Project kniebuis

Met het groeien van de kajakervaringen groeit ook gestaag de uitrusting mee, en wanneer je op grootwater gaat varen groeit eigenlijk alles naar de regels van zeevaardigheid. Daar horen ook lichtsignalen bij in de vorm van pijlen en stakels. Twee parachutepijlen en een handstakel vonden enige tijd plek in een waterdichte zak, opgeborgen in het rugcompartiment van mijn zwemvest. Dit is echter toch wel nadelig. Het is zwaar en neemt de ruimte in waar ook nog een waterzak plek moet vinden ( en in mijn geval ook nog Nico signalen ). Zo kwam ik op het idee om een kniebuis te gaan maken. Na wat denkwerk heb ik een kniebuis gemaakt van pvc buis met een diameter van 110. Hier kan je een einddop voor vinden en een schroefdop. Het geheel werd gemonteerd met muurbeugels en met epoxy tegen het bovendek verlijmd. De muurbeugels zijn echter van plastic en veel plastic hecht niet voldoende met epoxy. Na een aantal tochten liet de buis dan ook los.


Nieuwe ideeën ontstonden om de buis vast de maken door middel van bouten door het bovendek. Hier ben ik echter niet gecharmeerd van en dus bedacht ik om een buis te maken van epoxy met glasmat. De oude buis werd als mal gebruikt. Magnetronfolie verhinderde dat de mal aan de oude buis hecht.


Vier lagen glasmat met epoxy maakte de mal sterk genoeg en toch licht. De matten werden overlappend neergelegd en ook in de beide richtingen ( lengte en breedte, of dit nodig is betwijfel ik echter want glasmat is al gevlochten ). De mal is open aan de voorkant en achterkant, dus het water kan goed weg komen. Nadat de mal klaar was heb ik met een ijzerzaag de zijkanten netjes afgezaagd, evenals het begin en einde van de buis. Na het nodige schuurwerk kon de mal in de boot gelamineerd worden. Hier is ook weer 10 cm glasmat voor gebruikt met epoxy. Van deze 10 cm werd de helft tegen het dek gelamineerd en de andere helft tegen de kniebuis. Als laatste heb ik wat zwarte spuitlak gebruikt om de binnenkant een kleurtje te geven.


Kniebuizen worden soms ook gebruikt om (extra) steun te hebben, bij eskimoteren maar ook bij scullen en de hoge steun. Op zich zou dit met deze buis, mits groter uitgevoerd, moeten kunnen. Tijdens het maken van de buis merk je dat alles nog behoorlijk bewegelijk is, maar na het bevestigen aan het bovendek is het een solide geheel. In mijn geval was dit echter niet nodig omdat mijn knieën prima steun kunnen vinden tegen het dek en mijn zitje is opgevuld voor prima heupcontact.


Als laatste heb ik twee gaatjes geboord aan de opening van de buis en een touwtje gemonteerd welke van een oude kaarthouder af kwam. Ik kan de lengte van het touw stellen. Een ander idee is om een elastiek te monteren. Het enigste doel is dat de waterdichte zakken er niet uit kunnen spoelen.















Hier een beknopt werkschema;

- Maak een mal, eventueel van een pvc buis maar denk bijvoorbeeld ook aan piepschuim of iets dergelijks.

- Pas de mal in de boot. Kijk of het je niet hindert met instappen en dergelijke. Verander eventueel nog de afmetingen. Bedenk ook goed hoeveel ruimte je in de buis wilt hebben voor opslag.

- Wikkel de mal in folie of gebruik een andere tussenlaag waardoor de mal te verwijderen is.

- Knip de glasmat van te voren (ruim) op maat en maak epoxy aan. Draag tijdens het verwerken van epoxy handschoenen.

- Smeer de mal in met epoxy, leg daarover de glasmatten, tamponeer alles aan en breng nog een laag epoxy aan. Ook is het mogelijk om de mat van te voren in te weken. Dit heb ik zelf gedaan omdat de mal een buis was en het einde van de matten dus naar beneden hing. Breng eventueel nog een tweede laag mat aan maar bedenk dat te veel epoxy alleen maar zal zakken. Zelf heb ik colloidal silica aan de epoxy toegevoegd om deze stijver te maken ( denk bij deze toevoeging aan het gebruiken van iets meer harder dan de normale verhouding ( de epoxy en toevoeging die ik gebruik zijn van West System ).

- Herhaal het aanbrengen van de glasmat en epxoy tot de gewenste dikte is behaald.

- Zaag en schuur de mal ( denk aan een mondkap ) en lamineer hem tegen het bovendek van de boot.

Voor Pampus op Pampus

(foto's zijn hier te bekijken)

De opgave lijst blijft steken op 17 deelnemers. We hebben een tocht op stapel staan voor kano vereniging OSSA uit Heerhugowaard. Ik zelf ben ook lid van deze vereniging, en de groep grootwater vaarders wordt door de sterke verhalen, steeds groter. Dus staat er op zondag 27 april een flinke groep deelnemers klaar om te vertrekken naar de vluchthaven van De Nes bij het eiland Marken.
De windverwachting is in de ochtend 3-4 bft zuid –zuidoost na 14.00 uur aantrekkend tot 5 bft zuid -zuidoost. Na een korte breefing gaan we te water en zetten koers 190. Er is redelijk veel scheepvaart verkeer, voor al veel pleziervaart. We houden de groep redelijk bij elkaar om beter gezien te worden. We gebruiken de marifoon voor een goede communicatie en kunnen de voorste tot rust manen als de groep uit elkaar dreigt te vallen. Bij de boei P3 wordt gewacht om als een homogene groep de vaargeul over te steken het ritueel herhaalt zich bij de IJM 19.
Pampus komt snel in zicht, we ronden het eiland aan de oost zijde en landen één voor één op het piepkleine strandje.
Nog voor de laatste boot uit het water is komt een toezichthouder vertellen dat we maar even € 7.25 dienen te betalen later zwakt dit af en moeten alleen degene die daadwerkelijk het oude fort gaan bezoeken dit bedrag voldoen met het beding dat de gene die het fort niet ingaan het gras niet mogen verlaten. Zo liggen we dus met 5 man in de zon op Pampus, we hadden het fort al eens eerder bezichtigd.
De groep treft blijkbaar een enthousiaste gids wat pas na 14.00 uur kunnen we aanstalten maken voor de terugtocht. De wind is inderdaad toegenomen er is nu een enkele witte schuimkop op het water te zien. Soepel worden we gelanceerd en koersen we nu 10 graden.
Ook nu wordt er gewacht bij de vaargeul eerst bij de IJM 22 en later bij de P4. Dan komt er een oproep via kanaal 15 van de marifoon. Een kort maar krachtig “straks in veilig water oefening platvis”. We weten genoeg. In het zicht van De Nes wisselen de marifoon bezitters een blik van verstandhouding uit. Één voor één gaan we om. Een beetje paniek in de groep maar al snel word er tot actie over gegaan en in een rap tempo zitten we weer in de boot. De meeste hebben de koud water vrees nu over boord gezet en er wordt volop gerold, niet te lang het water is met 14 graden best nog fris. Op de kant is het snel droge kleren aantrekken de boten opladen en dan een afsluitend praatje. De totale afstand die we gevaren hebben is 16.9 km. De reddingen hebben nogal wat tijd opgeslokt dus laten we het beloofde biertje voor wat het is en keren huiswaarts.