In geval van nood komen alle oefeningen samen.

Zaterdag 25 september 2010.
Tocht lengte 11 Nm
Wind noordwest 5-6 Bft.
Temperatuur 16 graden.
Half bewolkt met af en toe een bui.

We zouden zaterdag 25 september een tocht varen van Roptazijl naar Vlieland maar omdat het marifoonweerbericht een windvoorspelling doorgeeft van 6-7 Bft afnemend naar 5-6 Bft, gaat dit plan niet door.

Aangezien ik nu een dag “over" heb spreek ik met Bart af om om 10.00 uur bij OSSA te zijn en dan een plan te maken wat te doen.
Op zaterdagochtend is het weer redelijk en spreken we af naar “de Kreupel" te varen.
Om 11.15 uur staan we klaar op het strandje bij Medemblik voor vertrek. We gaan van wal en buiten de haven houden we een koers aan van 60 graden aan.
De stevige wind stuwt de golven flink op. We varen dwars op de golven, toch maken we flink vaart en met een uur en een kwartier ronden we “de Kreupel” aan de noordzijde en surfen naar de havenmond. We trekken de kajak op de houten steiger en zoeken een beetje luwte op voor de lunch.
Na een korte pauze varen we de haven uit naar het zuiden om aan de lijzijde naar het noorden te varen en dan koers te zetten naar Medemblik. Nog voor we op ruimwater zitten trekt een bui met veel wind en regen over en besluiten we om terug op de Kreupel beschutting te zoeken. Door de zware regen is het zicht nihil.
Na 10 minuten is de bui overgetrokken en zetten we opnieuw koers naar Medemblik. Op de heen reis moesten we al iets koers verleggen om niet tussen een groep platbodems verzeild te raken die met een wedstrijd bezig waren. Ook nu houden we de keerboei scherp in de gaten en zorgen we ervoor op ruime afstand van de snelvarende bruine vloot te blijven. Opnieuw betrekt de lucht er is weer een bui op komst de regen blijft op afstand maar het windveld treft ons hard. Het is altijd lastig in te schatten maar ik denk dat we met een dikke 7 Bft te maken hebben.

Op een goed moment geeft Bart aan dat er een catamaran om ligt en wil gaan kijken of hij hulp nodig heeft. We verleggen koers maar precies op dat moment richt het vaartuig zich op en vaart niet koersvast op ons aan. We houden hem scherp in de gaten. Toch weet de schipper al gebarend en luid schreeuwend op ruime afstand langs ons te varen. Even later valt het vaartuig opnieuw om. We varen nu in de aangegeven richting. Er drijft iets in het water, het lijkt een zak kleding maar als we dichterbij komen blijkt het om een persoon te gaan. Het niet goed passende zwemvest dreigt over het hoofd te schuiven. Er zit niet veel actie meer in de persoon die een vrouw blijkt te zijn. Ik vaar naar haar toe en maak haar duidelijk dat ze aan de voorpunt van de kajak moet gaan hangen. Ze doet een greep naar de belijning, “Hé kijk me aan, doe je armen om de punt en aan iedere kant een been”. Moeizaam doet ze wat ik zeg.
Inmiddels heeft Bart op enige afstand een tweede persoon ontdekt en vaart daar heen voor een soortgelijke actie.

De dame die nu aan mijn punt hangt heeft het duidelijk koud haar gezicht is bleek, zo te zien is ze niet goed gekleed. Op mijn vragen komt weinig reactie.

Bart wil met zijn drenkeling naar de catamaran varen en daar de drenkeling afleveren. Ik wil echter dat hij bij mij in de buurt blijft. Varen met een drenkeling aan de punt van je boot in golven van 60 cm valt niet mee.

Na een kort overleg besluiten we een Pan Pan op kanaal 16 uit te laten gaan. Snel is er een reactie van de kustwacht Den Helder. Duidelijk uitgelegd wat er aan de hand is. Dan komt de vraag “wat is jullie positie” goede vraag, ik heb geen gps aan boord, lastig antwoord dus. 1 mijl oost van de haven Medemblik is mijn antwoordt. Sinds 13 juni heb ik een flair in mijn zwemvest. Ik haal het signaal uit mijn zwemvest en leg het voor op mijn dek, ik redeneer dat als ik de reddingsboot zie hem met de flair de juiste positie kan geven.

Bart heeft op dat moment de aandacht van een zeilboot kunnen trekken. Snel worden de zeilen gestreken en vaart de boot op de motor terug naar ons.

Het gaat niet goed met de dame aan mijn punt. Ze is verward en krijgt regelmatig een golf over haar gezicht. Het zwemvest blijft maar omhoog schuiven. Een paar keer vraagt ze of de reddingboot er al is.

Ik gebaar naar het jacht dat ze "nu" het water uit moet. Voorzichtig manoeuvreren we naar elkaar toe. Het zeiljacht is hoog en stuitert vervaarlijk op de golven. Ik kan tot op 1 meter komen en dan krijgt de wind vat op ons. Er wordt een lijn geworpen. Mis. Tegen de wind in gooien schreeuw ik. Dan komt de lijn boven op mijn dek en kan ik me voorzichtig naar het schip toe trekken. Aan de achterzijde van het jacht hangt een trap in het water. Ik wil daar eigenlijk niet zijn, als het schip door een golf wordt opgetild zie ik een gat van een meter even later is er geen gat meer. Ik moet daar niet tussen komen. Ik wil dat de drenkeling me los laat en via de grijplijnen naar het jacht gaat. Ze weigert. Grijp de lijn. Nu grijpt ze de lijn die van het jacht is toegeworpen. Snel wordt ze aan boord getrokken. Ik doe mijn best om vrij van de achtersteven te blijven en vaar dan naar Bart.

Bart.
Mijn slachtoffer heeft het koud, omhoog kijken en regelmatig een kwak water over het hoofd doet geen goed natuurlijk. Mijn mededeling dat haar vriendin veilig is helpt gedeeltelijk, ik denk een reddingsboot uit Enkhuizen te zien aankomen, helaas is het een gewoon snelvarend jacht die geen oog heeft voor ons. Gelukkig komt er ook een klein oranje bootje aan met zwaailichten. Slachtoffer wil opgeven en loslaten, daarvan raak ik ook wel iets in paniek om eerlijk te zijn. Ik begin af te tellen dat het minder dan een minuut gaat duren. Gelukkig is dat ook waar. Maar dan: De reddingsboot gaat met een ander ritme op en neer als wij, drie man hangen over de zijkant van de reddingsboot, slachtoffer wil niet loslaten op mijn verzoek (kan ik me wel iets bij voorstellen maar lastig is dat wel). Ik stuur langs de reddingsboot en drie man pakt haar vast waarop ze mijn boot los durft te laten, ondertussen heb ik met mijn peddel iets afstand weten te houden van de reddingsboot, na het loslaten peddel ik met volle kracht achteruit.
Na het aan boord halen verzoek ik de jongens van de KNRM toch even langs de cat te varen om daar te zien hoe daar de zaken er voor staan. Achteraf bleek die al een opstapper van hun vereniging aan boord te hebben.

Het ene moment hectisch het volgende moment rust. De reddingsboot en het jacht gaan richting haven om de drenkelingen naar een gereedstaande ambulance te brengen. Wij varen terug naar het strandje waar we ingestapt zijn.

Je vraagt je altijd af. Wat kan beter en wat moet anders?
In dit soort gevallen niet wachten maar direct een noodoproep doen.
Zorg dat je een GPS aan boord hebt zodat je je positie goed kan doorgeven.

Wat me is opgevallen:
Er was behoorlijk veel scheepvaart maar slechts 1 zeiljacht is ons te hulp geschoten. Waarom?

Leermoment:
Zorg dat je kleding is aangepast op de watertemperatuur en wees daar nooit laks in.
Maak dat je uitrusting altijd compleet is wat voor tocht je ook vaart.
In alle omstandigheden oefening baart kunst

Verhaal van de reddingsboot 'Span.

ANDIJK - Zaterdagmiddag krijgt de bemanning van reddingboot 't Span de verontrustende melding van een surfer in problemen. Na snel uitvaren wordt duidelijk dat het geen surfer betreft, maar dat 2 catamaranzeilers overboord geslagen waren die hulp nodig hadden.


De catamaran van beide slachtoffers was omgeslagen en de zeilers waren niet meer in staat om deze zelf overeind te krijgen. Als gevolg daarvan komen beide personen verder in de problemen, raken vermoeid en de onderkoeling slaat toe.


Kayakkers
Gelukkig zijn er een paar kayakkers in de buurt die te hulp schieten. Zij kunnen één van de slachtoffers over de punt van de kayak leggen, en varen zo richting de kust. De andere zeiler wordt door een passerend zeiljacht aan boord genomen.
Eén en ander speelt zich ongeveer een mijl buiten de haven van Medemblik af. Na alarmering is reddingsboot de Gooier dan ook snel ter plaatse en kan het eerste slachtoffer overnemen van de kayakker. Als duidelijk wordt dat deze persoon onderkoeld is wordt een ambulance gevraagd voor medische assistentie. Deze gaat naar het Regatta Centre bij Medemblik waar het slachtoffer naar toe wordt gebracht.



Eerste hulp
Reddingboot 't Span is inmiddels naar het tweede slachtoffer gegaan aan boord van het zeiljacht. Ook dit slachtoffer heeft medische assistentie nodig vanwege onderkoeling. Twee bemanningsleden van reddingsboot 't Span stappen over op het zeiljacht en verlenen meteen eerste hulp om het slachtoffer te behoeden voor verdere onderkoeling. Besloten wordt om het zeiljacht met slachtoffer door te laten varen richting de haven van Medemblik waar zij 5 minuten later arriveren, onder begeleiding van reddingsboot 't Span. Hier wordt het slachtoffer stabiel gehouden in afwachting van de geallarmeerde ambulances. Gelukkig zijn deze snel ter plaatse en kunnen zij de slachtoffers overnemen van de reddingsboten.

denemarken2

wordt vervolgt

Vemmetofte Strand - Stege

Dag 7
Donderdag 24 juni.
Afstand etappe: 18,8 Nm.
Totale afstand: 93,2 Nm.
Weerbericht: west - zuidwest 2-3, zon 19-22 graden.

Het dromen over sprookjes is weer voorbij, er moet weer gevaren worden. Zoals gewoonlijk zijn we vroeg opgestaan en door de opgedane routine van de afgelopen tijd zijn de boten snel ingepakt. Het is nog windstil. We hebben besloten een zo kort mogelijke route te varen. Vanaf het Vemmetofte Strand houden we een koers van 200 graden aan om na 8,5 Nm op de kust bij Bøbsvig Jungshoved aan land te gaan voor een vroege lunch. Er is bijna geen wind en het water is rustig. Tussen het riet in de luwte is het bijna te warm en zoeken we verkoeling in het water. Van Bøbsvig Jungshoved koersen we aan op het eiland Nyord. De zon staat hoog aan het zwerk de temperatuur loopt op het water is als een spiegel. We besluiten de haven van Nyord aan te doen en te kijken of er een camping is, dit bespaard ons een stuk omvaren via Stege. De ingang van de haven wordt versperd door een dikke laag stinkend rottend zeegras. We moeten even stevig aanzetten om erdoor te komen. Zoals overal is het ook hier stil. Gelukkig is er sanitair aanwezig waar ik dankbaar gebruik van maak. We besluiten een korte wandeling door het dorp te maken. We zien geen mens het enige geluid wat tot ons door klinkt is het gesjilpt van de mussen en het gebeier van een klok. Midden in het dorp staat een kerk met daarvoor een klokkenstoel, een stevig gebouwde dame trekt aan een touw om de klok in beweging te houden. Er blijkt een begrafenis te zijn. Geen wonder dat we niemand tegen komen, iedereen zit in de kerk. We kunnen geen camping vinden dus moeten we doorvaren naar Stege. Deze oversteek is een 5,5 Nm. De warmte begint ons parten te spelen en het varen gaat niet meer zo makkelijk. Na verloop van tijd komt de stad Stege in zicht. Via een soort zwembad waar de jeugd van Stege zich in het water vermaakt varen we de haven in. Uit navraag blijkt dat er in de haven niet gekampeerd mag worden maar een stuk terug blijkt een boten helling te zijn van waaruit de camping eenvoudig te bereiken moet zijn. De botenhelling is snel gevonden en de uitstap is zowel simpel als stankvol. We staan tot onze knieën in een stinkende laag drab. Vanuit hier moet onze overnachtingsplek eenvoudig te vinden zijn. Langs het hotel, dat duidelijke betere tijden gekend heeft, de weg over en dan net achter de brandweergarage. In het groen onder de bomen vinden we een prachtige plek en laten we ons een koel biertje heerlijk smaken. We rekenen alvast af bij een oude heer die de campingbaas blijkt te zijn, en nee we krijgen geen bonnetje dat is handiger voor de belasting. Na een heerlijke douche die de laatste geurresten weg spoelt gaan we de stad verkennen en iets te eten zoeken. We belanden bij een oude brouwerij, op het terras bestellen we iets te eten. In keurig Nederlands worden we te woord gestaan. De ober blijkt een Deen te zijn die in Nederland gewoond heeft maar weer gekeerd is naar zijn roots. Hier probeert hij met zijn vriendin een bedrijf op te zetten. www.staysail.eu Een bed en breakfast annex zeilschool. Na een heerlijke avond lekker eten en een paar biertjes is het goed rusten. Nyord

Vemmetofte Strand – Stevns Klint – Vemmetofte Strand

Dag 6
Woensdag 23 juni.
Afstand etappe: 17,9 Nm.
Totale afstand: 74,4 Nm.
Weerbericht: west - zuidwest 4-5, zon 19-20 graden.

Een strak blauwe lucht een spiegel gladde zee en een strand net ontdaan van de in ontbinding zijnde zeegrassmurrie. Wat wil je nog meer. Dit kan niet anders als het begin van een prachtige tocht zijn. Om 09.00 uur zijn we start klaar en keizen we het ruime sop. Het is heerlijk koel en de heldere lucht werkt verkwikkend. Er word bijna niet gesproken een ieder is met zijn eigen gedachte bezig.
Na anderhalf uur komt Rodvig in zicht, de stad waar we op de terugweg zullen foerageren. Iets voorbij de havenmond komt de klint al in beeld. We varen dicht onder de kust en raken diep onder de indruk van het natuurschoon wat ons omringt. Hier en daar heeft het water door de tijd heen holtes in het gesteente uitgeslepen. Ik realiseer me dat is proces al eeuwen aan de gang is en na ons nog eeuwen zal doorgaan. Dit maakt dat ik me nog nietiger voel in de nabijheid van al die robuuste rotsen. Op een enkele plek zijn de uithollingen zo diep dat je er met de kano in kan varen. U begrijpt het, als het kan dan doe je het ook en voorzichtig vaar ik naar binnen.
Er is geen deining dus is er geen probleem de holte te verkennen. Een paar duiven die hier nestelen schrikken op en vliegen laag over me heen de weide wereld in. Verder is er niet zoveel te zien dus peddel ik weer voorzichtig achteruit. Even later komen we een collega kanoër uit de tegengestelde richting tegen. Zij is in Kopenhagen gestart en doet een meerdaagse tocht langs de kust. Na ons gesprek met haar laten we de intentie om Kopenhagen aan te doen maar vallen. Het is een mooie stad maar net iets te ver weg. Even later komen we nog vijf kajakkers tegen die we op enige afstand passeren. Dan komt de kapel in zicht die hoog op de rotsen staat. We varen nog even verder en dan komt er een lelijke loskade in zicht.
Hierop besluiten we terug te varen en bij de kapel te gaan lunchen.
Een lange klim brengt ons bij de Højerup Gamle kerk. Het gebouw stamt uit 1250 op 16 maart 1928 stortte een groot deel van de kerk in zee. Sinds dien is de voet van de kerk versterkt en is het een toeristische trekpleister geworden.
In ons neopreen lopen we in de warme kapel de fresco’s te bekijken als een moeder met haar zoon, met een opgetrokken neus naar buiten vlucht. Duidelijk hoorbaar mompelt ze “han stinker” wat dat betekent laat niets te wensen over.
Waar vroeger het koor was is nu een balkon vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het klif en de zee. Met moeite rukken we ons los uit de betovering van het uitzicht. Het is tijd om terug te gaan.
Zoals elke dag is ook nu de wind weer aangetrokken en staan er weer flinke golven. Na enige tijd scheppen komt Rodvig in zicht. In de haven is een botenhelling waar de wind recht op staat, de uitstap wordt kniediep om te voorkomen dat de boten op het harde beton slaan. De kajakken liggen nog maar nauwelijks op de houten vlonder als een omvangrijke dame, in bloemetjes jurk, haar piep kleine hondje juist op die plek wil uitlaten. Ze gaat tekeer tegen haar man waaruit wij weer opmaken dat we ruimte moeten maken. Ach wij zijn de kwaadste niet.
Even later staan we in de supermarkt achter het station en doen onze inkopen. Er is veel en het ziet er lekker uit.
Bij het inladen van mijn boot bega ik een beginnersfout door voor de makkelijkste weg te kiezen en alles voorin op te bergen. Nog voor ik de haven uit ben merk ik mijn fout op, nu bega ik de tweede fout door niet terug te gaan voor een herschikking. De straf is anderhalf uur zwaar peddelen tegen de wind en golven met een boot die op een onderzeeër lijkt die net niet wil duiken.
Het is ons de laatste dagen al meer opgevallen dat er op het strand grote stapels hout en takken worden neer gelegd. Later in de avond is het een drukte van belang op het strand en wordt de stapel aangestoken.Een man oreert Lang en luid in een microfoon, de versterking galm lang na in de prachtige zonsondergang.
Navraag leert ons dat het vandaag de feestdag van Sankt Hans is ofwel het midzomer nacht feest. Al eeuwen lang viert men dit feest met grote vreugdevuren. De vuren werden en worden ontstoken om heksen en boze geesten te verdrijven.
De jeugd gebruikt het Sankt Hans kruid om er achter te komen of hun geliefde wel de juiste is.
Op de camping ontsteken we ons eigen vuur en laven ons aan de drank die we uit Rodvig hebben meegenomen. Het smaakt weldadig in de wetenschap dat ik er zwaar voor heb moeten scheppen in een boot die net geen onderzeeër was.
Het blijft nog lang onrustig de opgejaagde trollen, heksen en elfjes houden ons uit de slaap.

Ulsvhale Strand – Vemmetofte Strand

Dag 5
Dinsdag 22 juni.
Afstand etappe: 15,4 Nm.
Totale afstand: 56,5 Nm.
Weerbericht: west - zuidwest 4-5, zon 18-19 graden.

Tien, honderd, duizend, het waren er in ieder geval veel. Zoveel dat we gisteravond op de vlucht geslagen zijn en onze toevlucht hebben gezocht tot het strand om nog even rustig te zitten. Gelukkig heb ik er nooit zoweel last van maar ik zag Thierry en Rob al een tijdje van die vreemde afwerende bewegingen maken. U begrijpt het, ik heb het over de Culicidea. Oké de steek mug. Ulsvhale, een prachtige plek maar niet te lang. Eigenlijk vliegensvlug.
Vandaag steken we over naar Sjaelland. Het is even plannen wat we willen het is namelijk een behoorlijk stuk over open water. Om 09.00 zitten we in de boot en nemen afscheid van Møn niet met een bloedend hart maar wel met jeukende bulten. Het is helder en de zon is al behoorlijk warm, de zee is zo vlak als een spiegel, dit gaat een prachtige vaardag worden.
Wat wij niet op de kaart van 2009 hebben staan maar wat we wel op de camping hebben door gekregen is dat er voor de kust een groot verboden gebied is waar niet gevaren mag worden. Dit gebied, Aegholm sand, wat ook droogvallend is met laagwater, is een vogel rust gebied. Het gebied is aan de kant van Møn met palen en borden goed aangegeven. Het water is hier plaatselijk zeer ondiep en af en toe schraapt de peddel over de bodem, het is helder en de kleine vissen en de vele waterplanten zijn prachtig te zien.
Op de zandplaten en de kleine eilandjes is het druk met vogels die zich af en toe luidruchtig laten horen. Op ruime afstand passeren we het eiland Aegholm om dan koers te zetten naar Bønsvig Jungshoved op 320 graden.
We stappen aan de kust in het ondiepe water uit en maken een plek in het ruige riet vrij voor een sanitaire stop en een hapje, de komende 10 Nm kunnen we niet meer uit de boot omdat we besloten hebben noord te koersen naar Fakse Ladeplads Het is weer de wind die het lastig maakt. Zo windstil als het bij het vertrek was zo vasthoudend is hij nu. We hebben hem schuin tegen. De voorspellingen moet je altijd met een korrel zout nemen. Als Fakse Ladeplads in zicht komt besluiten we de koers te verleggen richting Rødvig om zo dichter bij Stevns Klint een camping plek te zoeken. Het voordeel is wel dat we de wind nu schuin voor hebben. Ik weet van het internet dat er 4 Nm voor Rødvig een leuke camping aan het strand moet zijn we besluiten voor het zekere te gaan en daar naar toe te varen. Op het strand aangekomen dat volgens ons, de plek moet zijn, stappen we uit. Er liggen een paar mensen in de zon, wat ik niet erg begrijp omdat het er vergaat van de stank van rottend zeegras. Is hier een camping, het is of we Russisch spreken en nee er is geen camping. Even verder is een restaurant we stappen het terras op. Een uiterst vriendelijk serveerster en de kok komen op ons af “we zijn gesloten” roepen ze ons in het engels toe. Oké, maar is er een camping. Gelukkig, die is er, en even later lopen we door de hoofdingang het terrein op.
www.vemmetofte.dk/camping.htm Door een vriendelijke volumineuze heer wordt ons een prachtig plekje toegewezen voor de komende 2 nachten. Het is een prachtige camping met super sanitair maar het seizoen is nog niet echt begonnen dus is de winkel nog gesloten en een dorpje in de buurt, nou ja in de buurt 5 of 6 km lopen. Dat is niet echt een optie. Voor het eten diepen we iets op uit het vooronder. Morgen doen we inkopen in Rødvig.
.Het veldje waar we op staan heeft een prachtige vuurplaats. We sprokkelen hout uit het bos en niet veel later knappert er een prachtig vuur.
We kunnen gelukkig heerlijk genieten van onze warmtebron de stekende vrienden zijn aan de andere kant van Fakse Bugt gebleven.

Klintholmhaven – Ulsvhale Strand

Dag 4 Maandag 21 juni.
Afstand etappe: 15,3 Nm.
Totale afstand: 41,1 Nm.
Weerbericht: zuidwest 3-5, lichte bewolking - zon 18-19 graden.

Het heeft afgelopen nacht flink geregend. De tent is behoorlijk nat. Gelukkig is de zon er nu weer en zal de tent wel snel drogen. Er is geen wind en de zee is opnieuw vlak. Om 09.00 uur staan we klaar voor vertrek richting Møns Klint. Na ongeveer 1 mijl komen we de eerste grote rotsblokken van vandaag tegen. Opnieuw is de kust prachtig groen, heuvels met hoge bomen steken scherp af tegen de fel blauwe lucht die gelardeerd is met witte wolken. Het is alsof er watten in de lucht hangen. Langzaan rijst de kust hoger uit de zee, het is alsof er een groene muur staat die het water verbied het land te betreden. Op een goed moment wordt het groene doek opgetrokken en wordt er een kleine vuurtoren zichtbaar.
De toren is opgetrokken uit gele bakstenen met een rood dak. Het ziet er pittoresk uit. Even later wordt de kust massief wit en rijst Møns Klint stoer uit de zee omhoog. De aanblik is overweldigend. Stil peddelen we verder. Op een paar plaatsen steekt een lange trap zijn treden op naar de top van het klif dat op het hoogste punt 143 meter uit de zee oprijst. Nietig steken we af tegen de achtergrond. Het blijft uitkijken naar de grote stenen die hier en daar net onder het wateroppervlak liggen. Het is alsof de massieve rotsen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons uitoefent of het moet zijn dat we trek in koffie krijgen dus moeten we aan land. Voorzichtig schuift de punt van de kajak over de stenen en komt tot stilstand.
We stappen uit en leggen de boten iets hoger op zodat ze niet op de deining heen en weer bewegen. Er staat hier dicht onder de Klint geen wind en het is behoorlijk warm. Het stinkende neopreen gaat open. Het loopt niet makkelijk over de ronde stenen. Op dit stuk van de kust is ook een trap die door toeristen veelvuldig gebruikt wordt. Een gezin slentert onhanig heen en weer en een paar kinderen gooien verveeld met stenen. Als ze onze boten maar met rust laten. Op sommige plaatsen drupt het water uit de wand die fel glinstert in de zon. Voor de rest is het indrukwekkend stil. Natuurlijk gaan we ook de trap proberen, nou ja een paar treden dan, voor de vorm. Het is eigenlijk een plek waar je niet meer weg wilt. Toch is de ontdekkingsdrang groter en even later zitten we weer op het water. Ongeveer 6 Nm na het begin van de krijtrotsen houden ze ook weer op en gaat het landschap geruisloos over in de groene muur van bomen. De maag begint te knorren en we zoeken de plek waar een kleine rivier is zee zou moeten uitmonden, om te lunchen. Helaas geen rivier, gelukkig wel een lunchplek. Ook hier is geen wind en de koperen ploert staat in een strak blauwe hemel. Een half uur na de lunch steek opeens de wind weer op en die zet aan tot een 4-5 Bft. Opnieuw schuin tegen het is werken tegen de golven. Aan de kustlijn is geen referentie waar we heen zouden moeten varen. Gelukkig heb ik de coördinaten van de camping Ulvshale strand in de gps, 55.02.18.35 noord en 12.17.02.52 oost staan. Opnieuw een prachtige plek aan de kust om de tent op te zetten.

Harbollebro - Klintholmhaven

Dag 3
Zondag 20 juni.
Afstand etappe: 12,7 Nm.
Totale afstand: 25,8 Nm.
Weerbericht: zuidwest 3-4, lichte bewolking - zon 17-18 graden.

Om 09.30 uur is alles weer ingepakt en staan de wielen weer onder de kajak. We rijden de camping af naar het strand. Door het losse zand van het brede strand valt niet veel te rijden dus moet er getild worden. Wat nemen we toch allemaal mee flitst er door me heen. Een behoorlijk gewicht van de kajak lijkt me arm een centimeter op te rekken. Ook vannacht is de wind gaan liggen. Het water lijkt wel een spiegel zo vlak. Rond 10.00 uur zetten we koers naar Klintholmhaven. We varen niet ver uit de kust. De uitzichten op de kliffen zijn prachtig. Ze zijn niet heel hoog maar zien er toch indrukwekkend uit. Het landschap is sterk wisselend, het ene moment een steile rotskust het andere moment een prachtig groen landschap wat sterk lijk op een enorm golfterrein. Leuke witte huisjes met een rieten dak omzoomd door groen lover en hier en daar een felgekleurde rode beuk.
Het is ook hier eenvoudig aanlanden voor de lunch en om even de benen te strekken. Ik verbaas me er steeds weer over hoe rustig het is. Het woord “rustig” is een understatement, je ziet gewoon niemand.
Zon, zee, strand. Het is erg verleidelijk om de pauze op deze prachtige plek op te rekken, maar we moeten door.
Op de zee staat een lange deining die lekker mee helpt, we varen met een gemiddelde snelheid van 4 tot 4,5 Nm per uur.
De wind is inmiddels weer aangetrokken tot een stevige bries zodat er weer een golfpatroon is ontstaan. Ook de plaatselijke weerman of vrouw heeft gelijk gekregen. De hemel is bijna wolken loos en de zon is warm. Hier op het open water is de watertemperatuur lager als in het begin van de week ik meet hier tussen de 12 en 13 graden.
Klintholmhaven komt in zicht. Het havenhoofd tekent zich af.
Op een steiger staat een man die de havenmeester blijkt te zijn. Uit zijn aanwijzingen kunnen we opmaken dat er achter in de haven een boten helling is waarvan we gebruik kunnen maken. Hij heeft gelijk. Soepel stappen we uit en gaan bij de bewuste man informeren of we in de haven onze tent kunnen opzetten aangezien er in de wijde omgeving geen camping is. De man blijkt nu niet zo vriendelijk en probeert Rob, die niet voor een kleintje vervaard is, onder de voet te lopen. Nee het is verboden te kamperen bast hij op een norse toon zoek maar een plek op het strand. Als ik jullie niet zie is dat toegestaan. We vullen de waterflessen en lopen terug naar de kajak. Onderweg komen we een paar Nederlandse zeilers tegen die de havenmeester ook niet zo vriendelijk vinden. Zit het gelukkig niet in de geur die ons neopreen begint te verspreiden. Een paar honderd meter voorbij de haven varen we door de branding en vinden een prachtige plek voor de nacht. Een pad door het duin brengt ons in slechts 10 minuten lopen in het kloppend economisch centrum van het dorpje.






Dit is net vakantie, een prachtige plek een lekker biertje en s’avonds een maaltijd in de Havnkiosken, wat wil je nog meer.



Er is zelfs met enige fantasie een strandbar.





Bij de ondergaande zon is het heerlijk struinen langs de kust, wat een rust, heerlijk.

Vordingborg - Harbollebro

Dag 2
Zaterdag 19 juni.
Afstand etappe: 13,1 Nm.
Totale afstand: 13,1 Nm.
Weerbericht: zuidwest 3-4, Licht bewolkt 14-15 graden.

Hoe is het mogelijk, heb je vakantie ben je om 04.00 uur wakker. Ik weet het uit te zingen tot 07.00 uur. Tijd voor een wandeling. De wind is in de nacht afgenomen. Het water is nu vlak. De koele ochtend werkt verkwikkend. Een korte wandeling langs het strand brengt me bij een prachtige plek waar ik een pittoresk plaatje schiet van een vuurtoren.
Stil aan begint het te kriebelen, het is tijd om te kijken of alles in de kajak past en het ruime sop te kiezen. Éénmaal terug op de camping zitten Rob en Thierry aan het ontbijt.
Het is behoorlijk fris en ik overweeg om extra kleding en schoeisel mee te nemen. Het inpakken van de boten lijkt op een puzzel maar gelukkig past alles perfect. Om 11.00 uur gaan we scheep.
We houden een koers links van Manedø aan en passeren de brug, vervolgens varen we 130 graden om de brug bij Farø te passeren. De wind is weer aangetrokken. De zuid-westen wind komt schuin van achter. Het water is erg helder en brak. Langs de oevers zijn flinke rotsblokken zichtbaar die soms net onder het oppervlak liggen. Op veel plaatsen is het mogelijk om goed aan de kant te komen, een pauzeplek hoef je niet echt te zoeken. Echter een plek uit de wind is minder eenvoudig en dus is het zoeken naar een plek met hoog riet.
Uiteindelijk lukt het een plek met hoge brandnetels te vinden. Het is behoorlijk fris en af en toe valt er een spat regen dus maken we de rust niet te lang.
Aangezien we niet goed op de hoogte zijn van de weersverwachting, de marifoon blijft op diverse kanalen angstvallig stil, besluiten Bogø Havn aan te doen. Toevallig komt er net in de haven een politieboot aan en Thierry spreekt de heren in zijn beste deens aan.
Marifoon? Nooit van gehoord. Het weer? Vraag het maar aan de veerboot kapitein. Er blijkt bij het havenkantoor een uitgebreid weerbericht te hangen. Weer wat geleerd dus.
De koers blijft onveranderd en het eiland Møn komt in zicht. Op de Grønsund begint het water op een ware klotsbak te lijken. Op de Fkaeksegrund wordt het rustiger. In de kleine haven van Harbøllebro zitten een paar vissers die graag uitleggen waar de camping is. Het blijkt nog ongeveer een half uur varen. Aan bakboordzijde ontvouwt zich een prachtig breed strand.

Op een goed moment zien we een paar caravans staan. Dit moet camping Vest Møn zijn. http://www.camping-vestmoen.dk 54.52.54.58 noord en 12.09.11.68 oost.
Ook hier worden we gastvrij ontvangen en vinden we een prachtige plek uit de wind.
De accommodatie is prima. In een kleine keuken kan je water warmen en de afwas doen ook is er een afdak met een picknicktafel waar we dankbaar gebruik van maken om een regenbui af te duwen. Na een korte wandeling is het goed rusten.

Noord-Holland - Vordingborg.

Dag 1
Vrijdag 18 juni.
Rijtijd: 11 uur.
Afstand etappe: 876 km.
Totale afstand: 876 km.
Weerbericht: zuidwest 3-4, bewolkt mogelijk regen 14-15 graden.

Om zeven uur hebben we een rendez-vous met Thierry bij de Vlieter vandaar rijden we met 2 auto’s.
De route is simpel. Groningen – Bremen – Hamburg – Flensburg. Het is jammer dat we bij de Elbe tunnel op een fikse file stuiten die ons bijna een uur oponthoud bezorgt.

Even voorbij Flensburg steken we de grens over en vervolgen we onze route naar Kolding – Odense, om vervolgens bij Nyborg de prachtige tolbrug op de rijden.

Het is zeer efficiënt geregeld als het om betalen gaat. Een apparaat slokt je creditcard op en spuugt hem een tel later weer uit. Rijden maar! Wat hebben we nu eigenlijk betaald? We zitten met grote vraagtekens in de ogen. De volgende keer toch maar beter uitkijken. Achteraf blijken we 220 kronen betaald te hebben.
We rijden nu op het eiland Sjaelland. Bij Naestved verlaten we de snelweg om door een prachtig groen landschap op een sukkeldrafje naar Vordingborg te rijden. De camping Ore Strand is snel gevonden.
http://www.orestrandcamping.dk/ (55.00.18.21 noord en 11.52.26.49 oost) Gastvrij wordt ons een plekje toegewezen. Er wordt ons duidelijk gemaakt dat er voor kamperen in Denemarken een kampeercarnet verplicht is. We kunnen er één terplekke bestellen.
Na enige camping beslommeringen staan we even aan het uitgestrekte water van de Smallandsfarvandet. Dat de wind was toegenomen hadden we tijden het rijden al ontdekt. De kajak van Thierry lag af en toe flink te schudden en éénmaal hebben we touwen opnieuw gebonden. Aan de witte koppen op het water te zien staan er een windje tegen de 6 bft.
Als dit niet minder wordt, word er morgen niet gevaren.

Waar gaat het nu om ?

Onverwacht had ik tijd om te varen. Met de uitmuntende weersverwachting werd mij snel duidelijk dat het tijd was voor een rondje Bol. Oke, van het spelen in de golven hoef je het dan niet te hebben. Maar wel van de zon, het briesje, de zandplaat en vooral de rust. Die rust wordt aan de oostkant wel wat minder met de zonaanbidders die hier komen genieten. Aan de westkant gelukkig niets anders dan zeehonden en meeuwen, twee kajakkers en een kwal. Tijdens het varen spelen de zeehonden met ons. Spelen ze tikkertje met de kajaks. Zwemmen ze als een schaduw onder je kajak mee. Steken ze af en toe hun hoofd boven water om aan te geven dat ze er nog zijn. Ook zij genieten van de vrijheid en zijn blij dat de rust even wordt afgewisseld met maatjes op zee.

En zo gaat het om de Bol.

Voorbereidingen tocht Denemarken

Vorig jaar is gebleken dat het weer een grootte spelbreker kan zijn. Ook het gebied in Denemarken staat bekend om de snel sterk opstekende winden. Al enige tijd volgen we de voorspellingen.

Kajakdemonstraties Open Sportdag Heerhugowaard

Den Helder - Noorderhaaks

Wind: noord noordoost 4-5 Bft
Onbewolkt.
Temperatuur: 10 graden
Watertemperatuur: 6.4 graden

Na wat mailverkeer is de instapplaats duidelijk en zodoende staan er op zaterdagochtend 10 april 13 deelnemers klaar op Lands End in Den Helder. Nieuwe bureaucratische regeltjes maken het lastig om toestemming te krijgen het terrein van de marine als instapplaats te gebruiken. Een regel die nieuw is geeft aan dat je een groep 1 maand van tevoren moet aanmelden met naam en toenaam. Dat gaat voor ons kajakkers niet werken.
Daar staan we dus op de kop achter het hotel, er had eigenlijk een klein strandje moeten zijn maar dat is door wat voor oorzaak ook, verdwenen. Het niet aanwezig zijn van het zand maakt de instap een stuk lastiger en spannender vooral omdat de noordoosten wind golven op de basaltkeien doet uiteen spatten. Maar snel als we zijn zit iedereen verbazend rap in zijn of haar boot. Van winterstijfheid is duidelijk geen sprake en natuurlijk is er hier en daar een helpende hand. Met een afgaand tij zetten we koers naar de Hors om vervolgens via het molengat naar paal 9 te varen. Het tempo zit er goed in er wordt stevig door gevaren.
Bij de kardinale west boei is aan het kolkende water duidelijk te zien dat hier een bunker ligt die eens ter verdediging van Texel in de duinen gebouwd moet zijn. Het eiland is door de jaren heen flink af gekalfd.
Bij paal 9 gaan we aan land de kajaks worden iets hoger op het strand gebracht om vervolgens uit de wind in de zon de lunch te gebruiken.
Het is super, de heldere lucht de ruisende zee, volop genieten dus.
Tegen de tijd dat we klaar staan om het ruime sop weer te kiezen komt er een auto van Ecomare het strand oprijden. In de laadbak staan 2 kooien met in iedere kooi een zeehond, klaar om na een periode van aansterken, te worden uitgezet. Deze kans laten we ons niet ontgaan en snel worden de fototoestellen uit het ruim opgediept en in de aanslag gehouden. De kooi gaat open en niet erg enthousiast gluren 2 kopjes naar buiten.
Volgens mij willen ze helemaal niet naar het koude water van de zee. Wat is en nu mooier dan dat je bij Ecomare iedere dag je maaltje vis krijgt zonder er wat voor te hoeven doen. Ik zou het wel weten.
Met zachte hand van het begeleidende team weet men de zeehonden er van te overtuigen een keuze voor de vrijheid te maken.
Ook wij maken de keuze voor de zee en zetten koers naar Noorderhaaks. Af en toe is er een klein surfje mogelijk. Met de wind in de rug koersen we in een rap tempo op de zandplaat aan voor nog een korte stop. Het is erg helder dus is het zicht goed. De skyline van Den Helder steekt scherp af tegen de blauwe lucht. Er is geen beschutting en de straffe wind is schraal. Al snel wordt besloten de laatste etappe te gaan varen. Eenmaal weer op het water steken nieuwsgierige koppen uit het zilte nat om onze verrichtingen gade slaan. Af en toe schiet er een donkere schaduw onder je boot door om even verder zijn kop uit het water te steken en je aan te kijken alsof ze willen zeggen “sukkels wij zijn toch lekker sneller”. Jammer genoeg komt het eindpunt alweer in zicht. Ik kan het niet laten om nog even het keerwater achter de boei T1 in te varen. De vloedstroom loopt alweer in een rap tempo. Voor het uitstappen nog even rollen. En dan is het nagenieten van een super mooie dag.
Nico Bruin

Groot en Rood

Wind: Zuid - zuidoost 3-4 Bft
Zwaarbewolkt.
Temperatuur: 8 graden
Watertemperatuur: 6.2 graden

Zaterdag 3 april. Den Helder – Oudeschild is een oude bekende. Wellicht een klassieker. Op tijd staan we voor de Marine poort te wachten op de rest. Even snel bij de TESO een kop koffie uit de automaat scoren. Het is binnen warmer dan in de gure wind. Uiteindelijk heeft Thierry de koppen geteld en kunnen we het haventerrein oprijden.
Voor mij is het de eerste zeetocht van het jaar. In de winter varen we wel door, zolang er geen ijs ligt, maar bij temperaturen rond de nul graden varen we niet op zee.
Wie wil er voorvaren? Het blijft angstvallig stil. Uiteindelijk zal er toch iemand voorop varen.
De wind is zuid en dus aflandig hierdoor is het rustig instappen.
Na een korte briefing gaan we het water op en met een windje in de rug en stroming mee koersen we op Texel aan. Na een uur en een kwartier zitten we in het zonnetje in de haven van Oudeschild.
Bij aankomst in de haven heb ik ze al zien liggen, groot en erg rood, twee supplyers. Bij het vertrek wil ik ze toch even van dichtbij bekijken.
Het is heerlijk in de zon maar toch wil ik snel weer het water op. Even later is het zover. Behoedzaam varen we met een paar man dichterbij. De muur van plaatstaal wordt steeds hoger. Als ik het snel even uitreken is het van de kiel tot de reling 17 meter, de brug komt daar nog boven op. Als een massieve homp staal hangt een anker hoog boven ons. Dat moet nu niet vallen. Op de Breewijd komen we regelmatig van deze kolossen tegen die dan ook nog op volle kracht varen. We blijven er altijd respectvol uit de buurt. Ik besef nu ten volle dat het altijd zeer verstandig is geweest.
Onder de indruk maak ik een paar foto’s. Het is een feit dat het steeds drukker wordt op het water. En bij het zien van dit soort schepen mag het duidelijk zijn dat een nietige kajak vanaf de brug niet te zien is. Het is een goede zaak dat we ons altijd aanmelden bij de verkeerscentrale en vragen of er nog bijzonderheden zijn met betrekking tot de scheepvaart. Veiligheid gaat voor alles.
De terugtocht is lekker tegen de wind in. Ook nu wordt er weer snel gevaren en komt de haven spoedig in zicht. Ron kan het niet laten ons op te jutten om te rollen. Wat maakt het uit en daar gaan we. Een fris einde van een leuke leerzame tocht.

Schellinkhout - Hoorn

Zaterdag 20 maart 2010
Zwaarbewolkt af en toe regen
Wind west zuid-west 5-6 Bft
Watertemperatuur 10.6 graden

Vandaag stond er een rondje marken met Peddelpraat op het programma maar de combinatie van wind, regen en watertemperatuur heeft de tochtleiding doen besluiten de openingstocht af te lassen. We besluiten met een kleine groep van vijf OSSA leden zelf een korte tocht te ondernemen. Om 09.00 uur tuigen we naar Schellinkhout voor een trip Op de Hoornsche Hop. Bij Schellinkhout is aan de markermeerdijk een strandje en een goede parkeer gelegenheid aan gelegd. In de stromende regen pakken we onze spullen in en lopen met de kano’s naar het strandje. Iets uit de kust staat een behoorlijke branding het geluid van de rollende golven is goed hoorbaar.
De route is wel duidelijk. We willen naar Schardam varen en van daaruit naar Hoorn. Na het instappen ploeteren we ons door de branding en daarna is het stug tegen de harde wind in. Ik heb het idee dat de wind van zuidwest ruimt naar west en iets aantrekt. Door deze aantrekkende wind vorderen we traag en na verloop van tijd besluiten we de koers te verleggen en niet naar schardam te varen maar direct naar Hoorn. We komen nu schuin op de golven te liggen. Je moet steeds scherp blijven en er blijkt een enkele lage steun nodig om niet om te gaan. De golfslag is kort en steil met een hoogte die sterk variërend is. Uiteindelijk komt de haven in zicht en naast de oude gevangenis is een geschikte plaats om uit te stappen. We laten ons de koffie met appelgebak goed smaken en na een korte pauze is het weer tijd het ruime sop te kiezen. Het is behoorlijk koud met het steeds opspattende water dus keizen we de kortste weg terug. Dwars op de wind heeft Bart een koerssleep nodig maar zodra we kunnen surfen gaat de lijn los. Het is niet eenvoudig om een goede surf te pakken maar op een goed moment lukt het toch en weet ik een lange surf met een behoorlijke snelheid te maken. Dit is toch altijd weer kicken. Voor het strand koersen we voorzichtig tussen de vele kitesurfers door en landen wederom in de regen aan. Het is toch een lekkere tocht geweest zo in het begin van het seizoen. Ach en je bent weer van de straat.