Medemblik - Buurtjes Haven

Zaterdag 21 januari 2012
Wind west zuidwest 6 Bft
Bewolkt met buien

Een paar dagen geleden kwam er een mail. Lang geleden dat ik gevaren heb, drukte daarna 5 weken vakantie en nu weer druk. Ik heb zin om te varen. Het doet me goed om na zo’n lange tijd weer eens iets van Rob te lezen.
Zelf vaar ik nog iedere week, klein binnenwater maar toch genoeg om de conditie op peil te houden. Ik pak de getijden tabel erbij om eens na te gaan wat de mogelijkheden zijn. Al snel blijft Het kuitje naar Huisduinen over. De voorspellingen voor het weer zijn niet gunstig maar aangezien men het weer maar moeilijk ver vooruit kan voorspellen neem ik een afwachtende houding aan. Op mijn beurt stuur ik een mail rond met een uitnodiging aan een aantal mensen om mee te varen.
Zodoende staan op zaterdag Bart, Rob en Nico in Medemblik klaar om het water op te gaan.
De ongunstige voorspelling is uitgekomen en het is niet verstandig om de zee op te gaan.
We wilden op de heenweg schuin tegen de wind invaren maar de aangegeven west zuidwesten wind is duidelijk een west noordwest geworden. Uit de beschutting van de haven voelen we de wind flink in de rug duwen. Golven waarop het door de hoogte goed surfen is maken het feest compleet en binnen het uur leggen we de 3 Nm. af om op het zand van Buurtjes Haven veilig aan land te gaan.
We maken de pauze niet lang om niet teveel af te koelen. Eenmaal terug op het water voelen we dat de wind sterk is toegenomen. Op hetzelfde moment besluiten we alle drie om dicht onder de wal te blijven. In dit gedeelte van het IJsselmeer zijn een aantal eilandjes aangelegd we kunnen ze mooi gebruiken om uit de wind te varen.
De zon was eerst nog te zien maar al snel pakken de wolken zich samen tot een gitzwarte lucht. We varen even niet in de beschutting van een eiland als de hemelsluizen opengaan en de wind tot stormachtig aantrekt. We maken ons zo klein mogelijk en peddelen noest door maar een blik opzij leert ons dat we eerder achteruit gaan dan vooruit.
We hoeven niets te zeggen maar begrijpen alle drie dat we beschutting moeten zoeken. Met een uiterste krachtsinspanning weten we het volgende eiland te bereiken.
Enigszins beschut komen we iets beter vooruit dit gedeelte blijkt doodlopend te zijn terug gaan is geen optie wetende dat we daar weer volop aan de elementen bloot zullen staan.
Gelukkig is er een plek waar we redelijk goed kunnen uitstappen. We trekken de boten bij de dijk op en moeten onze nederlaag erkennen, of toch niet. Tijdens de discussie of we terug gaan lopen of dat we een taxi moeten bestellen trekt de bui over en luwt de wind aanzienlijk. Een 100 meter verder kunnen we de boten op een zandstrand eenvoudig te water laten. Zo gezegd zo gedaan en een half uur later zitten we weer onder een waterig zonnetje op het water.
Er is veel veranderd in Medemblik er wordt een nieuwe haven aangelegd er is veel zand en klei gestort we laveren door ondieptes. Uiteindelijk moeten we toch via de vaargeul die met felle rode en groene tonnen wordt gemarkeerd onze weg vervolgen.
Bij het eindpunt kan Rob het niet laten even te scullen. Ik heb het gehad het water is me te koud.
Het blijft in mijn hoofd spelen dat we de juiste beslissing hebben genomen niet te ver uit de kust te varen. Met stormachtige wind blijft het IJsselmeer verraderlijk. Gelukkig hadden we genoeg escapes en hebben op tijd besloten daar gebruik van te maken.

Doorvaren maar!!

Zoals ik in de meeste winterseizoenen doe, vaar ik ook dit winter seizoen gewoon door. Bij gebrek aan ijs lukt dat dit jaar aardig.
Op de woensdagavond het inmiddels bekende rondje over het kanaal Alkmaar – Kolhorn naar het noorden en dan na de overdraag via de polder het Duizend Eilanden Rijk weer terug naar het begin punt. Het clubje mensen waar ik mee vaar is de meeste avonden van dezelfde samenstelling en gemiddeld zijn we met vier mensen.
Soms krijg ik de opmerking “is het niet saai en koud zo s ’avonds in het donker”. Het antwoord is zowel simpel als duidelijk, nee!!
Om te beginnen is je perceptie van de omgeving volledig anders in het donker dan bij daglicht. Afstanden zijn lastiger in te schatten in de donkere polder. Als we door de bewoonde wereld varen is tijdens de feestdagen de omgeving feeëriek verlicht door kleine fonkelende lampjes.
Ook de steeds veranderende weersomstandigheden zorgen voor afwisseling. Op een avond staat er een dikke west zuidwest van 8 Bft met uitschieters. De golven op het kanaal rollen over het dek en spatten ruig op. Het is heerlijk om met de wind op je peddel en de golven te spelen. Het kan niet uitblijven en er gaat een peddelaar om. We breken het spelen af en gaan in de kantine een warme chocomelk drinken, weer een sterk verhaal rijker.
Maar ook een windstille avond kan voor een verrassing zorgen. Over het kanaal naar het noorden, we zijn maar met z’n drieën. We stoppen bij de overdraag en halen de kano’s uit het water. Hoe ziet het er aan de andere kant uit. Een vraag uit het donker. Ik zie een glinstering, vloeibaar denk ik, roep ik terug. De boot glijd over het natte gras de dijk af. Toch probeer ik even met de peddel of het wel echt vloeibaar is. Ik voel weerstand. IJs. Een dikke laag spiegel glad bevroren water weerhoudt ons ervan via de polder terug te varen. Het gebeurd niet vaak dat we dezelfde weg terug moeten. Het kan verkeren. Toch een paar uur lekker kunnen varen en de conditie op peil houden. Dit zouden meer mensen moeten doen.