen en 's avonds theorie, was het een super week! Weer heel veel geleerd en ook een mooie tijd gehad met Nico, Rob, José, Bart en Ria. Erg gelachen en zeemansverhalen uitgewisseld.

Nico en ik zaten in de ZVE opleidingsgroep samen met Ton en Sjaak. Wij werden begeleid door Arie en Hanny Kreuk. Ieder van ons heeft een tocht moeten plannen en leiden en daarnaast zijn onze vaartechnieken onder de loep genomen en verbeterd. Een examen zat er helaas niet in omdat de weersomstandigheden niet goed waren maar hopelijk in oktober dat we het alsnog kunnen gaan doen. Wel hebben Bart, Ria, José en jawel......zelfs Rob hun KVT gehaald;-)

Mocht iemand nog meer fotoalbums weten van dit kamp dan kan je dat in de comments vermelden.

Zeekamp in aantocht

Het jaarlijkse zeekamp van Peddelpraat is in aantocht waar we veel zin in hebben. Op de achtergrond ben ik bezig hier om een soort dagverslag ter plekke te kunnen maken en te uploaden naar deze blog.

Wat de moeite waard is om te kijken is de DVD "This is the sea III". Hier word je letterlijk weer vrolijk van:-)

Regen en nog eens regen

24 Juni 2007 staan Nico en ik gereed voor een leuke uitdaging. 22 Mensen van Ypma Piano's begeleiden door de Wormer.
Als eerste hebben we een uitgebreide lunch gedaan in Jisp wat helemaal perfect was en daarna terug naar Arend Bloem waar de kano's gehuurd werden.

Hoe de weersomstandigheden zouden zijn die dag was zeer twijfelachtig. Het ene weerbericht sprak van opklaringen en de ander over zware regenbuien. We zijn van die eerste uitgegaan.

Geheel in stijl (Long John, zwemvest etc...) hebben we een korte uitleg gegeven over de route en de veiligheidsaspecten.En daarna met z'n allen instappen. Alles goed en wel verzameld en een korte demo hoe je het beste bochten kan draaien en vooruit varen. Dus wij peddelen met de hele sliert mensen. Na 5 minuten begon het al wat te miezeren, nog meer en uiteindelijk was het een hoosbui.

Even leek het erop dat het zou stoppen maar het bleef maar doorgaan. Op zich voor Nico en mij niet zo erg want wij hadden immers al onze zeekleding aan met spatzeil maar voor de rest was iedereen slechts gekleed in een trui of een regenjasje zonder spatzeil. Dus iedereen drijfnat binnen 10 minuten na het starten.

Ondanks deze tegenslag bleef we met z'n allen positief en zagen het als een uitdaging. Uiteindelijk hebben we toch nog 5 km gevaren door de dikke druppels. Zelfs vooruit kijken was lastig.

Na afloop omkleden in de perfecte ruimte van Arend Bloem. En natuurlijk even naar het restaurant de sterke verhalen uitwisselen. Super!

Eindelijk weer wat updates

Het is erg druk geweest de laatste tijd. We hebben wel diverse tochten gevaren en het jaarlijkse zeekamp staat voor de deur. Vanaf heden zal er weer regelmatig een update plaatsvinden op onze weblog.

Als je automatisch op de hoogte wilt blijven (hoef je niet steeds naar deze pagina om te zien of er updates zijn) maak dan gebruik van de rss feed die deze pagina biedt. Je hebt verschillende manieren om de rss feed te zien namelijk in een online reader zoals www.google.com/reader (die gebruik ik zelf) of een losse software reader. Voordeel van online is dat je overal ter wereld op je google-account kan inloggen en even kan kijken of er nieuwtjes zijn binnen jouw feeds.

Voer deze koppeling http://zeekajakken.blogspot.com/feeds/posts/default in bij je reader om op de hoogte te blijven. Bij vragen geef even een comment.......

Alvast voorvaren Wijdenes Hoorn

Vandaag met drie "die hards" de tocht voorbereiden op het IJsselmeer die we met onze club OSSA op 15 april gaan varen.

De tocht start in Wijdenes, koffie in Schardam, lunchen in Hoorn en weer terug naar Wijdenes. Totale lengte 13,5 Nm.



Om te starten hadden we een windkracht 5 tot 6 en we besloten om niet de oversteek te maken naar Schardam. In plaats daarvan gingen we de kleinere oversteek maken naar Hoorn.
Een prachtig mooie instap had Nico al eens bekeken na het werk. Heerlijk in de luwte.

Een mooie dag want we hebben alledrie een nieuwe boot om te testen. Nico een Fire, Rob een Qajariaq van Valley en ik een Explorer van NDK.

Direct voor de wind was geen probleem en zorgde zelfs voor enige surfs. Bij Nek de bocht om richting de haven van Hoorn. De golven kwamen langszij en het viel allemaal reuze mee.

Na anderhalfuur varen in de haven van Hoorn geland. Even zoeken naar een uitstapplek zodat we vanaf de kade een uitstapplek kunnen zoeken voor de eigenlijke tocht die we met ongeveer 10 mensen gaan varen.


Snel de lunch opeten om naar het visrestaurantje te gaan en wat kibbeling te eten, met dank aan Rob. Uiteindelijk hebben we een prachtige plek gevonden waar we volgende keer kunnen uitstappen. Perfect dus.

Terug het water op hoorden we op de marifoon dat de wind, tegen de verwachting in, gezakt was naar 4 tot 5. En zo langzamerhand werd het water steeds vlakker. Het zonnetje brak voorzichtig door en dat maakte het feest compleet. Volgens de kustwacht was de watertemperatuur 6,8 graden.
Na een heerlijke kop koffie thuis bij Rob liggen de boten weer in de loods.

Wildwater bij Dutch Water Dreams

Eindelijk is het zover............ we gaan naar Dutch Water Dreams in zoetermeer om daar te ervaren hoe het is om in wildwater te kajakken.

Als eerste verzamelen bij de servicedesk om daar de details te horen over het reilen en zeilen. We waren dik op tijd en konden rustig betalen en onze gegevens invullen op de computer.

Er waren 9 vaarders en verder waren we met een flinke delegatie kijkers/fotografen. Dit spectakel moet natuurlijk vastgelegd worden.

Na het invullen op de pc moesten we naar de volgende balie alwaar de neopreenpakken werden uitgedeeld. Met een vernuftig systeem aan een rek verscheen automatisch de juiste maat pak.

Na ons in het pak gehesen te hebben nog een laatste meeting in de doucheruimte alvorens we de baan gaan bekijken. Aan onze gezichten kan je al zien dat we toch wel licht gespannen zijn.

Nu is het tijd om naar buiten te gaan en eerst even de zwemvesten en helmen aanpassen.

Een dolle boel zo:-)

De kajaks moesten op orde gemaakt worden en we konden daarna van start. Een korte loopronde langs de baan leerde dat de stroming wel heel erg sterk was. We gingen dan ook oefenen bij het uiteinde van de baan waar evengoed nog een flinke stroming stond. Het blijkt dat je precies anders moet steunen dan in de branding. Zo niet dan wordt dat gelijk afgestrafd met omvallen. Het lukte me gelukkig om direct weer boven te komen. Lukt dat niet dan moet je er als een speer uit gaan want anders kom je vast te zitten tegen de steiger aan. Dan red je het niet om op eigen kracht boven te komen. Helaas hadden we niet echt les gekregen waardoor je met wat experimenteren achter wat trucjes moest komen. Eigenlijk was deze dag daar wat te kort voor.

Na deze geweldige ervaring op naar de bar om wat na te praten. We hebben genoten en hebben er weer een ervaring erbij. Als je dit goed wilt beoefenen heb je er weer een hobby bij.

Peddels op maat gemaakt

Goed nieuws over de groenlandse peddels. Via Qajak.nl kan je een peddel op maat laten maken. Als je zelf niet zo'n houtbewerker bent of er geen tijd voor hebt dan heb je vanaf 150 euro al een op maat gemaakte peddel. Er is een speciale machine gemaakt die de peddels kan vormen.

Via deze link kom je op de pagina waar je alle maten kan opgeven. Wanneer de machine klaar is dat is nog niet precies bekend maar je kan wel alvast een peddel reserveren.

Als ik het zo lees dan komt er een boost van nieuwe peddels. Geweldig!

Overigens had ik mijn peddel nu afgelakt en gister in het zwembad hield de lak zich uit de kunst. Nu is ie echt af. Samen met Piet van onze vereniging gaan we nog wat peddels maken. We hebben de smaak te pakken:-)

Peddel test

De eerste test met voorwaarts varen is gedaan. Heel erg wennen aan een nieuwe stijl die ik tot nu toe alleen kon leren via video's en het lezen van stukjes op internet.Allereerst krijg je geheid allerlei commentaar, zoals dat je vaart met een lollystokje en dat het er houterig uitziet. Dan is het enorm zoeken naar een houding, het uitduwen, draaien vanuit je middenrif etc.. etc... Uiteindelijk heb ik het toch 10km volgehouden. Af en toe leek het te wennen, vooral de snelheid is lastig in dit stadium.

Het gelakte hout hield zich niet zo goed in het water. Op een gegeven moment werd de peddel stroef en werd het hout wat scherp voor mijn handen, wat resulteerde in een brandplek op mijn duim. gelukkig had ik nog handschoenen mee. Dus nu ben ik 'm nog weer in de grondlak aan het zetten en zal ik dit keer wel een aflak gebruiken. Tot zover weer even de update. A.s. zaterdag gaan we weer naar het zwembad en kan ik weer testen.

Andrew McAuley zoek

Al eerder had ik gemeld dat zijn eerste poging tot een oversteek naar Nieuw Zeeland mislukt was.

Een maand geleden is hij alsnog vertrokken naar Nieuw Zeeland en de laatste paar dagen volg ik de laatste berichten en die zijn helaas niet goed. Onderweg heeft hij verschillende ontberingen doorstaan en hield het thuisfront elke dag op de hoogte. Ineens was er geen contact meer en men kreeg een oproep via de kustwacht maar ze twijfelen of het wel van hem was. En dit terwijl de zee en omstandigheden juist rustig waren.

Zo'n 80 kilometer voor zijn eindpunt was zijn kajak gevonden die nog geheel intact was. Na twee dagen zoeken op zee hebben ze hem nog steeds niet gevonden en ik las net dat de zoektocht gestaakt wordt omdat 70 uur in zee liggen van 15 graden niet te overleven is. Dus weinig hoop dat hij levend gevonden gaat worden.

Peddel is klaar

Jippie, de peddel is klaar.
Afgelopen week heb ik de peddel nog een keer geschuurd en daarna 4x in de lak gezet. Daarna gebruikte ik slijppasta om een eiglans te krijgen. Voordeel is dat je een natuurlijk gevoel krijgt .

Als ik de peddel op buitenwater getest heb zal ik een testverslag uitbrengen. Op internet zal ik nog wat lezen en video's bekijken over het voorwaarts varen met een groenlandse peddel.
In ieder geval is het bouwen me alles meegevallen en zal de volgende peddel (zonder knoesten) alleen maar beter worden. Wellicht dat ik verschillende types ga bouwen.

Gebruikte gereedschappen:

• schaaf
• spookschaaf
• beitel
• zaag
• potlood
• meetlat
• schraapstaal
• schuurpapier 80/100/600
• schuurblok
• verfroller

Lak:

• Cellulose grondlak
• Slijppasta

Vervolg peddel

Het was even hard doorwerken maar afgelopen zaterdag kon ik dan toch nog uiteindelijk de, nog ruwe, peddel uittesten in het zwembad.

De peddel bleek zich perfect te houden en eskimoteren met de groenlandse stijl ging helemaal top. Ook "normaal" eskimoteren gaat vrij makkelijk. De peddel is een stuk slanker dan de Euro peddel maar door de lengte heb je nagenoeg dezelfde oppervlakte.

Hoe het voorwaarts peddelen straks gaat kon ik nog niet erg inschatten. Het leek alsof de peddel wat fibreerde tijdens het aanzetten, maar wellicht is dit een kwestie van de nieuwe techniek aanleren.

Gisteren heb ik de peddel nog op wat kleine puntjes aangepast, alle onregelmatigheden eruit gehaald. Wel jammer van de knoesten maar het is slechts de eerste. Uiteindelijk heb ik toch gekozen voor lak en wel voor celluloselak. Totaal 4 lagen grondlak en morgen ga de lak fijnslijpen met slijppasta waardoor je een eiglans krijgt. Misschien dat a.s. zaterdag ik de peddel met de voorwaartse slag ga testen op het buitenwater, afhankelijk van het weer. Ik ben benieuwd of ik mijn kanovrienden kan bijhouden:-)

Eigen peddel maken

Eindelijk weer eens tijd om mijn blog op te pakken. Mijn plannen zijn om een aparte site te maken met daarop mijn kajakblog en links. Dat zal ik uiteraard melden op deze blog.

Na een fantastische groenlandse kajakclinic ben ik geïnspireerd geraakt om mijn eigen groenlandse peddel te maken. De clinic van Freya was bijzonder leerzaam en ik heb zelfs voor het eerst in een kajak met doek gezeten. Misschien een leuk volgend project.

Eerst wilde ik een peddel gaan kopen maar aangezien dat wat lastig is binnen Nederland kwam ik op de site van qajak.nl een nederlandstalige handleiding tegen over het maken van een ware groenlandse peddel. De moeite waard om de site van deze twee kajakkers te bekijken.

Dus ik afgelopen week naar de houthandel om een balk te zoeken van grenen of ceder. Ceder is erg licht en dat zou mijn voorkeur hebben, maar ze hadden alleen nog grenen in een loods liggen. Het beste stuk uitgezocht maar helaas toch wat knoesten. Aangezien we geen betere houthandel hebben hier in de buurt heb ik dit stuk meegenomen om een testpeddel te maken. Binnenkort de update over de bouw.