Zondag 16 augustus, zuidwest 4-5, zon.
Als je niets te doen hebt ga je wat verzinnen zodoende staan we met 4 personen bij de aanlegsteiger van de reddingsboot in de zeehaven van Den Oever. Bart heeft een tocht uitgezet van Den Oever naar De Vlieter. Niet te lang, dus net leuk voor de zondag. Zo vertrekken we uit de haven om koers te zetten naar de AD 4. Het blijkt dat de wind lekker is aangetrokken en in plaats van zuidwest meer westelijk is gaan waaien met een flinke 5 Bft. Na de AD 4 koersen we eerst wat noordelijk om zodoende later lekker op de golven te kunnen surfen. Het plan lukt goed maar wat leuk is duurt vaak niet lang en zo ook nu. Met de wind in de rug en flink surfen wordt de 3 Nm naar De Vlieter binnen de 3 kwartier afgelegd. Zullen we doorvaren naar Breezandijk? De twijfel slaat toe. Gelukkig weet Jozee ons te overreden vooral bij het afgesproken plan te blijven. Gelukkig? Ja gelukkig, maar daar kom ik straks op terug.
Dan dient er zich een probleem aan. Hoe gaan we aan wal? Flinke golven spatten uiteen op de harde basaltblokken van het dijklichaam. We zitten aan lager wal. Dan maar kniediep uitstappen. Nee dus. Voor de dijk is het zo diep dat je tot je nek in het water staat. Behoedzaam wordt er een plekje gezocht om op de gladde blokken uit te stappen. Voorzichtig de kajak over de scherpe randen aan land trekken. Als iedereen vaste wal onder de voeten heeft dient zich een volgend opstakel aan. Op de kop van de dijk ligt hier een fietspad dat door een hoge muur wordt gestut en op de muur staat een hek die de fietsers moet belemmeren naar beneden te vallen omgekeerd is voor ons deze hindernis ook niet te nemen. Het wordt omlopen tot de muur over gaat in een gras berm. Wat een gedoe op de zondag. Met geweldig teamwork lukt het ons de boten naar boven de slepen en de wielen eronder te zetten. Dan is het tijd voor de lunch. Wij zetten ons neer, tussen de hondenstront in de berm naast het rijwielpad. We maken de pauze niet te lang. Vervolgens worden de boten over de brug naar het monument gedragen. Het is druk en over belangstelling hebben we niet te klagen. Aan de IJselmeerkant lassen we opnieuw een rustpauze in. Tegen de raad van Jozee in laat ik me verleiden om bij het monument gevulde koeken te kopen. Deze koeken zijn super lekker en monumentaal groot. Bij de eerste hap weet ik al dat het niet slim is, dit gaat me opbreken. In de luwte van een oeverbescherming annex vissteiger kunnen we eenvoudig instappen. Is de wind nu weer iets zuidelijk geworden? Recht tegen de wind en de steile golven in zetten we koers naar Den Oever. De golfperiode is zo kort dat de punt van de kajak steeds in de volgende golf duikt. Het is zwaar werken en de grote koek doet zijn werk goed en ik eet hem nu voor de tweede keer. Gaande weg komt de zoete lekkernij nogmaals boven borrelen. De goede raad was niet duur had ik hem maar opgevolgd. We doen ons best en ploegen stug door en uiteindelijk komt het zandstrand in zicht. Voor we nog even gaan rollen bedenk ik me dat ik blij ben dat we niet doorgevaren zijn naar Breezanddijk. Dat was heen leuk geweest, maar terug zwaar afzien.