Oostmahorn - Bartlehiem

Lang en smal.

Dag 7
Vaartijd: 06.00 uur
Afstand etappe: 18,3 Nm
Totale afstand: 99,5 Nm (184 km)
Weerbericht: enkele wolkenvelden, noordoost 2-4 Bft

Zaterdag 4 juli. Ik heb goed geslapen. Het heeft bijna de hele nacht geregend maar bij het opstaan is het droog. Kan ik niet zeggen van de tent, het grondzeil lekt en de onderkant van mijn slaapmatje is nat. Hopelijk dat de zon zo meteen zijn werk doet zodat de boel droog ingepakt kan worden. Om 10.00 uur vertrekken we, met pijn in het hart, richting Leeuwarden. We koersen 170 graden om het Dokkumerdiep op te zoeken. Rond de Senneroog groeien veel waterplanten, om wat af te snijden varen we er doorheen. Enorme karpers, die liggen te zonnen, schieten verschrikt weg. Er zijn veel bootjes op het water, en iedereen steekt vriendelijk zijn of haar hand op. Het Lauwersmeer gebied is eigenlijk een natuur en stilte gebied, maar om de paar minuten komt er met donderend geraas een militair vliegtuig over die de rust danig verstoord. Op het Dokkumerdiep komt er een jacht naast ons varen, veelvuldig worden we gefotografeerd, en om de paar tellen wordt de snelheid medegedeeld. Ja, we weten het wel, we varen tussen de 4,5 en 5 Nm. Bij de Dokkumer Nieuwe Zeilen raken we onze snelheidsmeter even kwijt. Na de sluis volgen we het Dokkummer Grootdiep.Tot aan Dokkum is er niet zoveel te zien vanaf het water, er staat veel riet langs de kanten en de oevers zijn vaak te hoog om er overheen te kijken. Ook de sfeer op het binnenwater is niet te vergelijken met die van de zee. Natuurlijk is het drukker op het binnenwater, maar in tegenstelling tot de weidsheid, ruimte en rust op het wad, heerst hier de drang om snel ergens naar toe te moeten, maar dan wel op een vriendelijke handopstekende manier.
Nog voor Dokkum ergens bij ’t Heech, zoeken we een lunchplek. Kunnen we eindelijk even verder kijken, en wat denk je, gras en koeien. Er valt ook niet veel anders te verwachten in Friesland. De stop was ook noodzaak voor een paar van ons, geen wc in de buurt, dan maar wild.
Varen in een stedelijk gebied heeft zo zijn bekoringen. Dokkum laat zich van de mooiste kant zien, prachtige pandjes en leuke terrasjes wisselen elkaar af. Een donkere lucht doet verwoede pogingen een paar druppels te laten vallen maar dat zet niet door zodat de broeierige warmte door een rol verdrongen moet worden. Uit het niets introduceert Ruud de CHD ofwel Complete Head Dip. Als dit geen topper wordt.

In het prachtige plaatsje Birdaard komen we onder de hoede van een statige molen de eerste camping tegen. We vinden het nog te vroeg om te stoppen. Er vindt contact met het thuisfront plaats en Jolanda geeft een telefoonnummer door van een slaapplaats in Bartlehiem. Rob draait het nummer aan, er is contact, een norse stem zegt dat er een camping is maar dat hij nu geen tijd heeft. We varen door. Na nog een korte pauze op een weiland breekt de laatste etappe aan. Het beroemde dorp Bartlehiem komt in zicht. Natuurlijk even plaatjes schieten bij het fameuze bruggetje. Schuin tegenover dit wereldberoemde keerpunt in de “Elf Steden Tocht” ligt het eindpunt van onze trip. Moeten we dit vieren of bewenen, in ieder geval, tot vermaak van de campinggasten, is het rollen en uitstappen.
Voor de laatste keer zetten we onze tenten op. Het is een schilderachtige plek aan de
Dokkumer Ee. Onder een strak blauwe hemel met een warme zon worden de laatste noodrantsoenen klaar gemaakt en opgegeten. Ik verbaas me er weer over dat mensen zoiets goors in een zakje kunnen stoppen, voedzaam is het wel. Welterusten.

Waddenexpeditie op film :-)

We hebben onze filmbeelden gemonteerd en er een filmpje van gemaakt. Zo heb je een idee van de sfeer en mooie momenten die we hadden tijdens onze waddenexpeditie (op het vasteland omdat de camera niet waterdicht was).

Schiermonnikoog - Oostmahorn

Van zout naar zoet.

Dag 6
Vaartijd: 02.30 uur
Afstand etappe: 6,5 Nm
Totale afstand: 81,2 Nm
Weerbericht: eerst zon, later op de dag regen, noordoost 2-4 Bft

Donderdag 3 juli. Er heeft geen haan gekraaid dus worden we pas om 07.00 uur wakker. Er is een flauw zonnetje tussen de grote wolkencomplexen die het zwerk sieren, hopelijk kunnen we de tent droog inpakken. Zo rond 09.30 verlaten we ons plekje om in 13 minuten naar de haven te lopen. Met het neopreen half aan, blijkt dit toch nog een warm klusje te zijn. Het streven om 10.00 uur het ruime sop te kiezen, halen we. Ik meld ons, voor de laatste keer aan, bij de Verkeerspost Schiermonnikoog. Met een vreemd gevoel laten we het laatste eiland van onze tocht achter ons. Ook het weer is van slag, het is broeierig, dan kunnen we de overkant zien dan weer niet. Uit de haven koersen we 170 graden om de staken te volgen. We steken het Brakzand over, bij de BZ11 ligt een groot schip van Rijkswaterstaat om de tonnen te reinigen.

Ook dit klusje moet gebeuren. Op een afstand wordt er gezwaaid en wij varen verder. Volgens de berichten van de Verkeerspost is het hoogwater 45 minuten eerder dan wij verwacht hadden. Zo zie je dat de situatie ter plekke anders kan zijn dan de papieren vermelden. Voor ons heeft dit nu geen consequenties, maar soms maken dit soort veranderingen wel degelijk uit. Na de BZ15 varen we 180 graden. De weinige stroom die er nog staat neemt ons keurig mee naar de haven van Lauwersoog. Voor de sluis is al een kleine queue, we sluiten achter aan. De rij wordt steeds langer. Hé jullie daar, we kijken op. Zijn jullie die drie kajakers. We zijn met zijn drieën. Een kleine zeilboot komt langszij. De schipper meldt dat hij ons al een paar dagen via de marifoon volgt. En zo babbelen we er rustig op los. Vooraan in de rij wordt iemand ongeduldig en doet een oproep aan de sluiswachter. Een krakende stem schalt nu via een luidspreker over het water, de wachttijd zal ongeveer 50 minuten zijn omdat eerst de veerboot moet binnenlopen. Dit geeft ons de tijd om achter de dukdalven verkoeling te zoeken en te rollen tevens moet dit als afscheid van het zoute water dienen. Applaus klinkt.

Dan is de tijd daar, de grote deuren zwaaien open en de sluis vaart leeg. Dan zijn wij aan de beurt, als laatste sluiten we aan. Soepel sluiten de deuren aanéén. Snel zakt het water 2,5 meter. De eerste schepen varen naar buiten, een sterke tegenstroom die het zoute water moet beletten het meer in te stromen, maakt het lastig om uit de sluis te varen. Daar ligt het Lauwersmeer, voor ons bekent terrein. Nu is het nog 30 minuten varen naar Oostmahorn. Ook hier in de haven is een botenhelling en dat geeft ons een prachtige mogelijkheid alle spullen te ontzilten.
We vragen aan de beheerder of er nog plek is voor 3 tentjes, er wordt diep gefronst. Jullie moet maar even kijken of er nog plek is, wij begrijpen de reactie van de man niet helemaal want er staat niemand en er is plek te over.

Gaan we eerst de tent opzetten of wat eten. De keuze valt. De tenten worden opgezet. Donkere luchten hebben het waterige zonnetje verdrongen, voorzichtig valt er een enkele spat, maar weldra is er geen houden meer aan en gaan de hemelsluizen open en blijft het tot diep in de nacht regenen.

Ameland - Schiermonnikoog

Onder het oog van Schier.

Dag 5
Vaartijd: 05.30 uur
Afstand etappe: 17,4 Nm
Totale afstand: 74,7 Nm
Weerbericht: zon, noord oost 2 – 3 Bft
Golfhoogte Noordzee 50-60 cm

Woensdag 2 juli. Gelukkig mogen we weer vroeg op. Om 05.00 uur kraait de haan. Eigenlijk was is al om 04.00 uur wakker, stil heb ik me bezig gehouden met allerlei klusjes. We zeulen de zware kajaks het duin weer af en zitten om 07.00 uur klaar in de boten. De zee is nogal hobbelig, we varen een behoorlijk stuk uit de kust richting Schiermonnikoog. Het duurt vanaf het Badpaviljoen toch nog 8 Nm aleer we het eiland achter ons laten. Er liggen op respectievelijk 3,5 en 6 Nm, 2 torenhoge boorplatvormen in zee. De 2 wrakken die voor de kust moeten liggen hebben we helaas gemist. Het schiet lekker op naar schier met een snelheid die tussen de 4,5 en de 5 Nm ligt. Op de kop van het eiland nemen we een korte drijfpauze. Ik neem de gelegeheid ten baat om de Zeeverkeerspost Schiermonnikoog op de hoogte te brengen van onze bedoelingen.
We blijven 90 graden varen en na verloop van tijd is er een duidelijk branding te horen. Dat moet de branding op “Het Rif” zijn. Eigenlijk mag je niet op “Het Rif” komen, maar we zijn aan een sanitaire stop en een kop koffie toe. We zetten nu koers naar de WG13 om vervolgens op de kardinale west aan te sturen. Een vissersschip kom in volle vaart op ons aan lopen. Via de marifoon, geeft hij aan de verkeerspost door dat hij 3 kajakers in beeld heeft. Rob heeft dit niet mee gekregen en kijkt onrustig om zich heen. Ach wat kan ons gebeuren. Hooguit dat we op de visafslag van Lauweroog belanden. Op het moment dat we Rob gerust willen stellen, verlegt de schipper de koers. Het wordt dus geen visafslag. Het schip gaf door dat we ergens op de Kuipersplaat ronddoolden. Ruud geeft via de marifoon door dat we bij de kardinale west zijn en wat onze koers is. Opnieuw gaan we 90 graden varen. We zitten wat krap in de tijd en de ebstroom begint al te lopen. De wind is bijna weggevallen en de lucht doet dreigend en broeierig aan. We ronden “Het Rif”op de kop van Schiermonnikoog om over het ondiepe water van de Siege wal af te snijden. Af en toe schraapt de paddel over de bodem, het wordt tijd om de staken op te zoeken waar het water dieper is en waar we een verfrissende rol kunnen maken. Soms denk ik wel eens dat Ruud liever met zijn hoofd onder water vaart dan recht op, maar nu is een verkoelende rol zeker geen overbodige luxe. Tegen de stroom in maken we niet zo veel vaart meer. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
Achterin de haven is een botenhelling en eenvoudig kunnen we de kajak’s aan land brengen. De wielen gaan eronder en lopen maar. Het dorp is niet ver maar aangezien de temperatuur onaangenaam hoog is opgelopen, stoppen we bij de snackbar voor een hapje en een drankje, toevallig er tegenover is de VVV die natuurlijk dicht is. Op de vraag in de snackbar waar er een camping is, sturen ze ons naar een plek waar we niet heen willen. Op aanvraag bij het thuisfront komen erachter dat er een prachtige plek bij een boer is, niet ver van de haven. Al een paar dagen zie ik een vreemde bobbel in de band van mijn kanokar verschijnen. Het ziet er niet goed uit, maar hij doet het nog. Na een korte wandeling zijn we op de plaats van bestemming. De zon brand ongenadig en de berichten staan naar onweer. We zoeken een beschutte plek voor het kampement.
Dan klinkt er een doffe plof. De band? Ja hoor door de warmte is hij van de velg gesprongen. Snel laat ik de band leeglopen en onhandig probeer ik de band weer om de velg te krijgen, gesis klink. Dus nu is hij echt stuk. Dat wordt shoppen.
Achteraf is het met het weer meegevallen, geen onweer en een paar mm water.

West Terschelling - Ameland

Ameland net iets te ver?

Dag 4
Vaartijd: 06.30 uur
Afstand etappe: 22,8 Nm
Totale afstand: 57,3 Nm
Weerbericht: zon, noord oost 2 – 4 Bft
Golfhoogte Noordzee 50 cm

Dinsdag 1 juli. Had ik nu maar niets gezegd over uitslapen. Vandaag wordt het een lange dag, we moeten op tijd op het water zitten. Volgens mij gaat de wekker om 05.00 uur, het kan ook iets eerder zijn geweest, soms wil je het ook niet weten. Het ritueel gaat weer van start met dien verstande dat we wat ruimte in de boot beginnen te eten.
We verlaten ons gezellige kampeerplekje en in een klein kwartiertje lopen we naar het strandje waar we in gaan stappen. Het is een prachtige zonnige windstille ochtend. Dit is wat ik zo mooi vind aan vroeg opstaan. De rust, meeuwen die in de verte aan het bekvechten zijn, het langzaam ontluikende land.

We hebben een beetje getwijfeld over de volgen route. We kunnen over het wad varen vlak langs de kust of de geul opzoeken en zoveel mogelijk gebruik maken van de stroming. Het marifoonweerbericht doet ons besluiten om de geul op te zoeken. We zijn eigenlijk aan de late kant en we moeten op tijd op het wantij zijn bij de O50. De tijd tik door en het is inmiddels 07.15 uur alvorens we scheep gaan. Vanaf de kust koersen we 130 graden om bij de O6 uit te komen hiervandaan volgen we de Oosterom. Veel stroomvoordeel is er niet en de opstekende noord oosten wind speelt ons parten. Het water wordt iets onstuimiger. Na Oosterend begint de 5,5 Nm grote leegte van het eiland. Wat er nu gebeurt vind ik een prachtig fenomeen bij het kajakken. Niemand zegt iets, de rust wordt niet verstoord, het hoofd raakt leeg en zonder aan iets te denken als in een trans vaar je door.
Toch is er altijd een spelbreker, en zo ook nu. De blaas raakt vol en de maag leeg. Het is tijd voor een sanitaire stop. Het gekke is dat we er alle drie last van hebben. Drie plonzen, drie zuchten van verlichting. We hebben proefondervindelijk ervaren dat het verstandig is om regelmatig te drinken en te eten, ook als je geen dorst of honger hebt. De 2 liter water is nu dan ook bijna elke dag op en als tussendoortje ben ik B’TWEEN van Hero erg gaan waarderen, niet te zoet en een lekkere bite voor energie. De ebstroom begint te lopen en de snelheid loop iets op. We koersen oostelijk van de plaat langs en volgen de boeien BB12 tot en met de BB26. Er ligt een kudde zeehonden op de plaat die we ruim passeren, maar toch gaan de koppen nieuwsgierig omhoog en plonst de één na de ander in zee. Binnen 5 minuten zijn we omringt door een kudde spelende zeehonden. Op de kop van Ameland staat een sterke stroom die ons in een rap tempo de noordzee op wil duwen. Voordat we dat toestaan gaan we eerst nog even aan land voor een soepje en wat brood.
Na de lunch is de zee aardig vlak, maar op een goed moment krijgt de aantrekkende wind vat op het water en worden de golven hoger. Tegen wind, flinke golven, en nog
5 Nm te gaan, het wordt afzien. Op de kop van Ameland waren daar de badgasten die voor wat afleiding zorgden, maar nu is het strand leeg, en traag trekt het landschap aan ons voorbij. Heel, heel in de verte is het strandpaviljoen te zien en uiterst traag komt het naderbij. Pakken we deze strandafgang of gaan we naar de plaats die in de GPS als waypoint staat aangegeven.

We zetten door en na nog een kwartier spitten staan we op het strand,moe maar voldaan. Rob neemt het initiatief om bij het duin op te klimmen en te kijken of camping Duinoord daar toevallig ligt. De duim gaat omhoog, de wielen kunnen eronder en even later beklimmen we het duin. Bovenop ligt stro en riet, zodat rijden snel mogelijk wordt. Ook hier worden we zeer vriendelijk ontvangen en hoeven we geen borg te betalen.


Snel zetten we de tent op, spoelen we de spullen uit en hangen die in de straffe wind te drogen. En dan is het tijd voor een biertje.

Oost Vlieland - West Terschelling

Knus op de Cnosse

Dag 3
Vaartijd: 01.43 uur
Afstand etappe: 7,3 Nm
Totale afstand: 34,5 Nm
Weerbericht: zon, west zuidwesten wind 4-5 Bft
Golfhoogte Gronden van Stortemelk 80 cm

Maandag 30 juni. Super, het is een uitslaapdag. Zoals gewoonlijk ben ik vroeg op. Lekker relaxed ontbijten en op het gemak het tentje schoonmaken en in pakken. Dat schoonmaken is geen luxe na de regen en de stormachtige wind van de vorige dag. De supermarkt op de camping is open dus kunnen we ook onze voorraden weer wat aanvullen.
De strandafgang naar de Noordzeekust op de camping Stortemelk is beroemd en berucht om zijn steilheid. Ik heb reeds het ongenoegen gehad ermee kennis te maken voor Rob en Ruud het fenomeen nieuw. In de loop van de ochtend lopen we even een rondje om te ervaren wat de klim en het losse zand doet met je ademhaling en je beenspieren. Na de lunch maken we aanstalten voor de grote afdaling.

Met een sjorband om de achtersteven tillen we met twee man en één de voorpunt. De zware boten worden in een rap tempo het duin afgezeuld. Gelukkig is er nog even tijd om op adem te komen. Die tijd gebruikt Rob om in vol ornaat een koele duik in het zilte nat te nemen. We hebben veel bekijks op het strand, ik weet eigenlijk niet of de belangstelling voor de kajaks is of voor Rob die een zeehond probeert te imiteren.
Wat gaat de tijd toch snel als het gezellig is. We willen om 15.15 uur op het water zitten het wordt nog opschieten. Natuurlijk melden we ons aan op kanaal 2 bij de verkeerscentrale Brandaris en telefonisch bij de kustwacht. Het melden bij de kustwachtritueel blijven we herhalen iedere etappe, en wordt zeer gewaardeerd. Dan is het tijd voor vertrek.
Op het strand staat een flinke dumpgolf nog voor ik het spatzeil dicht heb lig ik alweer dwars op het strand, gelukkig hebben mijn compagnons hetzelfde probleem binnen een paar tellen staan we weer op het strand. Een nieuwe poging wordt ondernomen, een flinke sloot water stroomt in de kuip snel sluit ik af en vaar de zee op. Het is Ruud ook gelukt het ruime sop te kiezen alleen Rob ligt nog op het strand. Even is er twijfel of we hem moeten helpen maar dan komt ook hij los en kunnen we richting de SM6 varen. Al snel blijkt die koers te oostelijk door de sterke stroming dreigen we aan de Vlieland kant het wad op te stromen dus gaan we 345 graden varen om zo naar Terschelling te traverseren. Voor de kust bij de Noordsvaarder moeten we een ondiepte oversteken om in het Schuitengat te komen. Wild schuimend slaan de golven stuk op de richel. Het is even een plekje zoeken om erdoor te komen. Ik zie een gaatje en koers er naar toe. Twee zeehonden die op die plek liggen te doezelen schrikken van mijn komst op mijn beurt krijg ik hartkloppingen van de twee vleesmassa’s voor de boeg van mijn boot. Eenmaal in het Schuitengat is het water redelijk rustig. Bij het Groene strand staat voldoende water zodat we aannemen dat op het wad voorbij de haven voldoende water staat om aan land te kunnen. Uit respect voor de snelle Tiger die op het punt staat de haven te verlaten wachten we even met het passeren van het havenhoofd. Vervolgens is het simpel en volgen we de lange lage dam die de jachthaven moet beschermen tegen de golfslag. Op dit moment is Ruud scherp. Op de kaart staan twee boeien, een gele en een rode halverwege de golfbreker. Na goed turen ontwaren we een stroomrafeling in het water. Net nog onder water ligt een basaltdam tussen de gele en de rode waarschuwingstekens. Op een eenvoudige wijze zou je hier lek kunnen varen.
Net voorbij het monument ligt ons strandje.

We gaan aan land en dan op weg naar de Cnosse alwaar we uiterst vriendelijk worden ontvangen. Men hanteert hier een uiterst billijk kajakkerstarief. Het is er heerlijk rustig met een veldje voor ons alleen.

Cocksdorp - Oost-Vlieland

Ruig uit op Stortemelk?

Dag 2
Vaartijd: 3 uur
Afstand etappe: 11,7 Nm
Totale afstand: 27,2 Nm
Weerbericht: zon, zuidwesten wind 4-5 Bft mogelijk 6 Bft

Zondag 29 juni. Lekker geslapen. Het is even een lastig om mijn eerste ontbijt uit de punt van de kajak te vissen het is even hengelen en tel later heb ik beet en kan ik genieten van houdbare Yoghurt met crusli. Het is relaxed vandaag we vertrekken pas om 11.30 uur. De routine van het inpakken begint er lekker in te komen en snel is er van ons kampement niets meer te zien. We nemen afscheid van Jolanda die nog een lange fietstocht tegen wind voor de boeg heeft. Om 11.00 uur staan we onder een strak blauwe hemel op het strand. De windverwachting in de weerberichten houden het steeds op 4-5 mogelijk 6 Bft. Reëel meet Ruud hoog op het duin nu al 5-6 met een uitschieter naar 7 Bft opnieuw zuidwest.
In de verte komen er 2 kajakkers aan die recht op ons aan koersen. Het blijken Sjaak en Hartger te zijn die op de Vliehors overnacht hebben. De begroetingen zijn hartelijk en het is goed de beide mannen weer eens te spreken. Het wordt tijd om te vertrekken in de luwte van Texel is de zee erg kalm er loopt een flinke stroom en in een rap tempo varen we langs de Vliehors de snelheden lopen op van 6,5 tot 7 Nm. We volgen de staken tot het Keteldiep en lopen dan vast. Volgens de planning zouden we hier een paar uur moeten wachten. Het is zo rond 13.30 uur dus tijd voor de lunch. Thermosfles uit de boot lekker net een soepje gemaakt komt het water alweer zo hoog dat je de kajak zo’n 150 meter moet verslepen om weer droog te zitten.

Nu is dat verslepen niet zo erg als die boot niet zo zwaar was. Na een paar keer ben ik het verslepen zat en ga demonstratief in mijn boot zitten en wacht af wat er komen gaat. Na 10 tot 15 minuten drijf ik en wordt door de stroom mee genomen. Snel worden Rob en Ruud kleine stipjes aan de einder. Op een goed moment, ter hoogte van het Posthuis, heb ik een halve meter water onder de kiel staan en besluit ik Ruud via kanaal 15 van de marifoon op te roepen. De stipjes komen in beweging en in een rap tempo worden hun contouren duidelijker.
Na een korte scheiding zijn we weer herenigd. Het water wordt duidelijk dieper de wind trekt aan en de golven worden hoger. Ongeveer bij de VS26 is het echt onstuimig te noemen vooral omdat de kentering nog niet geweest is en de wind tegen de stroom in blaast worden de golven hoog, regelmatig worden we in een surf mee getrokken. Af en toe als het achterstevenroer niet voldoende is, breken we uit koers, dus moeten we een flinke onderlinge afstand houden. Soms lijkt het of er iemand met een lepel in een soepkom zit te roeren en komen de golven van alle kanten. Op een goed moment wordt de achterkant opgetild en duikt de punt in een golf ik zit tot mijn middel in het water. Het is een aparte ervaring.
Als we ter hoogte van het dorp varen komt de veerboot in zicht, we wachten hem even af en binnen een paar minuten vleit de boot tegen de kade. We hebben nu ruim baan om door te varen naar de veilige luwte van de haven. Het blijkt toch nog even lastig te zijn om de havenmond niet voorbij de schieten. Linksachter blijkt er een goede plek om uit te stappen. Hetzelfde ritueel met de boten en de karretjes vindt plaats. Het is ongeveer 2 km lopen naar camping Stortemelk. Het is al redelijk druk maar we mogen nog kiezen waar we gaan staan. De keuze valt niet op het jongerenveldje waar al enige kenmerken van het uitgaansleven zichtbaar zijn. Wij zijn niet van plan ruig uit te gaan. Op een klein plekje is het snel de tent opzetten. Het weer wordt duidelijk minder en de stormachtige wind rukt aan onze tentjes. Donkere wolken pakken zich samen en een felle slagregen maakt het er niet beter op.

Den Helder - Cocksdorp

Onder het wakend oog van Eierland

dag 1
Vaartijd: 04:37 uur
Afstand deze etappe: 15,5 Nm
Weerbericht: licht bewolkt, zuidwesten wind 4-5 Bft

Zaterdag 28 juni. Eindelijk is het zover.De spullen zijn gecontroleerd en gepakt we gaan Rob ophalen en wachten in Heerhugowaard op Ruud. Gezamenlijk rijden we naar Den Helder. Achter hotel Lands End aan de kop van het Havenplein is bij eb een klein strandje. Boven op de dijk laden we de auto’s uit en het passen en meten kan beginnen. Het inpakschema zit goed in mijn hoofd. De zware metalen spullen achterin kleding en voeding voorin. Om kwart voor twaalf staan we alle drie klaar voor vertrek. Snel wordt er nog een bolletje weg gewerkt. Via de marifoon kanaal 62 meld ik ons aan bij de verkeerscentrale Den Helder en krijg te horen dat de veerboot de Dokter Wagemaker ieder moment kan binnenlopen en dat het verstandig is het vertrek even uit te stellen.
Via de telefoon meld Ruud ons aan bij de kustwacht.
De weerberichten melden dat we een zuidwestelijke wind kunnen verwachten van 4 aantrekkend naar 5 Bft later op de dag. Een straffe wind is reeds nu voelbaar en volgens de windmeter zijn er af en toe uitschieters naar 6 bft.
Inmiddels is de Dokter Wagemaker binnengelopen en we maken ons op het ruime sop te kiezen. Het is nu 12.18 uur en van het strandje is niet veel meer over. Rob offert zich op en stap tot zijn middel de zee in om de kajaks die we hem aanreiken vast te houden zodat ze niet op de basaltblokken slaan en te voorkomen dat de tocht eindigt alvorens die begonnen is.
Aanvankelijk was het plan om naar de M1 te varen en zo, snel te kruisen met de veerdienst maar aangezien er maar 1 boot vaart en die net is binnengekomen zetten we koers uit van 30 graden. We maken een goede snelheid met de wind in de rug en de stroom mee. Met een snelheid tussen de 5 en de 6,5 Nm passeren we de T8.
Even voorbij Oudeschild pauzeren we op het surfstrandje het is 13.40 uur als we zouden doorvaren zijn we veel te vroeg op het wantij. Twee lieftallige dames voorzien ons van cappuccino en een gevulde koek, uit de wind in de zon is het goed toeven. Toch zijn we wat onrustig en op één of andere manier kunnen we de rust om te wachten niet opbrengen. Hoogwater Harlingen is om 17.04 uur van het surfstrand naar het wantij is 1 uur varen en we moeten daar 1 uur voor hoogwater zijn. Het is zo simpel maar toch zitten we om 14.40 uur alweer in de boot de harde wind in de rug en de stroom mee. We zijn dus te vroeg op het wantij. De rust en de zin om te wachten is er nog steeds niet, het wordt dus tegen de stroom in varen. Na de VC4 volgen we nog een paar staken en koersen dan 350 graden om net langs het verboden gebied de “Vlakte van Kerken” te varen. In de verte doemt een huis op. Een huis op het wad? De verstedelijking neemt bizarre vormen aan. Als we dichterbij komen wordt het duidelijk. Hoog op poten staat een soort hut naar onze mening is het een observatiepost.
Na ruim 2 Nm komen we bij de staken die ons naar De Cocksdorp voeren. Nog steeds hebben we niet veel stroom mee en de wind is vlak west geworden dus blijft het stevig doorscheppen. In de verte doemen de gele boeien van de RG Vriendschap op. Het wordt nu even zoeken waar we precies aan land moeten. Gelukkig herkent Rob Jolanda, zijn vriendin die ons als een ware zeemansvrouw in een felgekleurde rode jas staat op te wachten. Om 17.15 uur zit de eerste etappe erop. Het is nu de kano’s op de kar het duin opzeulen. De Robbenjager wordt onze eerste overnachtingplaats. Stoer waakt vuurtoren Eierland als wij de ogen sluiten voor een welverdiende rust.

Terug op het vaste land

De Waddenexpeditie is geslaagd! Het is nog even afkicken na een week op zee geleefd te hebben:-)
We zijn alle foto's en filmpjes aan het verzamelen en zullen die snel plaatsen. Ook komt er per expeditiedag een verslag op deze weblog. Op de expeditiepagina van onze website zeekajakkers.nl schrijven we ook over onze voeding en andere ervaringen die van belang zijn voor een volgende expeditie. De originele navigatieplanning zal ik ook daar neerzetten.
Houd dus de weblog en de website in de gaten als je meer wilt weten over de expeditie.