Doorvaren maar!!

Zoals ik in de meeste winterseizoenen doe, vaar ik ook dit winter seizoen gewoon door. Bij gebrek aan ijs lukt dat dit jaar aardig.
Op de woensdagavond het inmiddels bekende rondje over het kanaal Alkmaar – Kolhorn naar het noorden en dan na de overdraag via de polder het Duizend Eilanden Rijk weer terug naar het begin punt. Het clubje mensen waar ik mee vaar is de meeste avonden van dezelfde samenstelling en gemiddeld zijn we met vier mensen.
Soms krijg ik de opmerking “is het niet saai en koud zo s ’avonds in het donker”. Het antwoord is zowel simpel als duidelijk, nee!!
Om te beginnen is je perceptie van de omgeving volledig anders in het donker dan bij daglicht. Afstanden zijn lastiger in te schatten in de donkere polder. Als we door de bewoonde wereld varen is tijdens de feestdagen de omgeving feeëriek verlicht door kleine fonkelende lampjes.
Ook de steeds veranderende weersomstandigheden zorgen voor afwisseling. Op een avond staat er een dikke west zuidwest van 8 Bft met uitschieters. De golven op het kanaal rollen over het dek en spatten ruig op. Het is heerlijk om met de wind op je peddel en de golven te spelen. Het kan niet uitblijven en er gaat een peddelaar om. We breken het spelen af en gaan in de kantine een warme chocomelk drinken, weer een sterk verhaal rijker.
Maar ook een windstille avond kan voor een verrassing zorgen. Over het kanaal naar het noorden, we zijn maar met z’n drieën. We stoppen bij de overdraag en halen de kano’s uit het water. Hoe ziet het er aan de andere kant uit. Een vraag uit het donker. Ik zie een glinstering, vloeibaar denk ik, roep ik terug. De boot glijd over het natte gras de dijk af. Toch probeer ik even met de peddel of het wel echt vloeibaar is. Ik voel weerstand. IJs. Een dikke laag spiegel glad bevroren water weerhoudt ons ervan via de polder terug te varen. Het gebeurd niet vaak dat we dezelfde weg terug moeten. Het kan verkeren. Toch een paar uur lekker kunnen varen en de conditie op peil houden. Dit zouden meer mensen moeten doen.