Ulsvhale Strand – Vemmetofte Strand

Dag 5
Dinsdag 22 juni.
Afstand etappe: 15,4 Nm.
Totale afstand: 56,5 Nm.
Weerbericht: west - zuidwest 4-5, zon 18-19 graden.

Tien, honderd, duizend, het waren er in ieder geval veel. Zoveel dat we gisteravond op de vlucht geslagen zijn en onze toevlucht hebben gezocht tot het strand om nog even rustig te zitten. Gelukkig heb ik er nooit zoweel last van maar ik zag Thierry en Rob al een tijdje van die vreemde afwerende bewegingen maken. U begrijpt het, ik heb het over de Culicidea. Oké de steek mug. Ulsvhale, een prachtige plek maar niet te lang. Eigenlijk vliegensvlug.
Vandaag steken we over naar Sjaelland. Het is even plannen wat we willen het is namelijk een behoorlijk stuk over open water. Om 09.00 zitten we in de boot en nemen afscheid van Møn niet met een bloedend hart maar wel met jeukende bulten. Het is helder en de zon is al behoorlijk warm, de zee is zo vlak als een spiegel, dit gaat een prachtige vaardag worden.
Wat wij niet op de kaart van 2009 hebben staan maar wat we wel op de camping hebben door gekregen is dat er voor de kust een groot verboden gebied is waar niet gevaren mag worden. Dit gebied, Aegholm sand, wat ook droogvallend is met laagwater, is een vogel rust gebied. Het gebied is aan de kant van Møn met palen en borden goed aangegeven. Het water is hier plaatselijk zeer ondiep en af en toe schraapt de peddel over de bodem, het is helder en de kleine vissen en de vele waterplanten zijn prachtig te zien.
Op de zandplaten en de kleine eilandjes is het druk met vogels die zich af en toe luidruchtig laten horen. Op ruime afstand passeren we het eiland Aegholm om dan koers te zetten naar Bønsvig Jungshoved op 320 graden.
We stappen aan de kust in het ondiepe water uit en maken een plek in het ruige riet vrij voor een sanitaire stop en een hapje, de komende 10 Nm kunnen we niet meer uit de boot omdat we besloten hebben noord te koersen naar Fakse Ladeplads Het is weer de wind die het lastig maakt. Zo windstil als het bij het vertrek was zo vasthoudend is hij nu. We hebben hem schuin tegen. De voorspellingen moet je altijd met een korrel zout nemen. Als Fakse Ladeplads in zicht komt besluiten we de koers te verleggen richting Rødvig om zo dichter bij Stevns Klint een camping plek te zoeken. Het voordeel is wel dat we de wind nu schuin voor hebben. Ik weet van het internet dat er 4 Nm voor Rødvig een leuke camping aan het strand moet zijn we besluiten voor het zekere te gaan en daar naar toe te varen. Op het strand aangekomen dat volgens ons, de plek moet zijn, stappen we uit. Er liggen een paar mensen in de zon, wat ik niet erg begrijp omdat het er vergaat van de stank van rottend zeegras. Is hier een camping, het is of we Russisch spreken en nee er is geen camping. Even verder is een restaurant we stappen het terras op. Een uiterst vriendelijk serveerster en de kok komen op ons af “we zijn gesloten” roepen ze ons in het engels toe. Oké, maar is er een camping. Gelukkig, die is er, en even later lopen we door de hoofdingang het terrein op.
www.vemmetofte.dk/camping.htm Door een vriendelijke volumineuze heer wordt ons een prachtig plekje toegewezen voor de komende 2 nachten. Het is een prachtige camping met super sanitair maar het seizoen is nog niet echt begonnen dus is de winkel nog gesloten en een dorpje in de buurt, nou ja in de buurt 5 of 6 km lopen. Dat is niet echt een optie. Voor het eten diepen we iets op uit het vooronder. Morgen doen we inkopen in Rødvig.
.Het veldje waar we op staan heeft een prachtige vuurplaats. We sprokkelen hout uit het bos en niet veel later knappert er een prachtig vuur.
We kunnen gelukkig heerlijk genieten van onze warmtebron de stekende vrienden zijn aan de andere kant van Fakse Bugt gebleven.

Klintholmhaven – Ulsvhale Strand

Dag 4 Maandag 21 juni.
Afstand etappe: 15,3 Nm.
Totale afstand: 41,1 Nm.
Weerbericht: zuidwest 3-5, lichte bewolking - zon 18-19 graden.

Het heeft afgelopen nacht flink geregend. De tent is behoorlijk nat. Gelukkig is de zon er nu weer en zal de tent wel snel drogen. Er is geen wind en de zee is opnieuw vlak. Om 09.00 uur staan we klaar voor vertrek richting Møns Klint. Na ongeveer 1 mijl komen we de eerste grote rotsblokken van vandaag tegen. Opnieuw is de kust prachtig groen, heuvels met hoge bomen steken scherp af tegen de fel blauwe lucht die gelardeerd is met witte wolken. Het is alsof er watten in de lucht hangen. Langzaan rijst de kust hoger uit de zee, het is alsof er een groene muur staat die het water verbied het land te betreden. Op een goed moment wordt het groene doek opgetrokken en wordt er een kleine vuurtoren zichtbaar.
De toren is opgetrokken uit gele bakstenen met een rood dak. Het ziet er pittoresk uit. Even later wordt de kust massief wit en rijst Møns Klint stoer uit de zee omhoog. De aanblik is overweldigend. Stil peddelen we verder. Op een paar plaatsen steekt een lange trap zijn treden op naar de top van het klif dat op het hoogste punt 143 meter uit de zee oprijst. Nietig steken we af tegen de achtergrond. Het blijft uitkijken naar de grote stenen die hier en daar net onder het wateroppervlak liggen. Het is alsof de massieve rotsen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons uitoefent of het moet zijn dat we trek in koffie krijgen dus moeten we aan land. Voorzichtig schuift de punt van de kajak over de stenen en komt tot stilstand.
We stappen uit en leggen de boten iets hoger op zodat ze niet op de deining heen en weer bewegen. Er staat hier dicht onder de Klint geen wind en het is behoorlijk warm. Het stinkende neopreen gaat open. Het loopt niet makkelijk over de ronde stenen. Op dit stuk van de kust is ook een trap die door toeristen veelvuldig gebruikt wordt. Een gezin slentert onhanig heen en weer en een paar kinderen gooien verveeld met stenen. Als ze onze boten maar met rust laten. Op sommige plaatsen drupt het water uit de wand die fel glinstert in de zon. Voor de rest is het indrukwekkend stil. Natuurlijk gaan we ook de trap proberen, nou ja een paar treden dan, voor de vorm. Het is eigenlijk een plek waar je niet meer weg wilt. Toch is de ontdekkingsdrang groter en even later zitten we weer op het water. Ongeveer 6 Nm na het begin van de krijtrotsen houden ze ook weer op en gaat het landschap geruisloos over in de groene muur van bomen. De maag begint te knorren en we zoeken de plek waar een kleine rivier is zee zou moeten uitmonden, om te lunchen. Helaas geen rivier, gelukkig wel een lunchplek. Ook hier is geen wind en de koperen ploert staat in een strak blauwe hemel. Een half uur na de lunch steek opeens de wind weer op en die zet aan tot een 4-5 Bft. Opnieuw schuin tegen het is werken tegen de golven. Aan de kustlijn is geen referentie waar we heen zouden moeten varen. Gelukkig heb ik de coördinaten van de camping Ulvshale strand in de gps, 55.02.18.35 noord en 12.17.02.52 oost staan. Opnieuw een prachtige plek aan de kust om de tent op te zetten.

Harbollebro - Klintholmhaven

Dag 3
Zondag 20 juni.
Afstand etappe: 12,7 Nm.
Totale afstand: 25,8 Nm.
Weerbericht: zuidwest 3-4, lichte bewolking - zon 17-18 graden.

Om 09.30 uur is alles weer ingepakt en staan de wielen weer onder de kajak. We rijden de camping af naar het strand. Door het losse zand van het brede strand valt niet veel te rijden dus moet er getild worden. Wat nemen we toch allemaal mee flitst er door me heen. Een behoorlijk gewicht van de kajak lijkt me arm een centimeter op te rekken. Ook vannacht is de wind gaan liggen. Het water lijkt wel een spiegel zo vlak. Rond 10.00 uur zetten we koers naar Klintholmhaven. We varen niet ver uit de kust. De uitzichten op de kliffen zijn prachtig. Ze zijn niet heel hoog maar zien er toch indrukwekkend uit. Het landschap is sterk wisselend, het ene moment een steile rotskust het andere moment een prachtig groen landschap wat sterk lijk op een enorm golfterrein. Leuke witte huisjes met een rieten dak omzoomd door groen lover en hier en daar een felgekleurde rode beuk.
Het is ook hier eenvoudig aanlanden voor de lunch en om even de benen te strekken. Ik verbaas me er steeds weer over hoe rustig het is. Het woord “rustig” is een understatement, je ziet gewoon niemand.
Zon, zee, strand. Het is erg verleidelijk om de pauze op deze prachtige plek op te rekken, maar we moeten door.
Op de zee staat een lange deining die lekker mee helpt, we varen met een gemiddelde snelheid van 4 tot 4,5 Nm per uur.
De wind is inmiddels weer aangetrokken tot een stevige bries zodat er weer een golfpatroon is ontstaan. Ook de plaatselijke weerman of vrouw heeft gelijk gekregen. De hemel is bijna wolken loos en de zon is warm. Hier op het open water is de watertemperatuur lager als in het begin van de week ik meet hier tussen de 12 en 13 graden.
Klintholmhaven komt in zicht. Het havenhoofd tekent zich af.
Op een steiger staat een man die de havenmeester blijkt te zijn. Uit zijn aanwijzingen kunnen we opmaken dat er achter in de haven een boten helling is waarvan we gebruik kunnen maken. Hij heeft gelijk. Soepel stappen we uit en gaan bij de bewuste man informeren of we in de haven onze tent kunnen opzetten aangezien er in de wijde omgeving geen camping is. De man blijkt nu niet zo vriendelijk en probeert Rob, die niet voor een kleintje vervaard is, onder de voet te lopen. Nee het is verboden te kamperen bast hij op een norse toon zoek maar een plek op het strand. Als ik jullie niet zie is dat toegestaan. We vullen de waterflessen en lopen terug naar de kajak. Onderweg komen we een paar Nederlandse zeilers tegen die de havenmeester ook niet zo vriendelijk vinden. Zit het gelukkig niet in de geur die ons neopreen begint te verspreiden. Een paar honderd meter voorbij de haven varen we door de branding en vinden een prachtige plek voor de nacht. Een pad door het duin brengt ons in slechts 10 minuten lopen in het kloppend economisch centrum van het dorpje.






Dit is net vakantie, een prachtige plek een lekker biertje en s’avonds een maaltijd in de Havnkiosken, wat wil je nog meer.



Er is zelfs met enige fantasie een strandbar.





Bij de ondergaande zon is het heerlijk struinen langs de kust, wat een rust, heerlijk.

Vordingborg - Harbollebro

Dag 2
Zaterdag 19 juni.
Afstand etappe: 13,1 Nm.
Totale afstand: 13,1 Nm.
Weerbericht: zuidwest 3-4, Licht bewolkt 14-15 graden.

Hoe is het mogelijk, heb je vakantie ben je om 04.00 uur wakker. Ik weet het uit te zingen tot 07.00 uur. Tijd voor een wandeling. De wind is in de nacht afgenomen. Het water is nu vlak. De koele ochtend werkt verkwikkend. Een korte wandeling langs het strand brengt me bij een prachtige plek waar ik een pittoresk plaatje schiet van een vuurtoren.
Stil aan begint het te kriebelen, het is tijd om te kijken of alles in de kajak past en het ruime sop te kiezen. Éénmaal terug op de camping zitten Rob en Thierry aan het ontbijt.
Het is behoorlijk fris en ik overweeg om extra kleding en schoeisel mee te nemen. Het inpakken van de boten lijkt op een puzzel maar gelukkig past alles perfect. Om 11.00 uur gaan we scheep.
We houden een koers links van Manedø aan en passeren de brug, vervolgens varen we 130 graden om de brug bij Farø te passeren. De wind is weer aangetrokken. De zuid-westen wind komt schuin van achter. Het water is erg helder en brak. Langs de oevers zijn flinke rotsblokken zichtbaar die soms net onder het oppervlak liggen. Op veel plaatsen is het mogelijk om goed aan de kant te komen, een pauzeplek hoef je niet echt te zoeken. Echter een plek uit de wind is minder eenvoudig en dus is het zoeken naar een plek met hoog riet.
Uiteindelijk lukt het een plek met hoge brandnetels te vinden. Het is behoorlijk fris en af en toe valt er een spat regen dus maken we de rust niet te lang.
Aangezien we niet goed op de hoogte zijn van de weersverwachting, de marifoon blijft op diverse kanalen angstvallig stil, besluiten Bogø Havn aan te doen. Toevallig komt er net in de haven een politieboot aan en Thierry spreekt de heren in zijn beste deens aan.
Marifoon? Nooit van gehoord. Het weer? Vraag het maar aan de veerboot kapitein. Er blijkt bij het havenkantoor een uitgebreid weerbericht te hangen. Weer wat geleerd dus.
De koers blijft onveranderd en het eiland Møn komt in zicht. Op de Grønsund begint het water op een ware klotsbak te lijken. Op de Fkaeksegrund wordt het rustiger. In de kleine haven van Harbøllebro zitten een paar vissers die graag uitleggen waar de camping is. Het blijkt nog ongeveer een half uur varen. Aan bakboordzijde ontvouwt zich een prachtig breed strand.

Op een goed moment zien we een paar caravans staan. Dit moet camping Vest Møn zijn. http://www.camping-vestmoen.dk 54.52.54.58 noord en 12.09.11.68 oost.
Ook hier worden we gastvrij ontvangen en vinden we een prachtige plek uit de wind.
De accommodatie is prima. In een kleine keuken kan je water warmen en de afwas doen ook is er een afdak met een picknicktafel waar we dankbaar gebruik van maken om een regenbui af te duwen. Na een korte wandeling is het goed rusten.

Noord-Holland - Vordingborg.

Dag 1
Vrijdag 18 juni.
Rijtijd: 11 uur.
Afstand etappe: 876 km.
Totale afstand: 876 km.
Weerbericht: zuidwest 3-4, bewolkt mogelijk regen 14-15 graden.

Om zeven uur hebben we een rendez-vous met Thierry bij de Vlieter vandaar rijden we met 2 auto’s.
De route is simpel. Groningen – Bremen – Hamburg – Flensburg. Het is jammer dat we bij de Elbe tunnel op een fikse file stuiten die ons bijna een uur oponthoud bezorgt.

Even voorbij Flensburg steken we de grens over en vervolgen we onze route naar Kolding – Odense, om vervolgens bij Nyborg de prachtige tolbrug op de rijden.

Het is zeer efficiënt geregeld als het om betalen gaat. Een apparaat slokt je creditcard op en spuugt hem een tel later weer uit. Rijden maar! Wat hebben we nu eigenlijk betaald? We zitten met grote vraagtekens in de ogen. De volgende keer toch maar beter uitkijken. Achteraf blijken we 220 kronen betaald te hebben.
We rijden nu op het eiland Sjaelland. Bij Naestved verlaten we de snelweg om door een prachtig groen landschap op een sukkeldrafje naar Vordingborg te rijden. De camping Ore Strand is snel gevonden.
http://www.orestrandcamping.dk/ (55.00.18.21 noord en 11.52.26.49 oost) Gastvrij wordt ons een plekje toegewezen. Er wordt ons duidelijk gemaakt dat er voor kamperen in Denemarken een kampeercarnet verplicht is. We kunnen er één terplekke bestellen.
Na enige camping beslommeringen staan we even aan het uitgestrekte water van de Smallandsfarvandet. Dat de wind was toegenomen hadden we tijden het rijden al ontdekt. De kajak van Thierry lag af en toe flink te schudden en éénmaal hebben we touwen opnieuw gebonden. Aan de witte koppen op het water te zien staan er een windje tegen de 6 bft.
Als dit niet minder wordt, word er morgen niet gevaren.