Rondje Texel

Datum: zaterdag 3 juni en zondag 4 juni Wind: zaterdag noordwest 4 Bft zondag oost noordoost 4 Bft Weer: zaterdag half bewolkt 14-15 graden Zondag bewolkt met af en toe een bui 12 graden Afstand: 2x 17 Nm. Het is de hele week voorafgaande aan de tocht onstuimig met een wind uit het noordwesten die varieert tussen de 3 en 7 Bft. De aankondiging in het boekje van Peddel Praat is duidelijk, bij een windkracht van 5 Bft of meer gaat de tocht niet door. Op maandag 28 mei geven zich 5 mannen en 2 vrouwen zich op waarvan er 1 vrouw aangeeft mee te varen naar paal 9 om daar de tocht af te breken. 2 mensen ken ik persoonlijk en de rest geeft voldoende referenties af om me gerust te stellen dat ze mee kunnen allen geven aan ZV te hebben of ZV waardig te zijn. Op vrijdag wordt duidelijk dat de wind afneemt en de voorspelling voor zaterdag komt te staan op 4 Bft. Thierry en ik besluiten dat de tocht doorgang kan vinden hoewel de aangegeven golfhoogte bij de KNMI van 1 tot 2 m aangeeft en Windguru tussen de 1.80 en 2 m wat mij toch enige zorgen baart. Ruim op tijd staat iedereen klaar op Lands End en wil graag verterekken. Het strandje ligt er zoals afgesproken en kunnen we eenvoudig instappen en kunnen we aan de oversteek van het Marsdiep beginnen. Het is behoorlijk ruig en de stroomsnelheid is groot. Thierry en ik spreken af om op de Hors even aan land te gaan om te kijken hoe ruig het is op het Molengat. Het blijkt mee te vallen en als we op het Molengat varen blijkt het veel rustiger te zijn dan op het Marsdiep. Het punt komt in zicht waarbij Ria de groep gaat verlaten. We wachten even om te zien dat ze veilig aan land komt en varen daarna verder. Langzaam maar zeker varen we uit de luwte van de Noorderhaaks en worden de golven hoger. Het wordt opletten geblazen en zo nu en dan moet ik Ton toeroepen in te houden omdat de groep uit elkaar dreigt te vallen. Er is een achterblijver die toch wat geïmponeerd raakt door de muren van water die op ons afkomen. Links van ons en voor ons zijn duidelijk brekers zichtbaar waar we niet in willen komen. Om naar het strand te gaan voor de lunch is geen optie we kunnen zeker landen op het strand maar we komen er nooit meer vanaf zo ruig als de branding hier op de kust is. We houden een korte drijfpauze om even wat te eten, de deelnemers geven aan toch graag wel even een stop te willen maken om de benen te strekken. Na een 3 uur varen laten we de strekdammen achter ons en op een goed moment lijkt de branding wat minder te worden. Thierry en ik overleggen even en bespreken de procedure om aan land te gaan. Thierry gaat als verkenner vooruit. Handig speelt hij met de golven om dan alsnog verrast te worden en gaat om, hij rolt weer op en even later staat hij op het strand. Één voor één stuur ik op aangeven van Thierry de deelnemers naar de kust. Niet surfen en gecontroleerd landen is het advies. De dame geeft aan niet handig te zijn in de branding en dat ze een beetje bang is. Toch gaat ze, vlak voor de kust gaat ze om, ze verlaat de boot en zwemt naar de kust, geen probleem. Even later staan we aan de koffie en thee in de zon. We bespreken hoe we het strand gaan verlaten, Thierry als eerste. Voor ik er erg in heb zit Hans al in zijn boot en begint door de branding te varen. Hij is even vergeten wat we net gezegd hebben en krijgt een aantal brekers vol op zich het kost hem veel kracht om op de open zee te komen. Al gauw sta ik als laatste op het strand. Voor ik het spatzeil dicht heb duwt een golf me dwars op het strand. Opnieuw beginnen dus en met enige krachtinspanning lukt het om los te komen en zoek ik een weg om door de brekers te komen. Het lukt bijna, een laatste golf dumpt een enorme lading over me uit het kost veel kracht maar het lukt en even later voeg ik me weer bij de groep. We hebben nu een andere achterblijver hij blijkt zeeziek te zijn de krachtinspanning om van het strand af te komen en door de branding te varen is blijkbaar te groot geweest. Hij gaat steeds moeizamer varen, ik geef hem advies om aan land te gaan en dat we hem later ophalen. Hij wil hier niet van horen. Thierry en ik lossen elkaar af om bij hem in de buurt te blijven. Met een gemiddelde snelheid van 4.5 Nm. Schieten we ondanks alles toch goed op en komt het gat tussen Texel en Vlieland in zicht. De zieke begint nu te braken ik geef hem aan dat nu de laatste kans is om aan land te gaan je kan vanaf dit punt naar de camping lopen, hij wil er echter niets van weten. De sterke stroom heeft nu vat gekregen op zijn boor en die van Thierry en ze dreigen op de strekdam te lopen. De rest van de groep vaart veilig bij de noord kardinaal alleen Auke, Thierry en ik zijn achter gebleven. Pak je sleeplijn en haak aan. Op dit moment beseft Hans dat het niet goed gaat en weet de energie op te brengen om vrij te varen van de dam en zich bij de rest van de groep te voegen. We varen het Engelschmangat in. Het water is onstuimig het is nu een kwestie van blijven zitten, de sterke stroom doet de rest. In het Robbengat wordt het rustiger en kunnen we rustig aanlanden op het strand van de Robbenjager. De helft van de tocht zit erop. Zondag 3 juni staan we om 08.30 klaar aan op het strand. Iedereen is op tijd. We varen richting de gele ton van RG Vriendschap om vandaar de staken te volgen om dan om het verboden gebied Vlakte van Kerken te varen. De beloofde wind mee hebben we niet en we schieten niet erg op. Ter hoogte van de V3 gaan we pal zuid varen, moet kunnen dacht ik maar op een goed moment schraapt de peddel over het zand hierop verleggen we de koers oostelijk om meer water onder de boot te krijgen. De kentering is al geweest en moeizaam komen we vooruit. Gelukkig wordt het weer wat dieper zodat het varen weer wat lichter wordt. We pikken de staken van Scheer op en volgen het Vaarwater naar De Cock dorp. De IJzeren Kaap staat stoer aan de horizon. Het is behoorlijk regenachtig en koud dus besluiten we niet op het surfstrand maar in de haven van Oudeschild te pauzeren. Eenmaal terug op het water varen we bij het verlaten van de haven een koers van 150 graden Ik wil oostelijk van de haven Den Helder uitkomen. Een visserschip meld dat hij kano’s ziet op het Malzwin dat zijn wij dus. Bij de M5 meld ik me aan bij de VC. We passeren de haven. Volgens mij ligt de veerboot gereed voor vertrek. Opnieuw roep ik de VC op en die adviseert ons in de voorhaven even te wachten. Na een paar minuten stijgen er zwarte rookpluimen op uit de schoorsteen van de veerboot en even later schuift het gevaarte de veerhaven uit. We kunnen nu op ons gemak naar Lands End varen voor het einde van de tocht. De ebstroom loop hard en het water staat al zo laag dat we niet op het zand kunnen landen. We passen de Berbee uitstap toe en minuten later staat iedereen op het droge. Voor de briefing krijgen we Roze hoek in het hotel toegewezen. Onder het genot van een drankje praten we nog even gezellig na.