Texel - Vlieland

Alweer bijna een maand niet gevaren. De hang naar de zee wordt steeds groter. De plannen voor een korte tocht dringen steeds harder aan. Het is onontkoombaar. Zaterdag 21 november, het getij is gunstig, en het idee is geboren om van de noordpunt van Texel bij de vuurtoren, naar de Vliehors te varen. Het is te bizar voor woorden, de week voorafgaande aan de geplande tocht is het slecht weer. De wind is steeds zuidoost 6 tot 7 Bft en de donderdag voorafgaande aan de tocht staat er aan de kust een zuidwester storm. Het marifoon weerbericht op vrijdagavond is redelijk. “Verwachting van 19.00 tot 07.00 uur. Texel zuid tot zuidwest 6-7, krimpend zuid tot zuidoost afnemend 3-4 zicht matig tot goed. Na een telefoonrondje besluiten we te gaan. Zaterdag 06.00 uur, de wekker gaat, even een ontbijtje naar binnen werken dan met de auto naar de vereniging om de boot op te laden. Het is ongekend, iedereen is er al. De loods is al open en de boten worden van stal gehaald. Onderweg naar Den Helder wordt het duidelijk dat de lichte nevel een ware mist is geworden. We zijn te vroeg voor de boot van 08.30. Tijd voor koffie. De automaat doet zijn werk goed en even later staan we met een beker dampende koffie te wachten op het sein aan boord te gaan. Het is nog rustig op de riante Wagemaker en het is jammer dat de overtocht niet langer duurt. Bij het varen op een veerboot naar een eiland ontstaat bij mij altijd het ultieme vakantiegevoel. Deze overtocht is bijna te kort dit gevoel te voeden. Tijdens de rit over het eiland wordt de mist dikker en dus de wereld kleiner. Op de noordkop van Texel wordt de vuurtoren aan het oog onttrokken door een dikke wollen deken. We zoeken ons heil in het strandpaviljoen voor wederom koffie. Door de dames van de bediening wordt er nog naarstig aan het interieur gewerkt maar toch wordt naar enige tijd een kop heerlijk geurende koffie en een koekje geserveerd. Wordt de mist nu dunner, is de vuurtoren al zichtbaar? Het marifoon weerbericht melde om 08.00 uur een naar 5 tot 6 aantrekkende zuidoosten wind. Vreemd het is windstil, met een beetje wind zou de mist optrekken. Tegen 11.00 uur besluiten we ons toch om te kleden en het water op te gaan, we moeten toch het zoute water geproefd hebben. De tocht gaat niet naar de Vliehors maar naar De Cocksdorp voorzichtig de kustlijn in het oog houdend om niet te verdwalen. Met de stroom mee duurt het niet lang aleer we de staken naar het kleine haventje in zicht krijgen. Tijd voor een lichte lunch. De mist is nu duidelijk aan het optrekken en we besluiten een poging te wagen naar Vlieland te varen. We nemen de gele boei “RG Vriendschap” als referentie om vervolgens een koers van 20 graden uit te zetten. 3 mijl, met een uur moeten we land in zicht hebben. Na een half uur met matig zicht is het duidelijk dat we op de Steenplaat zitten. Het water is nauwelijks diep genoeg om nog te kunnen varen. Door de mistflarden heen worden 2 boeien zichtbaar het blijken de VH 5 en VH 4 te zijn, we liggen goed op koers. Na ongeveer 1 mijl staan we op de Vliehors. Een waterig zonnetje breekt door en de koperen ploert brand de laatste mistflarden weg. Voor ons ontvouwt zich de grootste zandvlakte van Europa, imposant en leeg de stilte is oorverdovend. Wat is dit toch een prachtige plek. Buiten ons vieren is er in de weide omtrek geen mens te zien. Je kunt hier verdwalen in de rust. Het water trekt zich in een rap tempo terug, een teken dat de ebstroom flink loopt. Met een koers van 180 graden vangen we onze terugtocht aan. Ook nu is de Steenplaat snel zichtbaar in de vorm van een klein eiland dat zelfs bij vloed niet meer onderwater komt, we koersen er aan de westkant langst. Door de sterke stroom worden we een flink stuk naar het westen verzet de VH 2 en 4 komen in zicht. We moeten uitkijken om niet via het Engelschmangat naar de Eierlandse Gronden te spoelen. De stoere vuurtoren van Texel kan nu mooi als baken dienen. De windvoorspelling komt niet uit en onder prachtige omstandigheden komen we weer op de noordkop van Texel aan. Nog even rollen en dan is het tijd om huiswaarts te keren.

Roptazijl - Vlieland - Roptazijl ( 26-09 t/m 27-09 )

( hieronder het verslag geschreven voor Peddelpraat )

Na vijf weken gedwongen niet kajakken, ik had mijn vinger gebroken, was ik blij om me weer eens in te kunnen schrijven voor een tocht. Een klassieker. Voor de tweede maal dit jaar, want met de paasdagen was ik ook op Vlieland. Het eiland wat ik toch wel vaak tot de mooiste benoem van de Nederlandse waddeneilanden. De weersverwachting is ideaal. Haast te mooi. Er zijn eigenlijk maar vier obstakels dit weekend. Twee is wellicht beter beschreven maar het is een visa versa. De dijk bij Roptazijl en dan het verschrikkelijke duin op Vlieland. De eerste keer dat ik dit duin over was geklommen, geklauterd en gestruikeld met mijn bepakte kajak, zwoor ik dat ik het duin van Vlieland nooit meer op deze manier over zou gaan. Gelukkig heb ik er toen niets op gezet, op het zweren. Dat had slecht afgelopen.

Veertien kajakkers staan mooi op tijd boven aan de dijk klaar om te vertrekken. Op de gezichten lijk ik te zien dat we er allemaal zin in hebben. Marianne houdt een hele kleine briefing en vertelt dat John de leiding heeft. John is iets langer van stof en vertelt de, overigens eenvoudige, route en het gewenste groepsgedrag. Wat dan volgt zijn vier en een half uur peddelen afgewisseld met af en toe dobberen onder het gemak van een hapje en iets te drinken. De stemming zit er lekker in. Wat wil je ook met het mooie weer. Omdat we pas om twee uur ’s middags konden vertrekken is de aankomst op Vlieland laat in de middag.

Ik kijk tegen het duin op en vraag me al weer af waarom ? Een aantal zijn zo slim om hun kajak op het strand te laten liggen en alleen de broodnodige spullen over het duin heen te zeulen. Zo niet ik. Samen met Nico en John tillen, slepen en glijden we onze kajaks richting de camping Stortemelk. Nico lijdt hier het meest onder en zweert dat hij Vlieland alleen nog maar aan doet via de haven met scheepshelling. Waar ken ik dit toch van ? Dat zweren.

Na de douche is al het leed en zout weer van ons afgespoeld en gaan we fris uit eten in het dorp. Dit blijkt nog niet mee te vallen. Alles zit redelijk vol. Gelukkig is er nog een herberg die wel plek heeft voor zeven personen aan een grootte tafel. De bediening loopt wat stroef. Gaat ook wel de mist in. Maar wat uiteindelijk volgt is een lekkere maaltijd aangevuld door de saladebar, welke vanwege de stroeve bediening voornamelijk dient als voorgerecht. Als tegemoetkoming krijgen we gratis koffie of thee toe, wat dan helaas wel weer bruut wordt verstoord door de band Blues Kings. Leuke blues muziek maar dan vier of vijf tikkies te hard. En dat is dan weer jammer na zo’n dag van serene stilte. Terug op de camping stranden de meeste in hun tent. Een paar kunnen het niet laten om toch nog van wat Vlielandertjes te genieten aan de openhaard. Stoere zeemansverhalen klinken.

S’ochtends klinkt er iets heel anders. Het zijn mijn kippen. Ik heb namelijk een kippenhouse ringtone. Die doet het altijd goed. Gelukkig is het bijna licht en wederom mooi weer. Nico komt nog een eitje brengen. Die kippen hé.

De planning was om negen uur in de kajak te zitten. Dit lukt echt prima. En alle kajaks liggen ook nog in de zee. Helaas kon één van ons niet mee terug peddelen. Zij voelde zich de avond er voor al niet zo goed en was te ziek om zelf terug te varen en verkoos dus de veerpont. Met een strakke rondetijd duurt de terugtocht net zo lang als de heenweg en vroeg in de middag zijn we weer terug van weggeweest. Een lang weekend weg binnen vierentwintig uur hoorde ik iemand zeggen. En zo voelt het ook. Heerlijk weg in eigen land.

Iedereen die mee was bedankt voor deze leuke tocht. Ik denk toch nog wel eens terug te komen op Vlieland. Met of zonder kajak, via het duin of de haven.

Den Oever - De Vlieter - Den Oever

Zondag 16 augustus, zuidwest 4-5, zon.

Als je niets te doen hebt ga je wat verzinnen zodoende staan we met 4 personen bij de aanlegsteiger van de reddingsboot in de zeehaven van Den Oever. Bart heeft een tocht uitgezet van Den Oever naar De Vlieter. Niet te lang, dus net leuk voor de zondag. Zo vertrekken we uit de haven om koers te zetten naar de AD 4. Het blijkt dat de wind lekker is aangetrokken en in plaats van zuidwest meer westelijk is gaan waaien met een flinke 5 Bft. Na de AD 4 koersen we eerst wat noordelijk om zodoende later lekker op de golven te kunnen surfen. Het plan lukt goed maar wat leuk is duurt vaak niet lang en zo ook nu. Met de wind in de rug en flink surfen wordt de 3 Nm naar De Vlieter binnen de 3 kwartier afgelegd. Zullen we doorvaren naar Breezandijk? De twijfel slaat toe. Gelukkig weet Jozee ons te overreden vooral bij het afgesproken plan te blijven. Gelukkig? Ja gelukkig, maar daar kom ik straks op terug.
Dan dient er zich een probleem aan. Hoe gaan we aan wal? Flinke golven spatten uiteen op de harde basaltblokken van het dijklichaam. We zitten aan lager wal. Dan maar kniediep uitstappen. Nee dus. Voor de dijk is het zo diep dat je tot je nek in het water staat. Behoedzaam wordt er een plekje gezocht om op de gladde blokken uit te stappen. Voorzichtig de kajak over de scherpe randen aan land trekken. Als iedereen vaste wal onder de voeten heeft dient zich een volgend opstakel aan. Op de kop van de dijk ligt hier een fietspad dat door een hoge muur wordt gestut en op de muur staat een hek die de fietsers moet belemmeren naar beneden te vallen omgekeerd is voor ons deze hindernis ook niet te nemen. Het wordt omlopen tot de muur over gaat in een gras berm. Wat een gedoe op de zondag. Met geweldig teamwork lukt het ons de boten naar boven de slepen en de wielen eronder te zetten. Dan is het tijd voor de lunch. Wij zetten ons neer, tussen de hondenstront in de berm naast het rijwielpad. We maken de pauze niet te lang. Vervolgens worden de boten over de brug naar het monument gedragen. Het is druk en over belangstelling hebben we niet te klagen. Aan de IJselmeerkant lassen we opnieuw een rustpauze in. Tegen de raad van Jozee in laat ik me verleiden om bij het monument gevulde koeken te kopen. Deze koeken zijn super lekker en monumentaal groot. Bij de eerste hap weet ik al dat het niet slim is, dit gaat me opbreken. In de luwte van een oeverbescherming annex vissteiger kunnen we eenvoudig instappen. Is de wind nu weer iets zuidelijk geworden? Recht tegen de wind en de steile golven in zetten we koers naar Den Oever. De golfperiode is zo kort dat de punt van de kajak steeds in de volgende golf duikt. Het is zwaar werken en de grote koek doet zijn werk goed en ik eet hem nu voor de tweede keer. Gaande weg komt de zoete lekkernij nogmaals boven borrelen. De goede raad was niet duur had ik hem maar opgevolgd. We doen ons best en ploegen stug door en uiteindelijk komt het zandstrand in zicht. Voor we nog even gaan rollen bedenk ik me dat ik blij ben dat we niet doorgevaren zijn naar Breezanddijk. Dat was heen leuk geweest, maar terug zwaar afzien.

Zeekamp 2009

Van zaterdag 1 augustus tot en met zondag 9 augustus werd het zeekamp van Peddel Praat gehouden. Zeekajakkers.nl werd daar vertegenwoordigd door Rob en Nico.

Rob heeft zich bezig gehouden met de opleiding naar het ZVE en het behalen van KRT.
De Kajak Reddings Test (KRT) wordt gezien als één van de zwaarste tests binnen het zeekajakken. De test behelst een aantal reddingen uit te voeren met een lotusslachtoffer op open water met gematigde condities (windkracht 2-4 Bft) en is een graadmeter om vast te stellen of de kandidaat over voldoende kennis en technieken beschikt om in geval een ongeluk tijdens een kanotocht, de juiste acties te nemen. In de vooropleiding moeten de kandidaten het certificaat Zeevaardigheid reeds hebben gehaald.
Het examen bestaat uit een zestal onderdelen verdeelt in een praktijk en een theorie gedeelte.
In het theorie gedeelte komen er vragen aan bod over de uitrusting, kleding het uitvoeren van reddingen het voorkomen van ongelukken, shock en bloedingen.
De praktijktest bestaat uit het demonstreren van een aantal vaardigheden zoals mond op mond beademing, stabiele zijligging en behandeling van shock. Ook moet er een demonstratie worden gegeven van het onder controle brengen en het redden van een drenkeling. Kortom er komen in deze test een aantal situaties voor waar adequaat op gereageerd moet worden.
Rob is cum laude geslaagd voor dit examen. Ik wil hem hierbij nogmaals hartelijk feliciteren.

Ik heb mij deze week bezig gehouden met het leiden van de tochten. Op een goed moment vraag Albert-Jan, die de instructeur van de groep is, heb je nog wat geleerd? Ja natuurlijk ik heb veel geleerd. Op het moment dat ik mijn antwoordt geef realiseer ik me dat die te snel en ondoordacht gegeven is. De volgende vraag kon ik verwachten. Wat dan? De reactie op die vraag is niet zo eenvoudig. Niet omdat de leermomenten er niet zijn, maar wel omdat die leermomenten soms moeilijk te duiden en uit te leggen zijn.
Wat me erg duidelijk is geworden, is het feit dat een groep mensen vooral veilig moeten kunnen varen maar dat er ook plezier aan de tocht beleeft moet worden met respect voor de natuur. Buiten de tochtplanning is vooral omgang met mensen en een stuk mensen kennis van groot belang.
Na de eerste paar dagen ben ik aan het eind van de dag kapot. Ik wil te veel regelen en in de gaten houden. Dit is een leermoment, ik moet iets losser en vrijer worden. Verschaf duidelijkheid op momenten waar nodig en geef zonodig een vriendelijk dwingende aanwijzing. Wat kan zeekajakken toch mooi zijn.
Al met al is het een leuke leerzame week geworden met een leuke enthousiaste groep mensen. De vaaromstandigheden perfect. Kortom een super week.

Wattentocht 2009 "The MOVIE"

Yeahhh, na dagenlang monteren is eindelijk onze expeditie op film te zien:-)
Hierbij de official release...

Wattentocht 2009, Zeekajakkers from Ruud Legdeur on Vimeo.

Langeoog -

Dag 7
Vaartijd:
Afstand etappe:
Totale afstand: 48,4 Nm
Weerbericht: Zwaar bewolkt, 16-18 graden, noordwest 6-7 in buien 8

Super goed geslapen. Zou dat komen omdat het illegaal was. Het heeft flink geregend, niets van gemerkt. De door de bomen verschafte luwte is een weldaad. Toch doet het ruisen van de wind door de bomen vermoeden dat er iets meer aan de hand is. Kwart voor acht moeten we op de kade staan. Erg veel tijd is er niet. Het is opschieten geblazen. Het ritueel herhaalt zich al een aantal dagen. Opstaan, ontbijten, heetwater maken voor onderweg de boel opbreken en in de kajak laden. Dat laden van de kajak gaat steeds sneller er komt een routine in. Bij het havenkantoor wordt het duidelijk dat er een ware storm staat. Een felle regenbui doet ons naar een schuilplaats zoeken. Deze eerste bui wachten we af. De buienradar op het internet voorspeld niet veel goeds een toenemende wind en felle buien. Het besluit wat we nu nemen is niet het besluit wat we willen nemen. Gezien de omstandigheden zijn we het snel met elkaar eens. De gang naar de veerboot is rap gemaakt en maken met de kapitein de afspraak dat de kajakken aan dek me kunnen. In vol ornaat, neopreen en zwemvest staan we voor hem. Met gefronste wenkbrauwen vraagt hij zich af wat de overige passagiers zullen denken als zij ons zo zien en ruiken. Het aantal medereizigers valt erg mee, ze zijn op de vingers van 1 hand te tellen. En zo sta je op de kade in Bensersiel in neopreen en zwemvest. Weemoedig en verslagen door bizarre weersomstandigheden. In een klein café aan de haven nemen we nog een bakkie troost en keren daarna huiswaarts.

Norderney - Baltrum - Langeoog

Dag 6
Vaartijd: 4,5 uur
Afstand etappe: 14,2 Nm
Totale afstand: 48,4 Nm
Weerbericht: Bewolkt, 16-18 graden, zuidwest 3-4

Woensdag 8 juli. Zware nacht gehad. Veel regen en onweer. Rob, Ruud en José willen varen ik ben er niet zeker van of dat wel verstandig is. Waarom? Volgens mij zit er onweer in de lucht.
Bij de trailerhelling worden de boten te water gelaten. Met een zacht briesje in de rug verlaten we de haven. Een felle stroom neemt ons mee en de snelheid loopt flink op. Op een goed moment varen we tegen de 7 Nm. Ook nu moeten we de vaargeul volgen. Op het moment dat we de route iets verleggen schraapt de peddel over de grond. Na de D36a varen we koers 70 en raakt de snelheid eruit omdat we tegen stroom krijgen. Het kriebelt in mijn nek en krabben helpt niet. In de linker ooghoek is een donker zwarte lucht zichtbaar geworden. De wind trekt fors aan en het water wordt ruiger. Eerst is het nog een vaag gerommel in de verte. Na verloop van tijd zijn de bliksemflitsen goed de onderscheiden en de donder rolt hol over het wad. Naar het eiland Baltrum varen is geen optie. De bui trekt daar in vol ornaat overheen er zijn ook een paar waterhozen zichtbaar. Het vaste land? Dat wordt lopen er staat nog te weinig water.


We lassen een drijfpauze in om te kijken wat de bui gaat doen. We hebben ook eigenlijk geen andere keuze. Na een ruim half uur verwijderd het zwarte kolos zich en kunnen we oost koersen over de Baltrumer Balje. We zoeken de haven op voor een korte pauze. Alles is dicht, Ruhe Tag staat er op een bordje. Niet te geloven dat hebben wij weer. De uitgestorven en winderige haven trekt ons niet erg aan we varen door naar Langeoog.
De aangetrokken wind zorgt ervoor dat het Baltrummer Wattfahrwasser een lekkere klotsbak is. Af en toe zijn er hoog opspattende brekers te zien in het zeegat. De lucht is wat meer opengebroken en af en toe is er een vaag zonnetje zichtbaar. De ingang naar de haven van Langeoog wordt omzoomd door hoge kademuren. Dit zijn overblijfselen uit de tijd dat het eiland als een basis is gebruikt. Een lage steiger verschaft ons een goede uitstap. Bij José is het hoge nood en stapt pardoes het water in. De boot van Rob heeft flink wat water gemaakt en sponst dit in de boot van Ruud. Er ontstaat enige wrevel die ik op mijn beurt probeer te koelen door middel gebruik te maken van een handpomp. De heren zinnen op wraak en een tel later liggen we alle 4 te spartelen in de haven. Dit zorgt voor de nodige verkoeling en brengt de gemoederen tot bedaren. We moeten op zoek naar een plaats voor de tent. In geen velden of wegen is er een havenmeester te zien. Een notitie op de deur geeft aan dat hij om 15.00 uur weer op zijn werkplek te verwachten is. Bij de Kajutte am Hafen informeren we naar een camping. Er wordt glazig gekeken alsof men nog nooit van het fenomeen camping gehoord heeft. Vraag maar bij de zeilschool. Ook daar komt weinig reactie op onze vraag. Terug bij de haven lopen we de havenmeester in de armen. Nee, nee er zijn geen kampeer mogelijkheden maar als je achter de dijk je tent zo neerzet dat niemand hem kan zien dan weet ik van niets. We krijgen de sleutel van het toiletgebouw, geen probleem dus. Bij dezelfde Kajutte am Hafen scoren we een enorme puntzak patat met majonaise. Kijk dat hebben ze dan weer wel.
Het dorp Langeoog ligt op zón 1,5 km van de haven. Onder een mild zonnetje lopen we door de prachtige natuur naar het plaatsje dat aan de Noordzeekust ligt. De 100 jaar oude
Wasser Trum toornt hoog boven alles uit. Ook hier ademt alles toerisme uit. Dat het eiland een vliegbasis is geweest is hier en daar nog goed te zien aan de brede betonbanen die soms overwoekerd en dan weer te zien zijn.
Terug nemen we een treintje dat een lijndienst onderhoud naar de haven. Als echte toeristen hobbelen we met de meute mee.
Het wordt tijd om kamp op te slaan uit het zicht natuurlijk. We staan nog maar net of wandelaars en fietsers komen langs, en zeggen vrolijk goeden avond. Wat nou uit zicht. Snel een potje koken en dan dikke ronken geven. Het weerbericht op kanaal 28, wat weer enige tijd vooraf gegaan wordt door een vrolijk muziekje, is niet hoopgevend. Windkracht 6-7 Bft met zware buien. Mijn tentje heeft het al zwaar te verduren gehad. We staan gelukkig in de luwte van de bomen.

Norderney

Dag 5
Vaartijd:
Afstand etappe:
Totale afstand: 34,2 Nm
Weerbericht: Bewolkt, 17-18 graden, zuidwest 6-7 uitschieters naar 8 Bft

Dinsdag 7 juli. 7 uur. Wah. Even uitrekken. Voorzover het gaat ten minste. De wind is weer aangetrokken en de tent kan geen weerstand meer bieden aan dit natuurgeweld. Er is dus weinig ruimte om uit te rekken. Maar van een tentje van € 25,- mag je ook niets anders verwachten. Ik zou wel willen varen. Gelukkig zijn de andere verstandiger. Op de dijk kunnen we ons nauwelijks staande houden en de windmeter geeft waarden aan die niet gezond zijn om het ruime sop te kiezen. De voorspellingen van het internet zijn voor de rest van de dag ook al niet hoopgevend al ware het dat de wind tegen de avond wel gaat afnemen. Het wordt een wandeldag. Ook nemen we de gelegenheid ten baat uit te zoeken of we met de veerboot terug kunnen en hoe we daarna de auto van Rob op kunnen halen. Terrasje, onder een parasol tegen de regen genieten van een cappuccino met iets erbij . Museumpje. We krijgen de dag wel vol. Na een paar heftige regen en onweersbuien knapt het weer tegen de avond op. Er wordt wel onweer voorspelt maar de lucht ziet er goed uit. Twijfel, twijfel, twijfel. Ik krijg de andere niet zover dat we opbreken en vertrekken. Volgens de eigenaar van de surfschool, die ook bij de haven gelegen is, hebben we morgen een goede kans om te varen. De voorspelling is zuidwest 3-4 Bft en geen onweer. Hij waarschuwt ons ook voor het zeegat tussen Norderney en Baltrum. Het kan daar behoorlijk ruig zijn en hard stromen. Volgens hem zijn er vorig jaar 2 kajakers door de stroom de Noordzee op geraakt omgeslagen en verdronken. Een spannend verhaal, of het waar is, we zien het wel.
Tijd voor een versnapering in de kroeg, we hebben nog een overnachting tegoed.

Juist - Norderney

Dag 4
Vaartijd: 2,5 uur
Afstand etappe: 7,3 Nm
Totale afstand: 34,2 Nm
Weerbericht: half bewolkt, 18-21 graden, zuidwest 5-6

Maandag 6 juli. Het is lekker instappen op de super trailerhelling. Om 09.00 zitten we op het water met een bijna wolkeloze hemel. Het leek zowat op uitslapen vandaag. Met een lekker windje schuin in de rug schiet het lekker op. We weten nu uit ervaring dat er grote gedeelten droog of bijna droog vallen dus houden we het "Memmert – Wattfahrwasser" aan. De stroming die ons eerst flink mee hielp werkt nu, op de oost punt van Juist, tegen.
Het Busetief ligt voor ons. Met het opkomende tij en de tegengestelde wind is het een enorme klotsbak. We kiezen voor een behoorlijk noordelijke koers om niet te ver het wad opgezet te worden. De skyline van Norderney is bijzonder, misschien wel bizar te noemen. Stralen de Nederlandse eilanden gezellige kneuterigheid uit. Hier staan stoere hoge gebouwen tegen de kust aan. Ik leg meteen een link met de sky-line Scheveningen. Na de D4 laten we ons gaan richting haven. Een veerboot die er stoer en sterk uitziet laten we maar even voor gaan en steken dan de haven in. Ook hier bied een trailerhelling uitkomst om eenvoudig uit te stappen. (het lijkt wel een bejaarde reisje) Wielen eronder en klaar zijn we weer. Ik heb het gevoel dat het wat saai begint te worden. Ook hier is een uiterst hulpvaardige havenmeester. Ook hier staan we gratis. Alleen betalen voor het gebruikt van het toilet gebouw. Slechts € 1,5 per dag. Toch is er iets vreemds aan de hand want als in na 2 dagen de kaart terug breng krijg ik € 10, - borg terug. Ik probeer het nog, ik heb geen b…. je het wel borg betaalt. Oké dan wel, die € 10, - krijgen we wel op.
Snel worden de tenten neer gezet in de luwte van het toilet gebouw annex havenkantoor. Op het eiland is één flinke plaats. Hoe is het mogelijk, Norderney geheten. De plaats heeft de allure van een stad met grote gebouwen waarvan sommige de grandeur van weleer ademen. Tijd voor een terras met iets te drinken en uitzicht over de zee. Er zit behoorlijk werking in de lucht en dat voorspelt op termijn niet veel goeds. Wat later in de avond pakken de wolken zich samen tot een git zwarte massa en af en toe rolt de donder. De wind draait en trekt fors aan. S’nachts breekt de hel los. Stormachtige wind en zware donderklappen geselen de tent en houden me uit de slaap. Er is nu geen luwte van het gebouw meer, storm rukt aan mijn onderkomen. De stokken buigen diep door er is bijna geen plaats meer voor mij. Met handen en voeten bied ik weerstand aan het natuurgeweld in de hoop de boel heel te houden. De regen klettert gestaag en ik voel het water door het grondzeil komen. Na drie kwartier is de bui voorbij en wordt het iets rustiger. Mag het wat saaier zijn.

Borkum - Juist

Dag 3
Vaartijd: 3,5 uur
Afstand etappe: 12,2 Nm
Totale afstand: 26,9 Nm
Weerbericht: half bewolkt, 18-22 graden, variabele wind 2-3

Zondag 5 juli. Om zeven uur staan we klaar boven aan de betonnen trap die ons naar de drijvende steiger brengt. Met z’n vieren brengen we de zwaar beladen boten stuk voor stuk naar beneden. Met een kwartier is iedereen gereed voor vertrek. Een heldere lucht en een lekkere temperatuur begeleiden ons. Na het havenhoofd houden we direct bakboord aan. Hier zouden staken moeten staan. Die zijn er dus niet. Het is even zoeken om niet in de ondiepten vast te lopen. Ongeveer 1 mijl koers 350 en dan koers 60. Op een goed moment staan ze er weer de staken van het Borkumer Wattfahrwasser. Zelfs sommige van de boeien van Hornsbalje zijn aanwezig. Natuurlijk niet, allemaal maar genoeg om op Memmert aan te koersen. Na de F 14 A steken we op 40 graden de Osterems over naar onze lunchplek. Memmert is een vogel gebied en dus verboden. Toch willen we er stiekem de bodem kussen en even wat eten. Voor aankomst zijn we al verraden. Een grote groep vogels vliegt luid krijsend op en geven feilloos aan waar vier zeebonken iets doen wat niet mag. Ik dacht dat er op het eiland geen huizen stonden, maar op enige afstand staat er wel degelijk een villa met een rieten dak. Rustig, nee onrustig genieten we van ons lunchpakket. Nee José, er is geen toilet. Wat maakt het uit alleen de vogels zien je maar. Ja het zijn er wel veel, er is er overigens niet één met een bril op. Volgens mij zien ze niet zoveel. Toch wordt voor de plaspauze de zee voor de Suddunen gekozen. De stroming neemt ons mee naar de M4, waarna we 70 graden gaan varen en steken het Nordland over. Het is mij onduidelijk hoe diep de strekdam voor de haven steekt. De pleziervaart gaat er ruim omheen. We besluiten hetzelfde te doen. Deze haven ziet er verzorgder uit dan die van Borkum. Een fraaie uitkijktoren siert de ingang. De trailerhelling bezorgt ons een comfortabele uitstap. In een paar tellen laven we ons aan de warme zon. Ook hier is een zeer vriendelijk havenmeester ons behulpzaam en bied ons een klein beschut plekje, gratis aan. Alleen betalen voor het gebruik van de douche en toilet. Er rijden geen auto’s op Juist en op het moment dat de veerboot aanlegt komen er diverse paard en wagens aanrijden om de gasten op te halen en op de plaats van bestemming te brengen. Wat later op de dag lopen we naar het dorp. Het is immers zondag en we vinden dat we een biertje verdiend hebben. In het dorp staan een aantal statige gebouwen die als kuuroord dienst doen, veelal oudere mensen genieten hier van een rustige vakantie en de zuivere zeelucht. Onze halve liter staat aan de Noordzee kant van het eiland. Ik weet niet of het in de zuivere lucht zit maar het smaakt prima. Dat belooft wat nu we de hele dag nog voor ons hebben. Het begint op vakantie te lijken.

Campen - Borkum

Dag 2
Vaartijd: 4 uur
Afstand etappe: 14,7 Nm
Totale afstand: 14,7 Nm
Weerbericht: half bewolkt, 18-22 graden, noordwest 3-4 aantrekkend naar 5 bft

Zaterdag 4 juli. Kwart over tien is het hoogwater een uur later kunnen we vertrekken. Helaas kunnen we niet direct van de camping bij het water komen. Een brede strook grasland houdt ons tegen. Ook de start vanaf de dijk trekt ons niet zo aan. De dijk is onbeschut en de harde noordwesten wind slaat het water hard tegen de basaltblokken. Op een afstand van ongeveer een halfuurtje lopen is een beschutte trailerhelling waar we graag gebruik van maken. Het water staat nog laag en het baggervuile water spoelt over de helling. Dat het beton van de helling erg kort is bewijst het feit dat Rob al snel tot zijn kuiten in de zwarte stinkende modder staat. Bij het instappen sleep je de riekende massa mee de kuip van de kajak in. De wetenschap dat modderbaden goed voor je huid zijn stelt me gerust. Ik sluit het spatzeil en vraag me af hoe het straks zal ruiken als het zeil weer open gaat.
Met een koers van 310 komen de twee kardinalen van het sperr-gebiet al snel in zicht. Vervolgens met een koers van 280 zou de ton 36 een referentie moeten zijn maar na lang varen komt die niet in zicht. Dan opeens ligt er een stoer in de zon blinkende rode boei.
48…… wat? 48 schreeuw ik tegen Ruud boven de aantrekkende wind uit. Die zou hier niet moeten liggen. Vervolgens ligt er in het verlengde van de 48 in de verre omstreken niets meer. Ik zet de GPS aan en toets Borkum in. Zo, een koers hebben we in ieder geval. De wind tegen de stroom stuwt de golven flink op. Dan als uit het niets ligt de kardinaal 39 A daar en aan de horizon heel vaag weer een rode die door de toenemende golfhoogte soms wel en dan weer niet te zien is. Gestaag kom hij dichterbij het getal wordt zichtbaar, 26. Ja, ja het gaat leuk bij de Duitsers. Na de 26 komt de 22. Er is zeker groot onderhoud. Het is druk geworden om ons heen. Een paar veerboten en diverse plezierjachten waarvan sommige het predikaat zeewaardig niet verdienen zwermen om ons heen. Een tweetal zeeschepen lopen binnen en nemen een loods aan boord. We besluiten iets af te steken over het Randzeel om zo sneller in de haven te komen. In het zicht van het eindpunt komen we bijna niet meer vooruit. Het kan nog geen kentering zijn, de peddel schraapt over de zanderige bodem. Het is uitstappen geblazen en te voet gaan we verder. Dit is gelijk het moment om de heerlijk geur gelijk met de bagger uit de kuip te spoelen.
De haveningang van de jachthaven lijkt wel een autokerkhof. De vele banden aan ijzeren profielen markeren de plaatsen waar de pleziervaart onzacht kennis gemaakt heeft met de wal. Op een drijvende steiger kunnen we makkelijk uitstappen. Met vereende krachten tillen we één voor één de kajakken de trappen op. Etappe 1 zit erop het is tijd voor een cappuccino met iets erbij.
Een uiterst vriendelijke havenmeester geeft ons een plek in de speeltuin om te overnachten. Wat kost het? Een euro voor de douche en de rest niets. Want we zijn geen camping hé.

We besluiten s’avonds de route voor de volgende dag nog even door te nemen. Het blijkt dat het met de betonning en de staken iets anders gesteld is als op het Nederlandse wad. Even een paar koersen noteren.

Heerhugowaard - Campen (Duitsland)

Logistiek.

Dag 1
Rijtijd: 4 uur
Afstand etappe: Heerhugowaard - Campen 282 km
Afstand etappe: Campen – Harlesiel 145 km
Totale afstand: 427 km
Weerbericht: zuidwest 3-4, zon 24 graden later mogelijk een onweersbui

Vrijdag 3 juli sta ik om 10.00 bij de vereniging om de boten op de laden. Eerlijk gezegd ben ik een kwartier vroeger. Ik bedenk me dat het een vreemde gewoonte is om steeds te vroeg te komen. Alvast maak ik de loods los en pak de kajak om die op de auto te leggen. Rob is er inmiddels ook. Met een lachend gezicht komt hij aanlopen wrijft zich in de handen, ik heb er zin in spreekt zijn lichaamstaal.
De andere deelnemers, José en Ruud zijn er nu ook en snel wordt alles opgeladen en vast gebonden. De reis naar Campen (Duitsland) verloopt voorspoedig al waren het dat het navigatie systeem bij Groningen al kuren begint te vertonen. Tot Emden redden we het met de kaart. Dan gaat het mis. Door toeval zien Rob en Ruud ons op een viaduct rijden waar we niet hadden moeten zijn. Ze halen ons in, waar mijn kaart stopt gaat die van Rob verder onder zijn leiderschap komen we rond 14.00 uur in het plaatsje Campen aan. De receptie bij Helga Conradi ( http://campingplatz-campen.de/) gaat pas om 15.00 uur open dus kijken we even rond en gebruiken de lunch in de schaduw van een afdak.
Het is bloed heet en er hangen dreigende onweersluchten.
We hebben een houten huisje zien staan en willen die huren voor de eerste nacht. Exact op de openingstijd gaat het loket open. De Hutte is nog vrij en voor een klein bedrag huren we die.
De auto van Rob brengen we naar Harlesiel en stallen die daar, voor het geringe bedrag van
€ 17,- op de zomerdijk van de camping. Het heen en terug rijden neemt veel tijd in beslag. De smalle wegen en het vele verkeer doet een aanslag op het geduld maar na een uur of drie hebben we de 145 km opgevreten en kunnen we aan het diner beginnen.
En dan is er de champagne om de boten te dopen en de start van de reis te vieren.
Ik ben blij dat het in de loop van de avond en nacht nog wat regent. Hebben we de Hutte tenminste niet voor niets gehuurd.

De aanloop

Voor je het weet is het voorbij. Heeft u dat gevoel ook wel eens.
Toen we vorig jaar een tocht langs de Nederlandse wadden eilanden maakten ontstond het idee om dat in 2009 langs de Duitse eilanden te doen. Je plan een vrije week. Bij Veenema watersport in Sneek http://www.veenema-watersport.nl/ koop je kaarten en een stroomatlas en na 2 gezellige avonden staat de tocht op papier. Is het echt zo simpel?

Foto's Wattentocht 2009

Na alle foto's verzameld te hebben staan ze nu online. Dit is de directe link...

Weer op het vasteland

Na een lange dag reizen zijn we gisteravond weer thuis gekomen.

Nadat we vastzaten op Norderney lukte het ons toch nog om Baltrum en Langeoog aan te bereiken. We voeren wel achter een grote onweersbui aan wat erg spannend was (stel voor dat die ineens terugkomt). De wind was gunstig in de rug en trok af en toe aan tot 6.

Gisteren op Langeoog zou de wind eerst NW kracht 5 zijn en later 6. Dus we dachten vroeg te vertrekken. Helaas was het alweer veranderd en gaf het weerbericht kracht 6 met kracht 7 en 8 in buien. Terwijl we om 07:45 klaar stonden in ons neopreen kregen we zo'n bui en werden bijna weggeblazen van de kade. Dit was zeer onverstanding om te gokken. De buien bleven maar komen en het werd alleen maar slechter. De juiste beslissing, ook gezien de voorspellingen voor de andere dagen, was om afscheid te nemen van het Duitse wad en de veerboot te pakken naar het vasteland. Bedroefd voeren we naar de overkant maar wel met een leuke tijd achter de rug. We hebben toch nog 5 eilanden aangedaan van de 7! We hadden gewoon een pechweek. Ook erg moeilijke beslissingen moeten nemen met veel twijfel.

Nu gaan we werken aan een filmpje, foto's en verslagen want we hebben veel te vertellen:-)

Vast op Norderney

Afgelopen nacht hadden we zware onweer en de wind trok aan. Vanmorgen stonden we op en de twijfel sloeg toe. De wind was hard en straf. Hevige twijfel en we zijn naar het water gelopen om de wind te meten. Dit bleek kracht 6 tot 7 te zijn, en jammer genoeg is dat een no-go. Met deze zijwind is het teveel prieken en emmeren om goed te varen, en vooral 12 Nm. Van de havenmeester hoorden we dat de wind nog meer gaat aantrekken tot 8. Morgen wordt het tijdelijk ietsje minder maar daarna direct weer meer. Zelfs kracht 9 wordt genoemd. Tot aan het eind van de week blijft het zeuren. Wat balen!

Hopelijk kunnen we vanavond dan naar Baltrum varen als de wind zou gaan liggen, maar daar hebben we weinig hoop op. Nu dus koffie drinken, de veerdiensttijden bekijken en hopen op beter weer, anders zijn we snel weer aan wal.

Tot zover weer een update........

Korte update Wattentocht

We zijn nu druk bezig met onze Wattentocht. Ondertussen zijn we op het 3e eiland Nordeney aangeland. De eerste dag NW 5-6 tegen, was erg zwaar. Gisteren kracht 2-3 in de rug, heerlijk:-)
Vandaag kracht 5 in de rug, mooie golven en snel. Kamperen kan tot nu toe bij elke haven zonder kosten voor de tent. Alleen voor het douchen moet je betalen.

Het is erg gezellig en soms erg warm maar we maken er iets moois van. Later deze week trekt de wind nog meer aan dus dat wordt spannend. Afwachten maar.

Tot zover deze korte update vanaf een internetcafe in de haven....

gr Ruud Nico Rob en José

Ready to go

We zijn er klaar voor. We kunnen beginnen aan onze Duitse Waddenexpeditie, YES!

Rob heeft een prachtige aanhanger gemaakt zodat we onze 4 boten in één keer kunnen meenemen vanaf het eindpunt. Vandaag hebben we even een test gedaan met de draaicircel van de auto in combi met de aanhangwagen. Totaal geen probleem.

Nu de laatste boodschappen nog inkopen en dan vrijdagochtend fahren wir ab.

Auf Wiedersehen Freunden, bis bald :-)

Onder Toezicht van Lange Jaap rondje Noorderhaaks

Het is een prachtig Pinkster weekend. Volop zon. De wind voorspelling is noordoost 3-4 Bft. We hebben besloten om op 1 juni, tweede Pinksterdag rond Noorderhaaks te gaan varen. Om 10 uur staan we klaar op de plek bij
Nogal Wiedus waar we al vaker hebben klaar gestaan om het ruime sop te kiezen. Toch eerst nog even een vers gezette cappuccino nuttigen. Het blijk moeilijk om de verleiding van de vers gezette bak te weerstaan.
Voor we te water gaan meldt Rob ons aan bij de verkeerscentrale Den Helder.
We koersen op 280 graden op Noorderhaaks aan en worden, op het Schulpengat, door de felle stroming flink verzet. Om optimaal gebruik te maken van het getij varen we tegen de klok in.
De zandplaat is altijd een speelplaats voor veel zeehonden. Zo ook nu. Tegen de waterkant ligt op de noordoost punt een grote groep lui in de zon. Stroming en wind zorgen voor een leuk wasbord effect. We varen ruim om de luierende groep heen maar toch gaan de koppen nieuwsgierig omhoog en even later worden we door speelse ogen van nabij bekeken. Ik kan nog net een aanvaring voorkomen als er één vlak voor de punt van mijn kajak opduikt. Ze blijven een geruime tijd mee zwemmen. Op de noordwest punt komen er lange golven aanrollen die hoog opbouwen en traag breken. Het is geweldig om door het ruig schuimende water te varen.
Na een korte break aan de zuidkant steken we het Schulpengat weer over. Het eerste stuk vooral korte steile golven, later worden ze hoog doordat de wind, die flink is aangetrokken, en de stroming aan elkaar tegengesteld zijn. En dan is Nogal Wiedus daar weer. Cappuccino? Nee, doe maar een ice thea.

Rondje Texel

Vorig jaar hebben we het plan opgevat om in de zomer van 2009 de Duitse wadden eilanden langs te varen. Dit jaar varen we met een gast. Om aan elkaar te wennen hebben we het plan opgevat om in het weekend van 9 en 10 mei Texel rond te varen. Zodoende staan we op zaterdag 9 mei om 10.00 uur in Huisduinen op de parkeerplaats bij het restaurant Nogal Wiedus, klaar om scheep te gaan. De hele week voorafgaande aan de tocht heeft er een straffe wind gestaan uit het zuidwesten die schommelde tussen de 5 en 7 Bft. Het hoogtepunt van de winderige week is op vrijdagmiddag wanneer er een heuse zuidwester storm staat. De voorspelling voor de zaterdag is een afnemende wind tot 4 Bft later op de dag en voor de zondag een wind van 1 tot 3 Bft uit het noordoosten. Rob staat op de dijk en steekt zijn windmeter in de lucht, hij kijkt bedenkelijk. Er staat nu nog een dikke 5 Bft met uitschieters. Door de verrekijker zijn op het Schulpengat de woeste golven met brekers duidelijk te zien. Vooral op de Hors is het één wit woest schuimende massa. We besluiten niet te gaan en gaan in de luwte zitten voor een overleg om alternatieven te bespreken. Na 3 kwartier spragen in de zon zijn we eruit. Nog één keer werpen we een blik op de zee die veel rustiger geworden is. We kunnen dus toch, alleen het getij loopt al en kunnen we niet meer van Huisduinen vertrekken. We besluiten naar Landsend te rijden en daar het zilte nat op te zoeken. Als we aan het inpakken zijn komen Hartger en Sjaak aan, die een rondje Noorderhaaks willen gaan varen. De begroetingen zijn hartelijk we komen elkaar aan het begin van dit soort tochten nogal eens tegen. De oversteek naar Texel varen we samen. Zij wachten voor de kust op nog een vaarmaatje en wij koersen op het Molengat aan, de doorgang tussen Texel en Noorderhaaks. Na de ronding van de Hors gaan we aan land voor een kop koffie. Na de pauze is het leuk om door de branding de zee weer op te gaan. We koersen langs de kust. Na verloop van tijd komen we uit de luwte van Noorderhaaks en is het oppassen omdat er een stevige deining staat hier en daar geeft een schuimkop aan dat er een roller is. Ook bij de kardinale west net voorbij de MG 8 is het behoorlijk ruig. Met een windje in de rug en de stroming mee is het lekker opschieten. We moeten niet te snel zijn omdat we dan tussen Texel en Vlieland de stroom tegen krijgen. Tussen de Koog en de Slufter willen we aan land gaan voor de lunch. Hier is de branding heftig en één voor één koersen we naar de kust. Ruud als eerste. Soms is hij te zien, dan weer niet. Hoge golven breken op de kust. Als tweede ga ik. Af en toe achteruit peddelend om niet in een surf te raken koers ik op de kust aan. Dan wordt het achterschip opgetild een breker probeert de regie over te nemen. Een lange Bongo slide is het gevolg. Het is een super gevoel. Even later sta ik naast Ruud op de kust. Dan komt José aan breed lachend. Zag je dat schreeuwt ze boven het geraas van de golven uit. 2 maal gerold en toch nog goed landen. Dan volgen we Rob die zich soepel bij ons voegt. Uit de wind en in de zon is het goed toeven, alleen het zand knarst tussen je tanden bij het eten.
Om door de branding terug de zee op te komen is een leuke klus. Flinke rollers spatten op het voordek uiteen. Na de Slufter lijkt het wel alsof ze met een lepel staan de roeren. Op de Eierlandsche Gronden is de zee ruig. Brekers en schuimkoppen markeren de plek. Zonder al te veel problemen komen we erdoor. Door de stroming richting Waddenzee is er een tidle race ontstaan korte staande golven. In het Robbengat komen we in de luwte van het eiland en wordt het rustig en even later landen we op het strand bij de Robbenjager. Snel is het de tent opzetten eten koken dan is het tijd voor een Skuumkoppe. Achteraf zijn het er misschien wel een paar geweest.

Om zeven uur wordt ik ruw gewekt door een auto op ons veldje. Verbaast rits ik de tent open en zie dat de dochter van José een moederdag ontbijtje komt brengen.

Onder het genot van een kop koffie mogen we op afstand toekijken hoe ze het zacht gekookt eitje en de bolletjes naar binnen werkt. Om 09.15 in de boot staat er op het programma. Het wordt iets later. Geen wind een vlakke zee en volop zon een schril contrast met de voorgaande dag. Meteen zit de gang er goed in. Via het Robbengat varen we tot de V 1a om langs het verboden gebied de Vlakte van Kerken over te steken. Twee zeehonden steken hun kop boven water om onze verrichtingen gade te slaan. We volgen het vaarwater naar de Cocksdorp en al snel staat de IJzerenkaap fier aan de einder. Het is warm en Ruud demonstreert meerdere keren zijn beruchte CHD. Ik vind het water echter te koud om zijn voorbeeld te volgen. Op het surfstrand bij Oudeschild nemen we even een pauze. Ook hier kunnen we ons laven aan de warme zon. Mooi liedjes duren niet lang. We moeten verder. Op de Texelstroom bij T 12 varen we tussen de 150 en 180 graden. De uitgaande stroom is behoorlijk sterk. Op het Gat van de Stier varen we langs de GvS 4 ik kan het niet laten om even aan de achterkant van de boei in het keerwater te spelen. Het is altijd een leuk spelletje om een boei met de neus van de kajak aan te tikken. Op het Malzwin is het water onrustig de sterke stroming trekt aan je boot. Vlak onder de kust laten we ons door de stroom meenemen. In de haven wachten we op de veerdienst van Texel die nu met 2 boten vaart. Natuurlijk moet er even gerold worden. Als de veerboot aanmeert varen we achterlangs naar Landsend waar we onder toezicht van vele kijkers, die lekker in de zon zitten, onze boten uitladen. Dan terug naar huis waar de schone taak op ons wacht al de spullen te ontzilten.

Oversteek Andijk - Stavoren

Eindelijk was het zover. We hadden het er al jaren over om een keer het IJsselmeer over te steken. Nu samen met onze kanovereniging OSSA hebben we er afgelopen 2 en 3 mei een mooi vaar- en kampeerweekend van gemaakt.
Op de heenweg prachtig mooi weer en weinig wind. Terug was het andere koek! Windkracht 5 tot 6 en op de hele weg pal tegenwind en regen. We hebben de eerste dag 3 uur over de oversteek gedaan en de dag daarna wel 5 uur. Dat is toch wel lang met die gierende wind en regen aan je hoofd de hele tijd. Maar wel erg voldaan en heerlijk gekampeerd met onze vrienden. Nico heeft zijn nieuwe camera op de kajak gezet en ik filmde alles op het land met mijn GSM. Hieronder het resultaat, een videoverslag van het weekend:-)

Gebroken peddel

Afgelopen weekend tijdens een oversteek van Andijk naar Stavoren (verslag volgt nog) was het prachtig mooi weer en bijna geen wind. Op de helft van de tocht was ik wat aan het spatten met water en gaf een klapje met mijn peddel op het water. Ineens "PATS" lag mijn steel in tweeën! Een geluk dat het in rustige omstandigheden gebeurde want het in elkaar zetten van mijn reservepeddel liet te wensen over. Ten eerste zat het veertje na indrukken vast door corrosie en de steel schoof ook erg slecht over de andere steel. Zo zie je maar, onderhoud en test je spullen regelmatig. Uiteindelijk hebben we met twee man de reservepeddel in elkaar kunnen zetten. Bij ruig weer (de volgende dag) was het niet gelukt.

Na wat onderzoek moet het bijna wel zo zijn dat er al een scheurtje in de peddelsteel moet zijn ontstaan. De peddel heeft het zwaar te verduren omdat ik veel techniekoefeningen doe. Ook bij het instappen maak ik weleens gebruik van een peddelbrug waarbij je op de peddel gaat zitten. In de (ik denk fiberglas) steel zit ook een aluminium gedeeltje. Dus er moet wel een scheurtje zijn geweest anders krijg je dat nooit voor elkaar om te breken.

Nu even nadenken over een andere peddel. Aanstaand weekend gaan we rondje Texel varen en test ik een Brasca. Wellicht ga ik een losse steel kopen en mijn oude bladen daarop zetten. Eerst alle opties even bekijken en flink testen. Overigens heb ik heerlijk gevaren met de reservepeddel! De dag daarna hadden we windkracht 5-6 pal tegen en moesten we hard werken. De peddel gedroeg zich kranig.

Headwind

Zondag 22 maart. Peddelpraat tocht voor beginners. Lauwersoog naar Engelmansplaat.

S'morgens vroeg reis ik af naar Lauwersoog. Het maritieme bericht op internet geeft een NW4 tot 5, mogelijk 6 af. De marifoon laat echter nog een waarschuwing 6 horen en de wind heeft flink vat op de kajak op het dak. Ik ben benieuwd.

Omdat ik wat vroeg ben tuur ik over het wad. Het ziet er levendig uit. Als er een mede kajakker arriveert vraagt hij me hoe ik er over denk. Ik geef aan het wel aan te durven, maar me af te vragen of het wel door gaat. Al snel komt Paul ( de tochtbegeleider ) het verlossende woord brengen. De meeste deelnemers zijn afgebeld en met totaal acht kajakkers gaan we het Lauwersmeer op. Het plan is om van Zoutkamp naar de spuisluizen te varen. Een 28 kilometer waarvan de helft tegen een windkracht 6 in zonder enig voordeel in de zin van stroming. Ik krap me een paar keer achter de oren maar besluit dat het voor mijn training wel goed is.

Eenmaal op het water grijpt de wind flink aan mijn toggels en is het vechten voor elke kilometer. Na een kilometer of 6 vinden we een luwte waar we van één boot de belading even corrigeren om deze beter bestuurbaar te krijgen op de dwarswind die we ook af en toe hebben. Hier besluiten we ook om de spuisluizen niet aan te doen maar recht tegen wind over te steken naar de jachthaven van Oostmahorn. Inmiddels hou ik me maar voor ogen hoe de terugweg moet zijn met deze wind. We hebben geluk in de jachthaven, want het restaurant is toevallig open ( eigenlijk pas vanaf 1 april ) en dus koffie en een kroket.

De terugweg is de beloning. Het is heerlijk surfen. Onderweg hebben we nog een onvrijwillige zwemmer en dat maakt mij ook weer een aantal dingen duidelijk wat ik niet op orde had. Een warme muts in je voorluik, dat kan natuurlijk niet. Die hoort in je dagluik. Net als dat EHBO setje.

Moe maar tevreden ga ik met een stevige headwind weer de afsluitdijk over naar het noord-holland, hoewel ik toch echt een westelijk koers heb.

Rondje Marken

Het seizoen op grootwater is weer traditiegetrouw gestart vandaag met een Rondje Marken. Dit wordt ieder jaar georganiseerd door Peddelpraat.

Ditmaal een record aantal deelnemers, méér dan 50!!! Supergaaf om zoveel kajakkers bij elkaar te zien. De meeste mensen zijn ons al bekend en willen allen de traditie hoog houden.

Het weer begon Zuid kracht 4. Al surfend vlogen we in een waterig zonnetje naar Het Paard van Marken. De vuurtorenwachters waren zelfs onder de indruk van zoveel mensen. Met zoveel kajakkers heb je dat de meeste wel moeten plassen en vaak kan dat niet anders dan aan de waterkant. De vrouw van de vuurtoren was heel hartelijk tot ze zag dat men weer in de rietkraag aan het plassen was. Wat bleek, er is sinds kort een WC-hokje geplaatst! Je moet wel even over de dijk om die te zien. Dus volgende keer, graag gebruik maken van het toilet! Het blijft toch het terrein van de vuurtoren waarop we te gast zijn. Na een korte break richting Volendam. En daar gebeurde iets wat de traditie brak. Met 50 kano's zou er op het ministrandje geen voldoende ruimte zijn waardoor we nu voor de eerste keer moesten uitwijken naar iets groters. Dat werd naast de nieuwe haven van Volendam op een prachtig strandje.

Op het strand aangekomen begonnen wat druppeltjes te vallen en de wind trok aan naar ZW 4-5. Het voelde erg fris aan en we konden niet schuilen voor de regen.
Het dorp was een aardig stuk lopen wat ongeveer door de helft van de groep werd gedaan. Doordat de afstanden nu groter waren werd ook de pauze ineens van drie kwartier naar anderhalfuur verplaatst. Dat is toch wel pittig lang om in de kou te zitten. In overleg met de leiding is besloten dat de mensen die niet naar het dorp gingen eerder wegkonden. Dit was een opluchting voor velen en perfect opgelost door de organisatie.

De terugweg (1 uur varen) was fris, veel wind, zijwind en regen. Maar voor mezelf vond ik dat wel gaaf. Aangekomen bij het eindpunt was het omkleden toch wel erg fris en de grond modderig. Alles was lekker smerig geworden, heerlijk. Dat is avontuur:-)

Oja, en natuurlijk hebben we weer geëskimoteerd.

Website aangepast

Zoals je ziet hebben we nu de weblog geïntegreerd binnen de website. Dit surft makkelijker en alles blijft onder één dak.

Enjoy!

Voorbereiding Duitse Waddentocht

Gisteravond zijn we gestart om de eerste plannen voor 2009 concreet te maken. We gaan 8 Waddeneilanden aandoen in de Duitse Bocht. Rob had zeekaarten geregeld zodat we alvast de afstanden konden berekenen en een idee krijgen hoe het wad er daar uitziet. Er blijken heel veel verboden zones te zijn zodat we nagenoeg niets kunnen afsnijden. Alles is zeer strikt geregeld.

De stromingsatlas is nog in bestelling waardoor we de details van de tocht in een volgende meeting gaan bekijken. Afhankelijk van de getij bepalen we in welke week we de tocht gaan ondernemen. We verwachten dit in mei of juni te doen.

Logistiek moet er ook nog wat geregeld worden. Waarschijnlijk met twee auto's zodat we de ene op de plek kunnen zetten waar we zullen eindigen en de ander op het beginpunt.

We zijn ook bezig met een videocamera zodat we dit keer niet alleen films hebben van eten en wandelen maar ook van het varen zelf. We hebben nog een aantal veranderingen t.o.v. vorig jaar waarop we nog terugkomen. Eerst nog maar een paar keer vergaderen, ook dat hoort al bij de expeditie. Voor mijn gevoel is de expeditie nu al begonnen.