Sunday, April 25, 2010
Tuesday, April 13, 2010
Den Helder - Noorderhaaks
Wind: noord noordoost 4-5 Bft
Onbewolkt.
Temperatuur: 10 graden
Watertemperatuur: 6.4 graden
Na wat mailverkeer is de instapplaats duidelijk en zodoende staan er op zaterdagochtend 10 april 13 deelnemers klaar op Lands End in Den Helder. Nieuwe bureaucratische regeltjes maken het lastig om toestemming te krijgen het terrein van de marine als instapplaats te gebruiken. Een regel die nieuw is geeft aan dat je een groep 1 maand van tevoren moet aanmelden met naam en toenaam. Dat gaat voor ons kajakkers niet werken.
Daar staan we dus op de kop achter het hotel, er had eigenlijk een klein strandje moeten zijn maar dat is door wat voor oorzaak ook, verdwenen. Het niet aanwezig zijn van het zand maakt de instap een stuk lastiger en spannender vooral omdat de noordoosten wind golven op de basaltkeien doet uiteen spatten. Maar snel als we zijn zit iedereen verbazend rap in zijn of haar boot. Van winterstijfheid is duidelijk geen sprake en natuurlijk is er hier en daar een helpende hand. Met een afgaand tij zetten we koers naar de Hors om vervolgens via het molengat naar paal 9 te varen. Het tempo zit er goed in er wordt stevig door gevaren.
Bij de kardinale west boei is aan het kolkende water duidelijk te zien dat hier een bunker ligt die eens ter verdediging van Texel in de duinen gebouwd moet zijn. Het eiland is door de jaren heen flink af gekalfd.
Bij paal 9 gaan we aan land de kajaks worden iets hoger op het strand gebracht om vervolgens uit de wind in de zon de lunch te gebruiken.
Het is super, de heldere lucht de ruisende zee, volop genieten dus.
Tegen de tijd dat we klaar staan om het ruime sop weer te kiezen komt er een auto van Ecomare het strand oprijden. In de laadbak staan 2 kooien met in iedere kooi een zeehond, klaar om na een periode van aansterken, te worden uitgezet. Deze kans laten we ons niet ontgaan en snel worden de fototoestellen uit het ruim opgediept en in de aanslag gehouden. De kooi gaat open en niet erg enthousiast gluren 2 kopjes naar buiten.
Volgens mij willen ze helemaal niet naar het koude water van de zee. Wat is en nu mooier dan dat je bij Ecomare iedere dag je maaltje vis krijgt zonder er wat voor te hoeven doen. Ik zou het wel weten.
Met zachte hand van het begeleidende team weet men de zeehonden er van te overtuigen een keuze voor de vrijheid te maken.
Ook wij maken de keuze voor de zee en zetten koers naar Noorderhaaks. Af en toe is er een klein surfje mogelijk. Met de wind in de rug koersen we in een rap tempo op de zandplaat aan voor nog een korte stop. Het is erg helder dus is het zicht goed. De skyline van Den Helder steekt scherp af tegen de blauwe lucht. Er is geen beschutting en de straffe wind is schraal. Al snel wordt besloten de laatste etappe te gaan varen. Eenmaal weer op het water steken nieuwsgierige koppen uit het zilte nat om onze verrichtingen gade slaan. Af en toe schiet er een donkere schaduw onder je boot door om even verder zijn kop uit het water te steken en je aan te kijken alsof ze willen zeggen “sukkels wij zijn toch lekker sneller”. Jammer genoeg komt het eindpunt alweer in zicht. Ik kan het niet laten om nog even het keerwater achter de boei T1 in te varen. De vloedstroom loopt alweer in een rap tempo. Voor het uitstappen nog even rollen. En dan is het nagenieten van een super mooie dag.
Nico Bruin
Onbewolkt.
Temperatuur: 10 graden
Watertemperatuur: 6.4 graden
Na wat mailverkeer is de instapplaats duidelijk en zodoende staan er op zaterdagochtend 10 april 13 deelnemers klaar op Lands End in Den Helder. Nieuwe bureaucratische regeltjes maken het lastig om toestemming te krijgen het terrein van de marine als instapplaats te gebruiken. Een regel die nieuw is geeft aan dat je een groep 1 maand van tevoren moet aanmelden met naam en toenaam. Dat gaat voor ons kajakkers niet werken.
Daar staan we dus op de kop achter het hotel, er had eigenlijk een klein strandje moeten zijn maar dat is door wat voor oorzaak ook, verdwenen. Het niet aanwezig zijn van het zand maakt de instap een stuk lastiger en spannender vooral omdat de noordoosten wind golven op de basaltkeien doet uiteen spatten. Maar snel als we zijn zit iedereen verbazend rap in zijn of haar boot. Van winterstijfheid is duidelijk geen sprake en natuurlijk is er hier en daar een helpende hand. Met een afgaand tij zetten we koers naar de Hors om vervolgens via het molengat naar paal 9 te varen. Het tempo zit er goed in er wordt stevig door gevaren.
Bij de kardinale west boei is aan het kolkende water duidelijk te zien dat hier een bunker ligt die eens ter verdediging van Texel in de duinen gebouwd moet zijn. Het eiland is door de jaren heen flink af gekalfd.
Bij paal 9 gaan we aan land de kajaks worden iets hoger op het strand gebracht om vervolgens uit de wind in de zon de lunch te gebruiken.
Het is super, de heldere lucht de ruisende zee, volop genieten dus.
Tegen de tijd dat we klaar staan om het ruime sop weer te kiezen komt er een auto van Ecomare het strand oprijden. In de laadbak staan 2 kooien met in iedere kooi een zeehond, klaar om na een periode van aansterken, te worden uitgezet. Deze kans laten we ons niet ontgaan en snel worden de fototoestellen uit het ruim opgediept en in de aanslag gehouden. De kooi gaat open en niet erg enthousiast gluren 2 kopjes naar buiten.
Volgens mij willen ze helemaal niet naar het koude water van de zee. Wat is en nu mooier dan dat je bij Ecomare iedere dag je maaltje vis krijgt zonder er wat voor te hoeven doen. Ik zou het wel weten.
Met zachte hand van het begeleidende team weet men de zeehonden er van te overtuigen een keuze voor de vrijheid te maken.
Ook wij maken de keuze voor de zee en zetten koers naar Noorderhaaks. Af en toe is er een klein surfje mogelijk. Met de wind in de rug koersen we in een rap tempo op de zandplaat aan voor nog een korte stop. Het is erg helder dus is het zicht goed. De skyline van Den Helder steekt scherp af tegen de blauwe lucht. Er is geen beschutting en de straffe wind is schraal. Al snel wordt besloten de laatste etappe te gaan varen. Eenmaal weer op het water steken nieuwsgierige koppen uit het zilte nat om onze verrichtingen gade slaan. Af en toe schiet er een donkere schaduw onder je boot door om even verder zijn kop uit het water te steken en je aan te kijken alsof ze willen zeggen “sukkels wij zijn toch lekker sneller”. Jammer genoeg komt het eindpunt alweer in zicht. Ik kan het niet laten om nog even het keerwater achter de boei T1 in te varen. De vloedstroom loopt alweer in een rap tempo. Voor het uitstappen nog even rollen. En dan is het nagenieten van een super mooie dag.
Nico Bruin
Groot en Rood
Wind: Zuid - zuidoost 3-4 Bft
Zwaarbewolkt.
Temperatuur: 8 graden
Watertemperatuur: 6.2 graden
Zaterdag 3 april. Den Helder – Oudeschild is een oude bekende. Wellicht een klassieker. Op tijd staan we voor de Marine poort te wachten op de rest. Even snel bij de TESO een kop koffie uit de automaat scoren. Het is binnen warmer dan in de gure wind. Uiteindelijk heeft Thierry de koppen geteld en kunnen we het haventerrein oprijden.
Voor mij is het de eerste zeetocht van het jaar. In de winter varen we wel door, zolang er geen ijs ligt, maar bij temperaturen rond de nul graden varen we niet op zee.
Wie wil er voorvaren? Het blijft angstvallig stil. Uiteindelijk zal er toch iemand voorop varen.
De wind is zuid en dus aflandig hierdoor is het rustig instappen.
Na een korte briefing gaan we het water op en met een windje in de rug en stroming mee koersen we op Texel aan. Na een uur en een kwartier zitten we in het zonnetje in de haven van Oudeschild.
Bij aankomst in de haven heb ik ze al zien liggen, groot en erg rood, twee supplyers. Bij het vertrek wil ik ze toch even van dichtbij bekijken.
Het is heerlijk in de zon maar toch wil ik snel weer het water op. Even later is het zover. Behoedzaam varen we met een paar man dichterbij. De muur van plaatstaal wordt steeds hoger. Als ik het snel even uitreken is het van de kiel tot de reling 17 meter, de brug komt daar nog boven op. Als een massieve homp staal hangt een anker hoog boven ons.
Dat moet nu niet vallen. Op de Breewijd komen we regelmatig van deze kolossen tegen die dan ook nog op volle kracht varen. We blijven er altijd respectvol uit de buurt. Ik besef nu ten volle dat het altijd zeer verstandig is geweest.
Onder de indruk maak ik een paar foto’s. Het is een feit dat het steeds drukker wordt op het water. En bij het zien van dit soort schepen mag het duidelijk zijn dat een nietige kajak vanaf de brug niet te zien is. Het is een goede zaak dat we ons altijd aanmelden bij de verkeerscentrale en vragen of er nog bijzonderheden zijn met betrekking tot de scheepvaart. Veiligheid gaat voor alles.
De terugtocht is lekker tegen de wind in. Ook nu wordt er weer snel gevaren en komt de haven spoedig in zicht. Ron kan het niet laten ons op te jutten om te rollen. Wat maakt het uit en daar gaan we. Een fris einde van een leuke leerzame tocht.
Zwaarbewolkt.
Temperatuur: 8 graden
Watertemperatuur: 6.2 graden
Zaterdag 3 april. Den Helder – Oudeschild is een oude bekende. Wellicht een klassieker. Op tijd staan we voor de Marine poort te wachten op de rest. Even snel bij de TESO een kop koffie uit de automaat scoren. Het is binnen warmer dan in de gure wind. Uiteindelijk heeft Thierry de koppen geteld en kunnen we het haventerrein oprijden.
Voor mij is het de eerste zeetocht van het jaar. In de winter varen we wel door, zolang er geen ijs ligt, maar bij temperaturen rond de nul graden varen we niet op zee.
Wie wil er voorvaren? Het blijft angstvallig stil. Uiteindelijk zal er toch iemand voorop varen.
De wind is zuid en dus aflandig hierdoor is het rustig instappen.
Na een korte briefing gaan we het water op en met een windje in de rug en stroming mee koersen we op Texel aan. Na een uur en een kwartier zitten we in het zonnetje in de haven van Oudeschild.
Bij aankomst in de haven heb ik ze al zien liggen, groot en erg rood, twee supplyers. Bij het vertrek wil ik ze toch even van dichtbij bekijken.
Het is heerlijk in de zon maar toch wil ik snel weer het water op. Even later is het zover. Behoedzaam varen we met een paar man dichterbij. De muur van plaatstaal wordt steeds hoger. Als ik het snel even uitreken is het van de kiel tot de reling 17 meter, de brug komt daar nog boven op. Als een massieve homp staal hangt een anker hoog boven ons.
Dat moet nu niet vallen. Op de Breewijd komen we regelmatig van deze kolossen tegen die dan ook nog op volle kracht varen. We blijven er altijd respectvol uit de buurt. Ik besef nu ten volle dat het altijd zeer verstandig is geweest.
Onder de indruk maak ik een paar foto’s. Het is een feit dat het steeds drukker wordt op het water. En bij het zien van dit soort schepen mag het duidelijk zijn dat een nietige kajak vanaf de brug niet te zien is. Het is een goede zaak dat we ons altijd aanmelden bij de verkeerscentrale en vragen of er nog bijzonderheden zijn met betrekking tot de scheepvaart. Veiligheid gaat voor alles.
De terugtocht is lekker tegen de wind in. Ook nu wordt er weer snel gevaren en komt de haven spoedig in zicht. Ron kan het niet laten ons op te jutten om te rollen. Wat maakt het uit en daar gaan we. Een fris einde van een leuke leerzame tocht.