De eigenlijke naam van de tocht is “Trektocht om de Kreupel” althans zo is de vermelding in het boekje van PeddelPraat. Een week voor de tocht komt er een vraag over de mail of er iemand kan invallen als tocht begeleider. De zondag heb ik tijd en de zaterdag kan ik vrijmaken. De totale afstand over 2 dagen is 65 km. Ik realiseer me te laat dat de afstand op het IJsselmeer altijd echte kilometers zijn, je hebt geen stroomvoordeel en net als vroeger op de fiets altijd wind tegen.
Zaterdag 3 september
Wind: westzuidwest 2-3 Bft
Zon 18 tot 20 graden
Verzamelen 08.30 uur bij De Oude Zeug in de Wieringermeer. Als ik, voor tijd, arriveer, staan er al een paar mensen klaar. Dit wordt een lastig weekend realiseer ik me. Een snelle groep. Nog voor de officiële starttijd van 09.30 uur zitten we al op het water klaar voor de oversteek naar Stavoren alwaar het Vrouwtje reikhalzend naar ons uitkijkt. Al na een half uur is de kust achter ons uit het zicht. Het is namelijk behoorlijk heiig. In de briefing voor vertrek heeft Kees aangegeven dat we een koers van 80 graden moeten varen. Gehoorzaam als we zijn doen we dat ook en zo koersen 5 mannen en 1 vrouw blind, op een prachtige zaterdag in september op het licht golvende water richting Stavoren.
In een rap tempo worden de 8 Nm afgelegd toch duurt het nog lang voor het silhouet van de kust zichtbaar wordt. Uit de mist doemt af en toe een zeilschip op dat langs de horizon zijn weg zoekt. Ook duiden de schepen erop dat er land in de buurt moet zijn. Langzaam maar zeker doemt Stavoren uit de mist. Op een klein standje naast de havenmond leggen we aan en nemen een pauze van een uur in een heerlijk zonnetje.
De plicht roept, we moeten verder. Er wordt en koers van 210 graden gezet richting Enkhuizen. 11 Nm. Het is behoorlijk druk geworden met de pleziervaart het is uitkijken om alle zeilschepen te omzeilen. We hebben nu behoorlijk tegen wind. Als referentie kunnen we nu een boeienlijn volgen. Spoedig doemen de ST 3 en de ST 1 op vervolgens de kardinale west. Als we de koers goed hebben uitgezet komen we als laatste de LC 12 tegen. Gelukkig, het klopt. Hier nemen we een korte drijfpauze en dan wordt het laatste rak ingezet. In vroeger dagen gebruikten de schippers de toren van de St. Pancras of Zuiderkerk als baken om naar Enkhuizen te varen. Ook nu blijkt het ook nog goed te werken. De toren is nog voor vuurtoren De Ven duidelijk waarneembaar. Overigens is vuurtoren De Ven een van de oudste van Nederland en stond in vroeger dagen als eerste van drie lichtopstanden voor schepen die van af het wad naar Amsterdam wilden varen.
Rond de klok van vijf landen we op het strand van de camping Enkhuizer Zand. Kees zorgt voor de administratie en wij kunnen onze tentjes opzetten op een mooie plek in de zon.
Dat kajakkers een beetje zuinig zijn moge duidelijk zijn na een lange dag varen moet er worden gekookt gelukkig kan er nog wel een ijsje af. De stad Enkhuizen staat bekent om de ijssalon van de IJskoninginnen. Na een prachtige stadswandeling die ons langs plekjes voert die Anton Piek tot inspiratie moet hebben gediend komen we uit bij de beroemde ijssalon. Er is niets teveel gezegd, je eet je vingers erbij op. De avond wordt afgesloten bij de tochtleider thuis die op nog geen vijf minuten lopen van de camping af woont.
Onder een gestaag neervallende regen val ik in een weldadige slaap en droom weg met de beelden van een prachtige dag.
Zondag 4 september
Wind: zuid 4 Bft
Bewokt
De harde werkelijkheid is weer daar. Lang slapen op een dun matje is een kunst die ik niet versta. Gelukkig is het droog en dat is wel zo comfortabel om het ontbijt naar binnen te werken. Het strakke schema zegt dat we om 09.30 uur op het water moeten zitten. Het is een snelle groep dus voor tijd is iedereen klaar voor vertrek. We groeten De Ven en zetten een koers van 330 graden om zo na 6 Nm op De Kreupel de belanden.
Er hangt een zware bewolking maar toch is er een beter zicht. Volgens de afspraak van het KNMI zou de wind zuid moeten zijn maar afspraken maak je om ze te breken en zo is de wind west zuidwest opnieuw zijwind dus. Nog voor we de haven van De Kreupel in varen vliegen er honderden vogels op. Het is een imposant gezicht maar het is ook enigszins beangstigend omdat een opvliegende vogel ook wel eens iets laat vallen wat je liever niet op je hoofd krijgt. Zonder bevlekkingen weten we aan te landen voor de lunch en een korte wandeling.
De laatste etappe is aanstaande nog 6 Nm zijn we verwijderd van het beginpunt. Met een koers van 300 graden moeten we weer goed uitkomen. Het zitvlak en de rug beginnen toch wel iets te protesteren en ik vraag me af waarom de kajakbouwers niet meer aandacht schenken aan een iets luxere zetel in hun boten. Daar is het doel De oude Zeug de vluchthaven vernoemt naar het vaarwater. Natuurlijk kan ook deze tocht niet eindigen zonder te rollen. Als je moe kunt rollen kan je altijd rollen wordt er wel eens gezegd. Nou daar gaat hij dan eerst links en dan ….. ja rechts lukt ook.
Dat een tocht valt of staan met de groep mensen waarmee je op stap bent moge duidelijk zijn. Gelukkig was dit een super groep met een super leiding. Dit weekend was meer dan genieten.
Friday, September 9, 2011
Friday, August 26, 2011
Strand toneel
Zondag 14 augustus.
Hoogwater Hoek Van Holland 16.26 uur.
Zon 18 tot 20 graden.
Wind west zuidwest 3-4 Bft.
Afstand 11 Nm.
We varen zelden langs de kust omdat dit saai zou zijn, echter niets is minder waar. Dat blijk ook deze zondag als we met 7 personen om 11.00 uur klaar staan op de parkeerplaats in Hargen aan Zee. Het water is op een kleine branding na rustig. Soepel varen we door de branding richting Egmond aan Zee. Tot aan de Kerf hebben we te maken met strekdammen en varen we iets verder uit de kust. Na De Kerf kruipen we dichter op het strand om in de brekende golven te spelen en de steunen te oefenen. De Kerf is een niet onbetwist fenomeen op zich. Er is in het verleden nogal wat weerstand geweest om de stoere duinenrij de doorbreken om zo de zee met een storm en springvloed het water diep in de duinen te laten brengen hierdoor moet er een milieu ontstaan waar in bepaalde planten goed kunnen gedijen. Een enkele keer weet een golf je te verrassen het blijft oppassen geblazen. Op een goed moment weet een golf Henk te pakken, hij gaat om en moet uit zijn boot. Zo dicht onder de kust gaan we niet over tot een redding dus moet er naar de kust gezwommen worden. Bart vaart door de branding en gaat Henk ophalen. De kustlijn zorgt steeds voor een ander beeld. De zon werpt een licht die het zand het strand en de branding steeds van kleur doet veranderen. Het is een schouwspel dat nooit doet vervelen. We zijn weer compleet en varen rustig verder. Het prachtige weer heeft veel mensen geactiveerd die nu het strand bevolken. Een paar paviljoens en strandhuisjes markeren Bergen aan Zee.
Het is iets harde gaan waaien en de golven worden nu echt leuk om in de spelen, af en toe een lange surf richting kust om vervolgens met wat krachtsinspanning terug het ruime sop te kiezen.
Tussen de catamarans door zoeken we het strand van Egmond op voor de lunch. Op het strand krijgen we ruim aandacht van dagjesmensen een vervelende wespen die er voor zorgen dat je bij iedere hap die je neemt je moet uitkijken dat je niet zo’n steekbeest naar binnen lepelt.
Rond 14.30 uur varen we terug. Opnieuw zoeken we de golven op af en toe wordt een surf gevolgd door een bongo.
Tegen het eind volgen er de onvermijdelijke reddingen rollen en andere capriolen die er voor moeten zorgen dat je vaardigheden op peil blijven.
Het strand bij Hargen aan Zee is behoorlijk druk geworden er zijn zelf een aantal zwemmers. Bart gaat als eerste aan land om er voor te zorgen dat de rest zonder een aanvaring met een zwemmer te krijgen kan landen.
En natuurlijk is er aan het eind een biertje met een bittergarnituur in het paviljoen bij de strand opgang. Niet goed voor de lijn maar wel lekker
Strand toneel
Hoogwater Hoek Van Holland 16.26 uur.
Zon 18 tot 20 graden.
Wind west zuidwest 3-4 Bft.
Afstand 11 Nm.
We varen zelden langs de kust omdat dit saai zou zijn, echter niets is minder waar. Dat blijk ook deze zondag als we met 7 personen om 11.00 uur klaar staan op de parkeerplaats in Hargen aan Zee. Het water is op een kleine branding na rustig. Soepel varen we door de branding richting Egmond aan Zee. Tot aan de Kerf hebben we te maken met strekdammen en varen we iets verder uit de kust. Na De Kerf kruipen we dichter op het strand om in de brekende golven te spelen en de steunen te oefenen. De Kerf is een niet onbetwist fenomeen op zich. Er is in het verleden nogal wat weerstand geweest om de stoere duinenrij de doorbreken om zo de zee met een storm en springvloed het water diep in de duinen te laten brengen hierdoor moet er een milieu ontstaan waar in bepaalde planten goed kunnen gedijen. Een enkele keer weet een golf je te verrassen het blijft oppassen geblazen. Op een goed moment weet een golf Henk te pakken, hij gaat om en moet uit zijn boot. Zo dicht onder de kust gaan we niet over tot een redding dus moet er naar de kust gezwommen worden. Bart vaart door de branding en gaat Henk ophalen. De kustlijn zorgt steeds voor een ander beeld. De zon werpt een licht die het zand het strand en de branding steeds van kleur doet veranderen. Het is een schouwspel dat nooit doet vervelen. We zijn weer compleet en varen rustig verder. Het prachtige weer heeft veel mensen geactiveerd die nu het strand bevolken. Een paar paviljoens en strandhuisjes markeren Bergen aan Zee.
Het is iets harde gaan waaien en de golven worden nu echt leuk om in de spelen, af en toe een lange surf richting kust om vervolgens met wat krachtsinspanning terug het ruime sop te kiezen.
Tussen de catamarans door zoeken we het strand van Egmond op voor de lunch. Op het strand krijgen we ruim aandacht van dagjesmensen een vervelende wespen die er voor zorgen dat je bij iedere hap die je neemt je moet uitkijken dat je niet zo’n steekbeest naar binnen lepelt.
Rond 14.30 uur varen we terug. Opnieuw zoeken we de golven op af en toe wordt een surf gevolgd door een bongo.
Tegen het eind volgen er de onvermijdelijke reddingen rollen en andere capriolen die er voor moeten zorgen dat je vaardigheden op peil blijven.
Het strand bij Hargen aan Zee is behoorlijk druk geworden er zijn zelf een aantal zwemmers. Bart gaat als eerste aan land om er voor te zorgen dat de rest zonder een aanvaring met een zwemmer te krijgen kan landen.
En natuurlijk is er aan het eind een biertje met een bittergarnituur in het paviljoen bij de strand opgang. Niet goed voor de lijn maar wel lekker
Strand toneel
Sunday, July 24, 2011
Sturm-Regen und Gegenwind
De plannen om met de kajak nog eens de Duitse Waddeneilanden te bezoeken, na het afbreken van de tocht in 2009, lagen er al enige tijd. Je moet dan gewoon weer eens een keer een datum prikken. Dat werd de week van zaterdag 9 juli tot en met zondag 17juli. We kwamen er deze week achter dat tegenwind zowel letterlijk als figuurlijk kan worden opgevat en dat een zeekajakker zeer flexibel en vindingrijk mens moet zijn. Op vrijdagavond, de avond voor vertrek verneem ik via de mail dat een goede vriend is overleden. Om 23.00 uur bel ik Rob en Thierry op om even te praten en mijn gedachten te ordenen. Er wordt besloten om zaterdag ochtend bij elkaar te komen en door te nemen wat te doen. Onder het genot van een flinke appeltaart en een sterke bak koffie wordt er een nieuwe tocht planning in elkaar gezet zodat ik op maandag naar de herdenkingsbijeenkomst van mijn vriend kan gaan. Aangezien ik op de bewuste maandag in Groningen moet zijn besluiten we om al op zaterdagmiddag naar Lauwersoog te rijden zodat we op zondag nog even naar Schiermonnikoog kunnen varen.
Zondag 10 juli.
Hoogwater Delfzijl 07.35 uur.
Zon 20 graden.
Wind 2-3 Bft.
Rob arriveert rond 09.00 uur in de haven van Lauwersoog en begint zijn boot in te pakken. Kort daarop zetten we koers naar het geultje over het Brakzand. De haven van Schiermonnikoog is eigenlijk 1 uur voor en 1 uur na hoogwater goed bereikbaar dus zijn we veel te laat. Dat we met de neus op de feiten gedrukt worden blijkt bij de BZ 9 waar we tekort water onder de boot hebben om goed te kunnen varen. De koers wordt verlegt naar het westen om de grote geul op te zoeken. We varen over het Roode Hoofd om bij de GvS 5 – GL 4 de geul naar de haven op te zoeken. Het droogvallende wad is prachtig. De vogels zijn druk aan het foerageren. Een schipper die zijn boot laat droogvallen groet ons met een lange armzwaai. De rust wordt verstoord door een krakende marifoon. Een zeilboot die net achter ons de geul binnenvaart vraagt aan de verkeerspost of hij de haven nog kan halen. Wij weten beter, af en toe schraapt de peddel over de bodem, de rode tonnen liggen als geknakte bloemen op hun kant bij gebrek aan water. Dan lopen ook wij vast en zien ons genoodzaakt een honderd meter te lopen. Ook deze ervaring had ik niet willen missen, het ene moment is het zwaar lopen door de zwarte slik om vervolgens soepel op het harde zand verder te stappen. Dan kunnen we weer instappen en verder varen, het land ligt op sommige plaatsen een meter hoger het gevoel bekruipt me dat ik door een polderlandschap vaar. De haven komt in zicht. Uitstappen op de trailerhelling is uitgesloten vanwege de hoogte en de massa zwarte glibberige slik die erop ligt. Een steiger naast een luxe jacht is een betere optie. Ooit heb ik een keer terloops opgemerkt dat hoe groter de jachten zijn hoe sacherijniger de eigenaar. Dat deze opmerking bewaarheid zou worden bleek snel toen we net de wielen onder de kajak wilden zetten. Een nors uitziende grijze dame moppert dat het geen stijl is om op de steiger de boten neer te leggen verdere bewoordingen ontgaan mij maar de strekking is duidelijk. Ik antwoord wat fel, dom natuurlijk, hierop stapt ze uit en met een flinke pas beent ze weg. Waarheen, niemand weet het. Wij gaan op zoek naar onze stede “camping Springfield”
Maandag 11 juli.
Hoogwater Delfzijl 08.34 uur.
Zon 20 graden.
Wind 2-3 Bft.
Ai, wie had dat kunnen vermoeden, een groep zit tot 03.00 uur luid te praten weinig nachtrust dus. Het is een prachtige ochtend en rond 08.00 uur kiezen we het ruime sop. Het is nog windstil het water is vlak.
De staken werpen een scherp spiegelbeeld in het water. Na een uur varen landen we op het strandje in de hoek van de haven van Lauwersoog. We zoeken een plekje voor de nacht op “camping De Bouwte” in Midwolda.
Dinsdag 12 juli.
Hoogwater Helgoland 09.32 uur.
Half bewolkt 18-19 graden.
Wind zuidoost 2-5 Bft.
Vandaag gebruiken we om naar Norddeich te rijden en 2 auto’s op het eindpunt te zetten in Harlesiel en om naar Norderney te varen. Het afgaande tij loopt al flink en een groot deel van de haven ligt droog. Het weer is redelijk en rond de klok van half 3 stappen we in en zetten koers naar Noorderney. 1 Nm loopt tussen 2 hoge strekdammen van basalt. Dikke stammen markeren de te volgen route.
We wilden een koers nul varen maar dat lukt niet daar grote delen van het wad liggen droog. Verstandig als we zijn houden we de vaargeul aan. Bij de B 14 willen we toch een stuk gaan afsnijden omdat we anders vlak onder de kust van Juist moeten varen en vervolgens weer naar Noorderney hetgeen ons flink tegenstroom zou opleveren. De Steinplate ligt echter droog dus lassen we daar een pauze in om op de kentering te wachten. Een klein stukje lopen met een nog net drijvende kajak brengt ons aan de andere kant van de plaat en na een drie kwartier kunnen we de tocht vervolgen naar de haven.
Het is in Duitsland niet meer toegestaan om in de haven een tentje op te zetten. Volgens de havenmeester moeten we maar een plekje aan de kust of tussen de dijk en het industrieterrein uitzoeken. Als ik jullie niet zie dan is het goed. We krijgen een pas mee om gebruik te kunnen maken van het toiletgebouw en we gaan op zoek naar een plekje. De wind begint aan te trekken en de voorspellingen zijn niet best. Een plekje aan de kust lijkt ons geen optie. Dus dan maar achter de dijk. Op een mooi stukje gras een leuk plekje voor drie. Nadat we in de stad hebben gegeten lopen we langs de kade terug naar ons plekje. Er ligt een Nederlandse sleepboot en Rob spreekt de schipper aan. Er ontstaat een leuk gesprek en natuurlijk komt het weer aan bod. Zijn jullie zeilers? Nee we zijn zeekajakkers. Waar gaan jullie naar toe. Morgen naar Langeoog. Zijn jullie levensmoe. Waarom denken jullie dat wij hier liggen. Stuur, geef het actuele weerbericht eens aan. Een papier gaat van hand tot hand. Jij ben de verstandigste en de kapitein van de “Baloe” geeft het A4 aan Rob. De voorspelling is duidelijk. Er is een zware storm op komst met veel regen. Het vlugschrift spreekt over een noordoostelijke wind van 7 Bft en in buien 8-9 Bft de voorspelde golfhoogte voor het zeegat tussen Noorderney en Baltrum staat op 2,40 m. Gooi die boten van jullie maar hier aan boord dan gaan we de stad in. De vooruitzichten op een kater na veel drank doet ons beslissen de boten te laten waar ze zijn en in de kroeg aan de haven nog 1 pintje te pakken en vroeg de slaapzak in te kruipen. De windmeter in de haven geeft nu al noordoost 7-8 Bft aan. Woensdag 13 juli. Hoogwater Helgoland 10.40 uur. Regen 15 graden. Wind noordoost 7 en in buien stoten van 8 Bft. De dijk geeft niet veel luwte. Het is een gebulder en geraas. De wind rukt aan onze tenten en de slagregens kletteren oorverdovend op het tentdoek. Om 03.00 uur word ik voor de zoveelste keer waker. Ik heb Rob al een paar keer met een steen zijn haringen opnieuw in de grond horen slaan. Mijn schoren staan niet goed en harde vlagen doen de stokken vervaarlijk buigen, dit kan niet langer doorgaan. Ik trek mijn jas en schoenen aan en kruip de tent uit het geweld in. De haringen zet ik nu zover als mogelijk weg en diep de grond in. Alles staat nu weer goed vast ook de tent van Thierry staat nog als een huis. Om 06.00 uur zouden we moeten vertrekken naar het volgende eiland. De storm is nog niet minder geworden en we besluiten om de gok niet te wagen. Conclusie, we zitten weer vast op Noorderney. De eerstvolgende mogelijkheid om te gaan is om 14.00 uur we hebben dan wel tegenstroom maar het moet te doen zijn. We kruipen nog maar even de warme slaapzak in. Rond 09.00 uur zijn de omstandigheden onverminderd slecht. Als een stel verzopen katten zoeken we beschutting in het havenrestaurant. De koffie smaakt goed en er wordt een super ontbijt klaar gemaakt. Hierna voelen we ons weer wat beter. Rob vindt dat zijn tent niet goed staat en loopt erheen om alles te controleren. Even later komt hij terug en weet te melden dat zijn tentdoek alleen nog maar aan de middenstok vast stond en voor de rest los in de wind heen en weer sloeg. Er worden extra haringen gezocht om alles opnieuw vast te zetten. Tegen 11.00 uur wordt het droog en lopen we naar de Noordzeekust. Het is er erg ruig en de golven beuken op de kust.
Om 14.00 uur varen gaat zeker onder deze omstandigheden niet lukken. Later op de dag geeft de Radio Seefunc 708 op kanaal 28 een afnemende wind door.
Donderdag 14 juli.
Hoogwater Helgoland 11.35 uur.
Onbestendig later opklaringen 15-16 graden.
Wind zuidwest 5-6 Bft.
Afgelopen nacht weer veel wind en regen. Het is lastig om je spullen goed in je boot te krijgen. Ik wil mijn binnentent droog houden en verzin dus een manier om de binnentent in te pakken alvorens de buitentent af te breken. Na enig puzzelen lukt het wonderwel. Om 06.30 zitten we op het water. Onder begeleiding van een fikse bui en met de wind in de rug varen we richting Baltrum.
Doordat we de stroom en de wind in de rug hebben schieten we goed op en in een record tijd komt Baltrum in zicht. We kunnen de haven nog niet in omdat een baggerschip en de veerboot naar buiten komen zetten. De grote jongens zijn sterker als wij, dus wachten we gelaten tot er voldoende ruimte is om aan land te gaan. Omdat we onder miserabele omstandigheden moesten inpakken heb ik vanmorgen niet veel gegeten. Gelukkig is er aan de haven een klein cafeetje dat net open is. We zijn de enige klanten en in een rap tempo wordt er koffie gezet en pannenkoeken met honing klaar gemaakt. Met een volle maag kunnen we beter tegen de kou en hebben we meer energie om te varen. De windmeter op Baltrum geeft een windje van 6 Bft aan. We volgen de vaargeul over het Baltrumer Wattenfahrwasser. Vanaf de B24 steken we op naar de A12. Het getij is gekenterd en we willen niet het wad op spoelen. Het zeegat is behoorlijk ruig vooral op de Noordzee zijn de schuimkoppen van de brekers duidelijk waarneembaar. We traverseren naar de Flinthorn om daarna met de stroom mee naar de haven te varen. De hoge kademuren zorgen voor een flinke reflectie van de golven we moeten duidelijk even scherp blijven.
Even later trekken we de boten op de steiger de wielen gaan eronder en even later staan we op een vertrouwt plekje bij de Kajutte alwaar we in 2009 ook al stonden. De handeling zijn dezelfde. Sleutel halen bij de haven meester, lekker douchen en na een flinke wandeling de stad in. Rob heeft een prachtige plek gevonden voor de nacht. Een plek tussen de dijk en een groep bomen, uit het zicht en in de luwte. Het is vreemd om in je slaapzak te liggen en niets te horen dan alleen het getsjilp van de vogels.
Vrijdag 15 juli.
Hoogwater Helgoland 12.24 uur.
Regen 16-17 graden.
Wind noordwest 6-7 in buien stoten tot 8 Bft.
Een waterig zonnetje doet me vroeg opstaan en een paar foto’s maken. Ik doe rustig aan we hoeven pas 3 uur voor hoog te vertrekken, tijd genoeg dus. We pakken de boel in en lopen naar de toiletruimte om onze natte kleren toch nog een beetje warm aan te trekken. Één maal uit de luwte van de dijk blijkt er tocht nog een puist wind te staan die in de tijd ook steeds meer aantrekt. Op de steiger waar we te water willen gaan ligt ook een rondvaartboot. De kapitein staat in de stuurhut en kijkt ons vragend aan. Wohin gehst du, Bootfahren. Nach Spiekeroog antwoorden we in koor. Hij komt uit zijn stuurhuis en begint een verhaal af te steken. (hij blijkt ook schipper van de reddingsboot te zijn) Vrienden dat gaat niet lukken. Op de Noordzee staan golven van 4 meter die breken op het Südersiff hierdoor ontstaan er tot ver in het wad grondzeeën. Ik durf daar met deze boot niet door te varen. En met een armbeweging wijst hij naar het schip dat veel groter is dan onze bescheiden kajaks. Wij zijn onder de indruk van het verhaal. En een verhaal van een local weegt altijd zwaar en is dus doorslaggevend. We varen niet naar Spiekeroog. We plannen nu een overtocht naar het vasteland en willen eerst naar de dichtstbijzijnde haven varen. Bensersiel, we kunnen onderweg altijd nog koers verleggen en oostelijker varen. Onder belangstelling van een aantal booteigenaren gaan we te water. Nog in de haven is de kracht van de wind te voelen. We varen tussen de betonnen havenhoofden door en varen een koers van 140 graden. Het water is ruig en wild. Opgepakt door hoge golven maak ik af en toe een surf waar geen eind aan lijkt te komen. Het is even wennen en daarna volop genieten. We varen om veiligheidsredenen ruim uit elkaar, dit houdt we in dat je regelmatig moet kijken of iedereen nog in zijn boot zit. De snelheid is zo hoog dat in een rap tempo de kust in zicht komt dus besluiten we een meer oostelijke koers te gaan aanhouden. Dit houdt in dat de wind nu schuin links achter je staat.
Brekende golven spoelen zo nu en dan over het dek het is opletten nu om niet verrast te worden en om te gaan. Met deze koers komen we uit in Neuharlingersiel. In ruim een uur leggen we de 8 Nm af. Een lijn van 1 Nm hoge staken geeft de ingang van de haven aan. We willen tussen de staken door varen om naar de havenmond te gaan als Rob opmerkt dat er golven breken tussen de staken. Een snelle blik op de kaart leert dat er een dam ligt we nemen geen risico om lek te varen en koersen af op een piepklein strandje in de hoop dat er geen stenen liggen. Één voor één maken we tussen de aanstormende golven door een veilige landing. Snel worden de boten in veiligheid gebracht en gaan we opzoek naar een beschutte plek om ons om te kleden. Boven op de dijk kunnen we ons met moeite in de razende wind staande houden ik ben bang dat zelfs de zware kajak die nu op wielen staat omgeblazen gaat worden. Bij een oude loods van de reddingsbrigade vinden we een luw plekje om ons om te kleden waarna we in het prachtige smaakvolle havenstadje opzoek gaan naar iets te eten. Het is natuurlijk of de duvel ermee speelt. Na een paar uurtjes breekt de zon door en neemt de wind af naar een 4-5 Bft. We spelen met de gedacht om alsnog naar Spiekeroog te varen, maar…….. We hebben besloten de toch af te breken en naar Harlesiel te lopen en de auto’s op te halen. De wandeling van 7 km over de dijk is prachtig. De flora en fauna van een waddengebied blijft imponeren. Het uitzicht vanaf de hoge dijk is prachtig de wind doet het hoge gras heen en weer wuiven zwaluwen scheren laag over en happen naar de talloze vliegjes en genieten van een lekker maal.
Zaterdag 16 juli.
Hoogwater Helgoland 13.09 uur.
Zon 20 graden.
Wind zuid 4-5.
We nemen de eerste boot naar Spiekeroog. Dat meer mensen die gedachte hadden blijkt uit de lange rij de voor de kassa staat. De boot wordt volgepropt met toeristen. In het vooronder is nog een plekje om te zitten een klas joelende schoolkinderen rent door het schip en maakt het verblijf in de bedompte ruimte niet prettiger. Er staat nog weinig wind en de zee is zo vlak als een spiegel. Deze aanblik is een heel verschil met gister. De overtocht duurt niet lang. Na het afmeren wachten we nog even om de meute zich te laten verspreiden. Het enige dorpje op het eiland doet vriendelijk aan. De oude huizen met bloementuinen lijkt sterk op de Engelse cottage garden. We nemen de hele dag om het kleine eiland te verkennen. Later op de dag neemt de bewolking toe maar vooralsnog blijft het droog. Op de terugtocht wordt de boot nog voller gestouwd. Als Rob een opmerking maakt tegen een bemanningslid dat er maar 750 personen aan boord mogen loopt deze lachend weg. Het achterdek is verboden gebied maar om toch wat ruimde te creëren wordt de ruimte opengesteld. Vanaf deze plek is het zeegat tussen Langeoog en Spiekeroog duidelijk te zien. Het is bijna niet voor te stellen dat het hier een dag eerder zo spookte. Kleine zeilbootjes glijden er nu rustig heen en weer. Gelukkig begint het rond een uur of zes weer te regenen. Het was alweer zolang droog geweest.
Zondag 17 juli.
Hoogwater Helgoland 13.52 uur.
Regen 17 graden.
Wind zuidwest 4-5.
De Camping Harlesiel is geen aanrader. http://www.carolinensiel.de/campingplatz-an-der-nordsee/campingurlaub.html Het is een troosteloos en kaal gebeuren wat meer op een strafkamp dan op een camping lijk, helemaal nu het weer regent. Dat Duitsers van regeltjes houden hebben we afgelopen week al een paar keer gemerkt maar gisteravond sloeg alles. Om het terrein op te komen moet je met een pasje een tourniquet bedienen. Nu lagen onze pasjes in de auto op het terrein. Geen punt want je kunt heel eenvoudig onder de slagboom door. Niet nu er een stevige kerel de wacht staat te houden. Terug? Ja maar de pasjes liggen in de auto. Terug dan doe ik de poort open. Waar gaat dit over. Rob loopt om, de poort gaat niet open. De stoere kerel gebaard nu om toch maar onder de slagboom door te komen omdat hij zijn sleutel vergeten is. Ja waar gaat dit over. Ik had het over regen. We pakken de boel in en verlaten het troosteloze oord. Wind zuidwest, over tegenwind gesproken.
Zondag 10 juli.
Hoogwater Delfzijl 07.35 uur.
Zon 20 graden.
Wind 2-3 Bft.
Rob arriveert rond 09.00 uur in de haven van Lauwersoog en begint zijn boot in te pakken. Kort daarop zetten we koers naar het geultje over het Brakzand. De haven van Schiermonnikoog is eigenlijk 1 uur voor en 1 uur na hoogwater goed bereikbaar dus zijn we veel te laat. Dat we met de neus op de feiten gedrukt worden blijkt bij de BZ 9 waar we tekort water onder de boot hebben om goed te kunnen varen. De koers wordt verlegt naar het westen om de grote geul op te zoeken. We varen over het Roode Hoofd om bij de GvS 5 – GL 4 de geul naar de haven op te zoeken. Het droogvallende wad is prachtig. De vogels zijn druk aan het foerageren. Een schipper die zijn boot laat droogvallen groet ons met een lange armzwaai. De rust wordt verstoord door een krakende marifoon. Een zeilboot die net achter ons de geul binnenvaart vraagt aan de verkeerspost of hij de haven nog kan halen. Wij weten beter, af en toe schraapt de peddel over de bodem, de rode tonnen liggen als geknakte bloemen op hun kant bij gebrek aan water. Dan lopen ook wij vast en zien ons genoodzaakt een honderd meter te lopen. Ook deze ervaring had ik niet willen missen, het ene moment is het zwaar lopen door de zwarte slik om vervolgens soepel op het harde zand verder te stappen. Dan kunnen we weer instappen en verder varen, het land ligt op sommige plaatsen een meter hoger het gevoel bekruipt me dat ik door een polderlandschap vaar. De haven komt in zicht. Uitstappen op de trailerhelling is uitgesloten vanwege de hoogte en de massa zwarte glibberige slik die erop ligt. Een steiger naast een luxe jacht is een betere optie. Ooit heb ik een keer terloops opgemerkt dat hoe groter de jachten zijn hoe sacherijniger de eigenaar. Dat deze opmerking bewaarheid zou worden bleek snel toen we net de wielen onder de kajak wilden zetten. Een nors uitziende grijze dame moppert dat het geen stijl is om op de steiger de boten neer te leggen verdere bewoordingen ontgaan mij maar de strekking is duidelijk. Ik antwoord wat fel, dom natuurlijk, hierop stapt ze uit en met een flinke pas beent ze weg. Waarheen, niemand weet het. Wij gaan op zoek naar onze stede “camping Springfield”
Maandag 11 juli.
Hoogwater Delfzijl 08.34 uur.
Zon 20 graden.
Wind 2-3 Bft.
Ai, wie had dat kunnen vermoeden, een groep zit tot 03.00 uur luid te praten weinig nachtrust dus. Het is een prachtige ochtend en rond 08.00 uur kiezen we het ruime sop. Het is nog windstil het water is vlak.
De staken werpen een scherp spiegelbeeld in het water. Na een uur varen landen we op het strandje in de hoek van de haven van Lauwersoog. We zoeken een plekje voor de nacht op “camping De Bouwte” in Midwolda.
Dinsdag 12 juli.
Hoogwater Helgoland 09.32 uur.
Half bewolkt 18-19 graden.
Wind zuidoost 2-5 Bft.
Vandaag gebruiken we om naar Norddeich te rijden en 2 auto’s op het eindpunt te zetten in Harlesiel en om naar Norderney te varen. Het afgaande tij loopt al flink en een groot deel van de haven ligt droog. Het weer is redelijk en rond de klok van half 3 stappen we in en zetten koers naar Noorderney. 1 Nm loopt tussen 2 hoge strekdammen van basalt. Dikke stammen markeren de te volgen route.
We wilden een koers nul varen maar dat lukt niet daar grote delen van het wad liggen droog. Verstandig als we zijn houden we de vaargeul aan. Bij de B 14 willen we toch een stuk gaan afsnijden omdat we anders vlak onder de kust van Juist moeten varen en vervolgens weer naar Noorderney hetgeen ons flink tegenstroom zou opleveren. De Steinplate ligt echter droog dus lassen we daar een pauze in om op de kentering te wachten. Een klein stukje lopen met een nog net drijvende kajak brengt ons aan de andere kant van de plaat en na een drie kwartier kunnen we de tocht vervolgen naar de haven.
Het is in Duitsland niet meer toegestaan om in de haven een tentje op te zetten. Volgens de havenmeester moeten we maar een plekje aan de kust of tussen de dijk en het industrieterrein uitzoeken. Als ik jullie niet zie dan is het goed. We krijgen een pas mee om gebruik te kunnen maken van het toiletgebouw en we gaan op zoek naar een plekje. De wind begint aan te trekken en de voorspellingen zijn niet best. Een plekje aan de kust lijkt ons geen optie. Dus dan maar achter de dijk. Op een mooi stukje gras een leuk plekje voor drie. Nadat we in de stad hebben gegeten lopen we langs de kade terug naar ons plekje. Er ligt een Nederlandse sleepboot en Rob spreekt de schipper aan. Er ontstaat een leuk gesprek en natuurlijk komt het weer aan bod. Zijn jullie zeilers? Nee we zijn zeekajakkers. Waar gaan jullie naar toe. Morgen naar Langeoog. Zijn jullie levensmoe. Waarom denken jullie dat wij hier liggen. Stuur, geef het actuele weerbericht eens aan. Een papier gaat van hand tot hand. Jij ben de verstandigste en de kapitein van de “Baloe” geeft het A4 aan Rob. De voorspelling is duidelijk. Er is een zware storm op komst met veel regen. Het vlugschrift spreekt over een noordoostelijke wind van 7 Bft en in buien 8-9 Bft de voorspelde golfhoogte voor het zeegat tussen Noorderney en Baltrum staat op 2,40 m. Gooi die boten van jullie maar hier aan boord dan gaan we de stad in. De vooruitzichten op een kater na veel drank doet ons beslissen de boten te laten waar ze zijn en in de kroeg aan de haven nog 1 pintje te pakken en vroeg de slaapzak in te kruipen. De windmeter in de haven geeft nu al noordoost 7-8 Bft aan. Woensdag 13 juli. Hoogwater Helgoland 10.40 uur. Regen 15 graden. Wind noordoost 7 en in buien stoten van 8 Bft. De dijk geeft niet veel luwte. Het is een gebulder en geraas. De wind rukt aan onze tenten en de slagregens kletteren oorverdovend op het tentdoek. Om 03.00 uur word ik voor de zoveelste keer waker. Ik heb Rob al een paar keer met een steen zijn haringen opnieuw in de grond horen slaan. Mijn schoren staan niet goed en harde vlagen doen de stokken vervaarlijk buigen, dit kan niet langer doorgaan. Ik trek mijn jas en schoenen aan en kruip de tent uit het geweld in. De haringen zet ik nu zover als mogelijk weg en diep de grond in. Alles staat nu weer goed vast ook de tent van Thierry staat nog als een huis. Om 06.00 uur zouden we moeten vertrekken naar het volgende eiland. De storm is nog niet minder geworden en we besluiten om de gok niet te wagen. Conclusie, we zitten weer vast op Noorderney. De eerstvolgende mogelijkheid om te gaan is om 14.00 uur we hebben dan wel tegenstroom maar het moet te doen zijn. We kruipen nog maar even de warme slaapzak in. Rond 09.00 uur zijn de omstandigheden onverminderd slecht. Als een stel verzopen katten zoeken we beschutting in het havenrestaurant. De koffie smaakt goed en er wordt een super ontbijt klaar gemaakt. Hierna voelen we ons weer wat beter. Rob vindt dat zijn tent niet goed staat en loopt erheen om alles te controleren. Even later komt hij terug en weet te melden dat zijn tentdoek alleen nog maar aan de middenstok vast stond en voor de rest los in de wind heen en weer sloeg. Er worden extra haringen gezocht om alles opnieuw vast te zetten. Tegen 11.00 uur wordt het droog en lopen we naar de Noordzeekust. Het is er erg ruig en de golven beuken op de kust.
Om 14.00 uur varen gaat zeker onder deze omstandigheden niet lukken. Later op de dag geeft de Radio Seefunc 708 op kanaal 28 een afnemende wind door.
Donderdag 14 juli.
Hoogwater Helgoland 11.35 uur.
Onbestendig later opklaringen 15-16 graden.
Wind zuidwest 5-6 Bft.
Afgelopen nacht weer veel wind en regen. Het is lastig om je spullen goed in je boot te krijgen. Ik wil mijn binnentent droog houden en verzin dus een manier om de binnentent in te pakken alvorens de buitentent af te breken. Na enig puzzelen lukt het wonderwel. Om 06.30 zitten we op het water. Onder begeleiding van een fikse bui en met de wind in de rug varen we richting Baltrum.
Doordat we de stroom en de wind in de rug hebben schieten we goed op en in een record tijd komt Baltrum in zicht. We kunnen de haven nog niet in omdat een baggerschip en de veerboot naar buiten komen zetten. De grote jongens zijn sterker als wij, dus wachten we gelaten tot er voldoende ruimte is om aan land te gaan. Omdat we onder miserabele omstandigheden moesten inpakken heb ik vanmorgen niet veel gegeten. Gelukkig is er aan de haven een klein cafeetje dat net open is. We zijn de enige klanten en in een rap tempo wordt er koffie gezet en pannenkoeken met honing klaar gemaakt. Met een volle maag kunnen we beter tegen de kou en hebben we meer energie om te varen. De windmeter op Baltrum geeft een windje van 6 Bft aan. We volgen de vaargeul over het Baltrumer Wattenfahrwasser. Vanaf de B24 steken we op naar de A12. Het getij is gekenterd en we willen niet het wad op spoelen. Het zeegat is behoorlijk ruig vooral op de Noordzee zijn de schuimkoppen van de brekers duidelijk waarneembaar. We traverseren naar de Flinthorn om daarna met de stroom mee naar de haven te varen. De hoge kademuren zorgen voor een flinke reflectie van de golven we moeten duidelijk even scherp blijven.
Even later trekken we de boten op de steiger de wielen gaan eronder en even later staan we op een vertrouwt plekje bij de Kajutte alwaar we in 2009 ook al stonden. De handeling zijn dezelfde. Sleutel halen bij de haven meester, lekker douchen en na een flinke wandeling de stad in. Rob heeft een prachtige plek gevonden voor de nacht. Een plek tussen de dijk en een groep bomen, uit het zicht en in de luwte. Het is vreemd om in je slaapzak te liggen en niets te horen dan alleen het getsjilp van de vogels.
Vrijdag 15 juli.
Hoogwater Helgoland 12.24 uur.
Regen 16-17 graden.
Wind noordwest 6-7 in buien stoten tot 8 Bft.
Een waterig zonnetje doet me vroeg opstaan en een paar foto’s maken. Ik doe rustig aan we hoeven pas 3 uur voor hoog te vertrekken, tijd genoeg dus. We pakken de boel in en lopen naar de toiletruimte om onze natte kleren toch nog een beetje warm aan te trekken. Één maal uit de luwte van de dijk blijkt er tocht nog een puist wind te staan die in de tijd ook steeds meer aantrekt. Op de steiger waar we te water willen gaan ligt ook een rondvaartboot. De kapitein staat in de stuurhut en kijkt ons vragend aan. Wohin gehst du, Bootfahren. Nach Spiekeroog antwoorden we in koor. Hij komt uit zijn stuurhuis en begint een verhaal af te steken. (hij blijkt ook schipper van de reddingsboot te zijn) Vrienden dat gaat niet lukken. Op de Noordzee staan golven van 4 meter die breken op het Südersiff hierdoor ontstaan er tot ver in het wad grondzeeën. Ik durf daar met deze boot niet door te varen. En met een armbeweging wijst hij naar het schip dat veel groter is dan onze bescheiden kajaks. Wij zijn onder de indruk van het verhaal. En een verhaal van een local weegt altijd zwaar en is dus doorslaggevend. We varen niet naar Spiekeroog. We plannen nu een overtocht naar het vasteland en willen eerst naar de dichtstbijzijnde haven varen. Bensersiel, we kunnen onderweg altijd nog koers verleggen en oostelijker varen. Onder belangstelling van een aantal booteigenaren gaan we te water. Nog in de haven is de kracht van de wind te voelen. We varen tussen de betonnen havenhoofden door en varen een koers van 140 graden. Het water is ruig en wild. Opgepakt door hoge golven maak ik af en toe een surf waar geen eind aan lijkt te komen. Het is even wennen en daarna volop genieten. We varen om veiligheidsredenen ruim uit elkaar, dit houdt we in dat je regelmatig moet kijken of iedereen nog in zijn boot zit. De snelheid is zo hoog dat in een rap tempo de kust in zicht komt dus besluiten we een meer oostelijke koers te gaan aanhouden. Dit houdt in dat de wind nu schuin links achter je staat.
Brekende golven spoelen zo nu en dan over het dek het is opletten nu om niet verrast te worden en om te gaan. Met deze koers komen we uit in Neuharlingersiel. In ruim een uur leggen we de 8 Nm af. Een lijn van 1 Nm hoge staken geeft de ingang van de haven aan. We willen tussen de staken door varen om naar de havenmond te gaan als Rob opmerkt dat er golven breken tussen de staken. Een snelle blik op de kaart leert dat er een dam ligt we nemen geen risico om lek te varen en koersen af op een piepklein strandje in de hoop dat er geen stenen liggen. Één voor één maken we tussen de aanstormende golven door een veilige landing. Snel worden de boten in veiligheid gebracht en gaan we opzoek naar een beschutte plek om ons om te kleden. Boven op de dijk kunnen we ons met moeite in de razende wind staande houden ik ben bang dat zelfs de zware kajak die nu op wielen staat omgeblazen gaat worden. Bij een oude loods van de reddingsbrigade vinden we een luw plekje om ons om te kleden waarna we in het prachtige smaakvolle havenstadje opzoek gaan naar iets te eten. Het is natuurlijk of de duvel ermee speelt. Na een paar uurtjes breekt de zon door en neemt de wind af naar een 4-5 Bft. We spelen met de gedacht om alsnog naar Spiekeroog te varen, maar…….. We hebben besloten de toch af te breken en naar Harlesiel te lopen en de auto’s op te halen. De wandeling van 7 km over de dijk is prachtig. De flora en fauna van een waddengebied blijft imponeren. Het uitzicht vanaf de hoge dijk is prachtig de wind doet het hoge gras heen en weer wuiven zwaluwen scheren laag over en happen naar de talloze vliegjes en genieten van een lekker maal.
Zaterdag 16 juli.
Hoogwater Helgoland 13.09 uur.
Zon 20 graden.
Wind zuid 4-5.
We nemen de eerste boot naar Spiekeroog. Dat meer mensen die gedachte hadden blijkt uit de lange rij de voor de kassa staat. De boot wordt volgepropt met toeristen. In het vooronder is nog een plekje om te zitten een klas joelende schoolkinderen rent door het schip en maakt het verblijf in de bedompte ruimte niet prettiger. Er staat nog weinig wind en de zee is zo vlak als een spiegel. Deze aanblik is een heel verschil met gister. De overtocht duurt niet lang. Na het afmeren wachten we nog even om de meute zich te laten verspreiden. Het enige dorpje op het eiland doet vriendelijk aan. De oude huizen met bloementuinen lijkt sterk op de Engelse cottage garden. We nemen de hele dag om het kleine eiland te verkennen. Later op de dag neemt de bewolking toe maar vooralsnog blijft het droog. Op de terugtocht wordt de boot nog voller gestouwd. Als Rob een opmerking maakt tegen een bemanningslid dat er maar 750 personen aan boord mogen loopt deze lachend weg. Het achterdek is verboden gebied maar om toch wat ruimde te creëren wordt de ruimte opengesteld. Vanaf deze plek is het zeegat tussen Langeoog en Spiekeroog duidelijk te zien. Het is bijna niet voor te stellen dat het hier een dag eerder zo spookte. Kleine zeilbootjes glijden er nu rustig heen en weer. Gelukkig begint het rond een uur of zes weer te regenen. Het was alweer zolang droog geweest.
Zondag 17 juli.
Hoogwater Helgoland 13.52 uur.
Regen 17 graden.
Wind zuidwest 4-5.
De Camping Harlesiel is geen aanrader. http://www.carolinensiel.de/campingplatz-an-der-nordsee/campingurlaub.html Het is een troosteloos en kaal gebeuren wat meer op een strafkamp dan op een camping lijk, helemaal nu het weer regent. Dat Duitsers van regeltjes houden hebben we afgelopen week al een paar keer gemerkt maar gisteravond sloeg alles. Om het terrein op te komen moet je met een pasje een tourniquet bedienen. Nu lagen onze pasjes in de auto op het terrein. Geen punt want je kunt heel eenvoudig onder de slagboom door. Niet nu er een stevige kerel de wacht staat te houden. Terug? Ja maar de pasjes liggen in de auto. Terug dan doe ik de poort open. Waar gaat dit over. Rob loopt om, de poort gaat niet open. De stoere kerel gebaard nu om toch maar onder de slagboom door te komen omdat hij zijn sleutel vergeten is. Ja waar gaat dit over. Ik had het over regen. We pakken de boel in en verlaten het troosteloze oord. Wind zuidwest, over tegenwind gesproken.
Tuesday, June 21, 2011
Afscheidsrollen zeekajakken
Wat natuurlijk het meest jammer is dat is dat ik niet meer op stap kan met mijn zeekajakmaatjes Nico & Rob! We hebben toch veel mooie tochten en expedities gedaan. En vorig jaar is Thierry bij de zeekajakkers gekomen en jammer genoeg heb ik nog niet eens een toch mee kunnen doen. Thierry is ook een topgozer dus die past perfect bij het team.
Maar goed, beslissing is genomen en het was dus tijd om afscheid te nemen van mijn boot. Rob gaat vanaf nu in mijn boot varen wat weer erg leuk is dat ik de boot nu en dan nog eens zal zien. We hadden een avond gepland om gezamenlijk nog een keer een speelavond te houden ter ere van het afscheid. Helemaal top. Veel rollen en nat worden. Na afloop hadden we nog een heerlijk koud biertje om mee te proosten:-)
Maarrrrrrrr.......... ik heb geen afscheid genomen van het varen op zich. Ik wil meer tijd met Margriet doorbrengen en kwam op het idee om een Canadese kano te kopen. Dan kan ik samen met haar op pad en genieten van alle waterwegen in Nederland. Bushcraft en survival vind ik erg interessant en daar past een canadees perfect bij. Na veel uitzoekerij heb ik nu een Mad River kano waarmee we alle kanten op kunnen. Een andere beleving dan het kajakken op zee maar het kan toch erg avontuurlijk zijn. Dus voor mij begint hier weer een nieuwe periode.
Nico, Rob & Thierry, ik wens jullie supermooie tochten toe en ik ga veel aan jullie denken en mijmeren over de mooie vaartijd die ik heb gehad. Zodra het kan zal ik vast weer beginnen met op zee varen.
Groeten, Ruud
Friday, June 3, 2011
Huisduinen - Oudeschild
Zondag 10 april
Wind: noordoost 2-4 Bft
Zonnig
Laagwater Den Helder 5:45 uur
Jak? Wat is er Ka!
We zijn verkeerd. Hoe bedoel je Ka, we zijn verkeerd! Nou ik bedoel, ik sta hier op de dijk maar ik zie geen weide. Nee natuurlijk niet Ka, de Breewijd is geen weide maar een zeestraat.
Nou begrijp ik er helemaal niets meer van Jak, ik zie geen asfalt ik zie geen stenen kortom ik zie geen straat. Ooooo Ka, kom op we gaan wel weer fietsen.
Ruim voor 10.00 uur is de club gereed voor vertrek. We moeten echter even wachten op een groep uit Friesland. “Onder de Wadden” staat ook gereed en die laten we even voorgaan.
De tochtleiding besluit dat Ka en Jak niet mee kunnen varen. Hun voorbereiding was niet op orde. Gelukkig is op de uitrusting van onze groep niets aan te merken. Maar buiten dat je, je uitrusting op orde moet hebben is het ook leuk en verstandig de te varen tocht voor te bereiden. Dit houdt in dat je thuis de kaarten er eens op naslaat en je er eens in verdiept hoe het met de stroming zit. De voorpret is natuurlijk leuk maar het is nog leuker dat je de tocht actief gaat meevaren. Dit houdt in dat je de route actief gaat volgen en dat je het getij in de gaten gaat houden. Dit maakt een tocht dubbel zo leuk.
De start begint al goed. Het strandje wat normaliter bij Huisduinen ligt is er even niet. Volgens een passant is het tijdens een herfststorm verdwenen en daarna niet meer gezien. Het wordt dus kniediep instappen. Peddel Praat zou Peddel Praat niet zijn als we elkaar niet even zouden helpen natuurlijk wordt de bekende Berbee instap toegepast. Even later zit iedereen goed in zijn of haar boot klaar voor de oversteek. Ik heb even contact met de verkeers centrale. Geen bijzonderheden met betrekking tot de scheepvaart we kunnen op weg. We zijn echter wel ruim een half uur te laat vertrokken.
De koers wordt op ongeveer 280 graden gehouden, Thierry wil op de Razende Bol nog even de benen strekken.
Dames en heren 10 minuten pauze. Even een plas wat foto’s maken en babbelen. De tien minuten duren wel erg lang, er wordt nog meer tijd verloren.
Op de noordoost punt van Noorderhaaks staan leuke kruisgolven. Ik kan het niet nalaten er even doorheen te varen. Altijd een leuke ervaring. Een groot deel van de groep blijft echter op ruime afstand van de hoog opspattende golven. Het water is ook best nog wel fris maar omgaan is hier geen punt je kunt overal staan. Vanaf hier gaan we richting De Hors. Het tempo is aan de lage kant en ik begin me af te vragen of we Oudeschild wel gaan halen. Er zijn gelukkig voldoende escapes.
Als we de MokBaai passeren hebben we nog stroom mee al is de gang er wel uit. Thierry heeft besloten in ieder geval naar Oudeschild te varen. De tegenstroom is nu voelbaar dus kruipen we dichter onder de kust. De haven komt in zicht en niet veel later worden de kajaks op de steiger gelegd. Heerlijk in de zon nuttigen we de lunch. Het verbaast me dat er niemand voor een visje gaat. Zelf ben ik door schade en schande wijs geworden, zo’n visje eet ik de hele terugweg.
De groep van Onder de Wadden zit er al geruime tijd en kiest als eerste weer het ruime sop. Na enige tijd volgen wij. De koers ligt nu ten oosten van de marine haven. We kruisen de haven en de veerboot. Op het Marsdiep loopt de snelheid flink op. Niet veel later is Huisduinen alweer in zicht. In de aankondiging stond het al “aan het eind van de tocht is er gelegenheid om te oefenen”. Er is geen ontkomen aan. Even links en rechts rollen, scullen en de boel kan weer kletsnat de auto in. Er wordt zelf nog een redding gedaan. Ik heb het idee dat de theorie tijdens de redding uitvoerig besproken moet worden. Het tweetal dreigt de landingsplaats voorbij de spoelen. Ik moet ze tot enige actie manen. Het is hier geen pretje tegen de stroom in te moeten varen.
Wind: noordoost 2-4 Bft
Zonnig
Laagwater Den Helder 5:45 uur
Jak? Wat is er Ka!
We zijn verkeerd. Hoe bedoel je Ka, we zijn verkeerd! Nou ik bedoel, ik sta hier op de dijk maar ik zie geen weide. Nee natuurlijk niet Ka, de Breewijd is geen weide maar een zeestraat.
Nou begrijp ik er helemaal niets meer van Jak, ik zie geen asfalt ik zie geen stenen kortom ik zie geen straat. Ooooo Ka, kom op we gaan wel weer fietsen.
Ruim voor 10.00 uur is de club gereed voor vertrek. We moeten echter even wachten op een groep uit Friesland. “Onder de Wadden” staat ook gereed en die laten we even voorgaan.
De tochtleiding besluit dat Ka en Jak niet mee kunnen varen. Hun voorbereiding was niet op orde. Gelukkig is op de uitrusting van onze groep niets aan te merken. Maar buiten dat je, je uitrusting op orde moet hebben is het ook leuk en verstandig de te varen tocht voor te bereiden. Dit houdt in dat je thuis de kaarten er eens op naslaat en je er eens in verdiept hoe het met de stroming zit. De voorpret is natuurlijk leuk maar het is nog leuker dat je de tocht actief gaat meevaren. Dit houdt in dat je de route actief gaat volgen en dat je het getij in de gaten gaat houden. Dit maakt een tocht dubbel zo leuk.
De start begint al goed. Het strandje wat normaliter bij Huisduinen ligt is er even niet. Volgens een passant is het tijdens een herfststorm verdwenen en daarna niet meer gezien. Het wordt dus kniediep instappen. Peddel Praat zou Peddel Praat niet zijn als we elkaar niet even zouden helpen natuurlijk wordt de bekende Berbee instap toegepast. Even later zit iedereen goed in zijn of haar boot klaar voor de oversteek. Ik heb even contact met de verkeers centrale. Geen bijzonderheden met betrekking tot de scheepvaart we kunnen op weg. We zijn echter wel ruim een half uur te laat vertrokken.
De koers wordt op ongeveer 280 graden gehouden, Thierry wil op de Razende Bol nog even de benen strekken.
Dames en heren 10 minuten pauze. Even een plas wat foto’s maken en babbelen. De tien minuten duren wel erg lang, er wordt nog meer tijd verloren.
Op de noordoost punt van Noorderhaaks staan leuke kruisgolven. Ik kan het niet nalaten er even doorheen te varen. Altijd een leuke ervaring. Een groot deel van de groep blijft echter op ruime afstand van de hoog opspattende golven. Het water is ook best nog wel fris maar omgaan is hier geen punt je kunt overal staan. Vanaf hier gaan we richting De Hors. Het tempo is aan de lage kant en ik begin me af te vragen of we Oudeschild wel gaan halen. Er zijn gelukkig voldoende escapes.
Als we de MokBaai passeren hebben we nog stroom mee al is de gang er wel uit. Thierry heeft besloten in ieder geval naar Oudeschild te varen. De tegenstroom is nu voelbaar dus kruipen we dichter onder de kust. De haven komt in zicht en niet veel later worden de kajaks op de steiger gelegd. Heerlijk in de zon nuttigen we de lunch. Het verbaast me dat er niemand voor een visje gaat. Zelf ben ik door schade en schande wijs geworden, zo’n visje eet ik de hele terugweg.
De groep van Onder de Wadden zit er al geruime tijd en kiest als eerste weer het ruime sop. Na enige tijd volgen wij. De koers ligt nu ten oosten van de marine haven. We kruisen de haven en de veerboot. Op het Marsdiep loopt de snelheid flink op. Niet veel later is Huisduinen alweer in zicht. In de aankondiging stond het al “aan het eind van de tocht is er gelegenheid om te oefenen”. Er is geen ontkomen aan. Even links en rechts rollen, scullen en de boel kan weer kletsnat de auto in. Er wordt zelf nog een redding gedaan. Ik heb het idee dat de theorie tijdens de redding uitvoerig besproken moet worden. Het tweetal dreigt de landingsplaats voorbij de spoelen. Ik moet ze tot enige actie manen. Het is hier geen pretje tegen de stroom in te moeten varen.
Thursday, April 21, 2011
Rondje Marken
Zaterdag 26 maart
Temperatuur 6,5 graden
Wind noord oost 2-3 Bft aantrekkend 4-5 Bft
In de ochtend mogelijk een enkele lichte bui later opklaringen
Watertemperatuur 10,5 graden
Het is genoegzaam bekent dat Het Rondje Marken als seizoens opener tot de klassiekers behoord.
Er wordt dan ook door menigeen hals reikend naar uitgekeken. Zaterdag 26 maart was het dan zover. De officiële opening van het Peddel Praat vaarseizoen 2011. Maar liefst 38 deelnemers hebben zich opgegeven om dit grootse evenement mee te maken.
Het beginpunt is ook dit jaar weer bij de vluchthaven De Nes aan het begin van de dijk naar Marken. Het weerzien na de winterslaap is hartelijk en de stemming zit er gelijk goed in. Marianne geeft een korte inleiding en Anita licht het door haar opgestelde vaarplan toe. Soepel stapt een ieder in op het kleine strandje en zetten we koers naar “Het Paard van Marken”, het stoere kenmerk van Marken dat als een rots in de branding staat. Het boegbeeld is reeds van verre te zien. Dat deze rots in de branding van zijn plek te krijgen is bleek in 1971 toen het kruiend ijs het enkele centimeters van zijn plaats drukte.
Na een korte stop zetten we koers langs de strekdam naar Volendam. Deze plaats behoeft geen verdere toelichting. Het blijft altijd leuk om even over de dijk te wandelen en toerist te spelen. Een enkeling waagt het zelfs een visje te verslinden. Uit ervaring weet ik dat ik dit beter niet kan doen, dat visje verslinden bedoel ik. Bij het varen eet ik de genuttigde maaltijd meerdere keren, het visje blijft maar zwemmen. Na Volendam varen we naar Marken om daar naast het haven hoofd nogmaals aan land te gaan voor een korte pauze.
Tijdens de oversteek dacht ik het al gezien te hebben. Een klein geel zeil op….. ja op wat eigenlijk. Eerst meende ik dat het een kleine zeilboot moest zijn maar later bleek het Axel te zijn die het zeil vernuftig op de voorkant van zijn kajak gemonteerd had. Door de stevige bries hoefde hij maar weinig te peddelen. Je ziet het, ook in de kajaksport gaan de innovaties door.
Na de stop op Marken varen naar het dagrecreatie terrein alwaar de auto’s geparkeerd staan. Natuurlijk mag zo’n geweldige tocht niet droog eindigen dus worden er tegen het eind van de trip nog wat natte oefeningen gedaan en was er de mogelijkheid daar om te ervaren wat koud water met je doet. Na het rollen en de reddingen even drijven in het water en ervaren hoe lang het duurt voordat het onaangenaam wordt. Het is vreselijk te voelen hoe het koude water je neo-preen pak in loopt. Voor een aantal mensen is dit een eye opener. We kleden ons maar al te vaak op het weer en niet de watertemperatuur. Gelukkig zien we het aantal droogpakken gestaag toenemen. Na deze ervaringen worden de boten door de vele handen snel aan land gebracht. Omkleden, opladen even napraten en gedag zeggen en de opening zit erop.
Het smaakt naar meer.
Temperatuur 6,5 graden
Wind noord oost 2-3 Bft aantrekkend 4-5 Bft
In de ochtend mogelijk een enkele lichte bui later opklaringen
Watertemperatuur 10,5 graden
Het is genoegzaam bekent dat Het Rondje Marken als seizoens opener tot de klassiekers behoord.
Er wordt dan ook door menigeen hals reikend naar uitgekeken. Zaterdag 26 maart was het dan zover. De officiële opening van het Peddel Praat vaarseizoen 2011. Maar liefst 38 deelnemers hebben zich opgegeven om dit grootse evenement mee te maken.
Het beginpunt is ook dit jaar weer bij de vluchthaven De Nes aan het begin van de dijk naar Marken. Het weerzien na de winterslaap is hartelijk en de stemming zit er gelijk goed in. Marianne geeft een korte inleiding en Anita licht het door haar opgestelde vaarplan toe. Soepel stapt een ieder in op het kleine strandje en zetten we koers naar “Het Paard van Marken”, het stoere kenmerk van Marken dat als een rots in de branding staat. Het boegbeeld is reeds van verre te zien. Dat deze rots in de branding van zijn plek te krijgen is bleek in 1971 toen het kruiend ijs het enkele centimeters van zijn plaats drukte.
Na een korte stop zetten we koers langs de strekdam naar Volendam. Deze plaats behoeft geen verdere toelichting. Het blijft altijd leuk om even over de dijk te wandelen en toerist te spelen. Een enkeling waagt het zelfs een visje te verslinden. Uit ervaring weet ik dat ik dit beter niet kan doen, dat visje verslinden bedoel ik. Bij het varen eet ik de genuttigde maaltijd meerdere keren, het visje blijft maar zwemmen. Na Volendam varen we naar Marken om daar naast het haven hoofd nogmaals aan land te gaan voor een korte pauze.
Tijdens de oversteek dacht ik het al gezien te hebben. Een klein geel zeil op….. ja op wat eigenlijk. Eerst meende ik dat het een kleine zeilboot moest zijn maar later bleek het Axel te zijn die het zeil vernuftig op de voorkant van zijn kajak gemonteerd had. Door de stevige bries hoefde hij maar weinig te peddelen. Je ziet het, ook in de kajaksport gaan de innovaties door.
Na de stop op Marken varen naar het dagrecreatie terrein alwaar de auto’s geparkeerd staan. Natuurlijk mag zo’n geweldige tocht niet droog eindigen dus worden er tegen het eind van de trip nog wat natte oefeningen gedaan en was er de mogelijkheid daar om te ervaren wat koud water met je doet. Na het rollen en de reddingen even drijven in het water en ervaren hoe lang het duurt voordat het onaangenaam wordt. Het is vreselijk te voelen hoe het koude water je neo-preen pak in loopt. Voor een aantal mensen is dit een eye opener. We kleden ons maar al te vaak op het weer en niet de watertemperatuur. Gelukkig zien we het aantal droogpakken gestaag toenemen. Na deze ervaringen worden de boten door de vele handen snel aan land gebracht. Omkleden, opladen even napraten en gedag zeggen en de opening zit erop.
Het smaakt naar meer.