Vemmetofte Strand – Stevns Klint – Vemmetofte Strand

Dag 6
Woensdag 23 juni.
Afstand etappe: 17,9 Nm.
Totale afstand: 74,4 Nm.
Weerbericht: west - zuidwest 4-5, zon 19-20 graden.

Een strak blauwe lucht een spiegel gladde zee en een strand net ontdaan van de in ontbinding zijnde zeegrassmurrie. Wat wil je nog meer. Dit kan niet anders als het begin van een prachtige tocht zijn. Om 09.00 uur zijn we start klaar en keizen we het ruime sop. Het is heerlijk koel en de heldere lucht werkt verkwikkend. Er word bijna niet gesproken een ieder is met zijn eigen gedachte bezig.
Na anderhalf uur komt Rodvig in zicht, de stad waar we op de terugweg zullen foerageren. Iets voorbij de havenmond komt de klint al in beeld. We varen dicht onder de kust en raken diep onder de indruk van het natuurschoon wat ons omringt. Hier en daar heeft het water door de tijd heen holtes in het gesteente uitgeslepen. Ik realiseer me dat is proces al eeuwen aan de gang is en na ons nog eeuwen zal doorgaan. Dit maakt dat ik me nog nietiger voel in de nabijheid van al die robuuste rotsen. Op een enkele plek zijn de uithollingen zo diep dat je er met de kano in kan varen. U begrijpt het, als het kan dan doe je het ook en voorzichtig vaar ik naar binnen.
Er is geen deining dus is er geen probleem de holte te verkennen. Een paar duiven die hier nestelen schrikken op en vliegen laag over me heen de weide wereld in. Verder is er niet zoveel te zien dus peddel ik weer voorzichtig achteruit. Even later komen we een collega kanoër uit de tegengestelde richting tegen. Zij is in Kopenhagen gestart en doet een meerdaagse tocht langs de kust. Na ons gesprek met haar laten we de intentie om Kopenhagen aan te doen maar vallen. Het is een mooie stad maar net iets te ver weg. Even later komen we nog vijf kajakkers tegen die we op enige afstand passeren. Dan komt de kapel in zicht die hoog op de rotsen staat. We varen nog even verder en dan komt er een lelijke loskade in zicht.
Hierop besluiten we terug te varen en bij de kapel te gaan lunchen.
Een lange klim brengt ons bij de Højerup Gamle kerk. Het gebouw stamt uit 1250 op 16 maart 1928 stortte een groot deel van de kerk in zee. Sinds dien is de voet van de kerk versterkt en is het een toeristische trekpleister geworden.
In ons neopreen lopen we in de warme kapel de fresco’s te bekijken als een moeder met haar zoon, met een opgetrokken neus naar buiten vlucht. Duidelijk hoorbaar mompelt ze “han stinker” wat dat betekent laat niets te wensen over.
Waar vroeger het koor was is nu een balkon vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het klif en de zee. Met moeite rukken we ons los uit de betovering van het uitzicht. Het is tijd om terug te gaan.
Zoals elke dag is ook nu de wind weer aangetrokken en staan er weer flinke golven. Na enige tijd scheppen komt Rodvig in zicht. In de haven is een botenhelling waar de wind recht op staat, de uitstap wordt kniediep om te voorkomen dat de boten op het harde beton slaan. De kajakken liggen nog maar nauwelijks op de houten vlonder als een omvangrijke dame, in bloemetjes jurk, haar piep kleine hondje juist op die plek wil uitlaten. Ze gaat tekeer tegen haar man waaruit wij weer opmaken dat we ruimte moeten maken. Ach wij zijn de kwaadste niet.
Even later staan we in de supermarkt achter het station en doen onze inkopen. Er is veel en het ziet er lekker uit.
Bij het inladen van mijn boot bega ik een beginnersfout door voor de makkelijkste weg te kiezen en alles voorin op te bergen. Nog voor ik de haven uit ben merk ik mijn fout op, nu bega ik de tweede fout door niet terug te gaan voor een herschikking. De straf is anderhalf uur zwaar peddelen tegen de wind en golven met een boot die op een onderzeeër lijkt die net niet wil duiken.
Het is ons de laatste dagen al meer opgevallen dat er op het strand grote stapels hout en takken worden neer gelegd. Later in de avond is het een drukte van belang op het strand en wordt de stapel aangestoken.Een man oreert Lang en luid in een microfoon, de versterking galm lang na in de prachtige zonsondergang.
Navraag leert ons dat het vandaag de feestdag van Sankt Hans is ofwel het midzomer nacht feest. Al eeuwen lang viert men dit feest met grote vreugdevuren. De vuren werden en worden ontstoken om heksen en boze geesten te verdrijven.
De jeugd gebruikt het Sankt Hans kruid om er achter te komen of hun geliefde wel de juiste is.
Op de camping ontsteken we ons eigen vuur en laven ons aan de drank die we uit Rodvig hebben meegenomen. Het smaakt weldadig in de wetenschap dat ik er zwaar voor heb moeten scheppen in een boot die net geen onderzeeër was.
Het blijft nog lang onrustig de opgejaagde trollen, heksen en elfjes houden ons uit de slaap.