Geen golf te hoog?

In de week van 2 tot 9 augustus staan het zeekamp van Peddel Praat gepland. Eindelijk is het zover. Op zaterdag middag zet ik mijn tent op, op bijna het zelfde plekje als vorig jaar, op de camping BKC in Anna Paulowna. De stemming zit er gelijk goed in bij de hernieuwde kennismaking van oude bekende. Het is een grootte groep dit jaar. Er hangt een gezellige ontspannen sfeer.
20.15 uur de tijd van de groepsindeling is daar. We verzamelen in de kantine onder het genot van een kop koffie. Axel maakt de groepsindeling bekent zv, zv-e, tourgroep. Er is nu wat spanning voelbaar. Wie zit bij wie maar vooral naar welk niveau gaan we toe werken. Morgen is de eerste vaardag.

Zondag.
Voor dag en dauw ben ik wakker, ik hoop dat het ZV-E examen deze week afgenomen gaat worden. We beginnen er met 4 man aan. In het eerste overleg met de instructeur geven we aan dat we er eigenlijk al klaar voor zijn. De omstandigheden zijn goed en waarom wachten tot het eind van de week. Toch besluiten we de zondag te gebruiken om de puntjes op de i te zetten. We starten in Huisduinen. Buien en opklaringen wisselen elkaar in rap tempo af. De windverwachting is zuid-zuidwest 4-5 Bft mogelijk 6 Bft. We steken over naar Noorderhaaks om in de relatieve luwte de oefeningen te doen. De eskimorollen en de re-entries worden in rap tempo afgewerkt. Het gaat goed, we zijn er klaar voor. We varen nu rond Noorderhaaks en doen aan de zuid-west kant wat oefeningen in de branding. Nog voor het verboden gebied gaan we aan land om de lunch te gebruiken. De wind begint nu duidelijk aan te trekken en zo nu en dan valt er een spat regen. Om de kou niet in onze botten te laten doordringen, maken we de pauze niet te lang. Op een goed moment zien we in de verte een blauwe kajak liggen en een paar gestalten lopen een stuk verder op de plaat. Ruud, die de tochtleiding heeft, geeft aan dat we even op onderzoek uit moeten, om te controleren of alles goed gaat.
Het blijk een oude bekende te zijn, die zijn net verbouwde kajak, aan het testen is. Ze waren op onderzoek uit hoe hoog de golfhoogte is op de noord-oost punt. In het molengat valt de golfhoogte erg mee. Eenmaal in het Marsdiep wordt het andere koek. De aantrekkende wind doet de golven tot 3 meter opstuwen. Muren van water golven onder ons door. Zo zie je de groep varen en zo ben je moeder ziel alleen. Een felle slagregen maakt de wereld nog kleiner de kompaskoers is nu de enige referentie. Het water en de lucht lopen in grijstinten in elkaar over. De lucht klaart op en Huisduin ligt waar het moet liggen. Onder de kust worden de golven lager en moeiteloos kunnen aanmeren.

Maandag.
De weersvoorspellingen zijn al niet veel beter. Er is besloten dat dit een examendag gaat worden. We plannen een tocht van Den helder naar het surfstrand van Oudeschild om vervolgens over de bollen naar het Malzwin te varen. We zijn, na gisteren, met 3 kandidaten over gebleven. De tocht wordt is 3 delen verdeeld zodat iedereen een deel tochtleider kan zijn. Voor het eerste deel naar het surfstrand ben ik de tochtleider. De boten liggen klaar en ik controleer de mensen en de uitrusting. We gaan scheep. Uit gewoonte schrijf ik de te volgen route volledig uit, boeien en koersen staan op mijn schrijfplankje aangegeven. Op deze manier hoef je niet op de kaart te zoeken en heb ik meer tijd om de groep in de gaten te houden. Met een flinke wind in de rug en nog wat stroom mee schiet het eerste stuk aardig op. Mijn plan was om uiterlijk 10.30 uur in de boot te zitten om op die manier het volledige stroomvoordeel te benutten, maar het inpakken van de boten en het controleren van de uitrusting heeft veel tijd in beslag genomen. De kentering is daar en het laatste stuk moeten we zonder stroomvoordeel uitvaren. Na de lunch vindt er een korte evaluatie plaats en dan is het tijd voor nummer 2 om de tocht over de bollen te leiden. De wind is inmiddels flink aangetrokken en we hebben hem schuin tegen. Als we al even op het water zitten blijkt Arie zijn zwemvest niet aan te hebben. De kersverse tochtleider, die dit in de gaten krijgt, moet al zijn overredingskracht gebruiken om Arie zijn zwemvest te laten aantrekken. Het is nu echt stoeien met de golven om nog wat vaart te maken. De tochtleider neemt een verstandig besluit om de tocht wat in te korten en zo de deelnemers te sparen. Het laatste deel over het Malzwin, is nummer 3, Paul, aan de beurt voor de leiding. Van een deelnemer willen de armen niet meer, er moet worden gesleept. Sjaak haakt aan met een sleeplint en zet de spurt erin. Het slachtoffer is het niet eens met de kleur van het lint en wil getrokken worden door een touw. Ik moet eraan geloven, er wordt aangehaakt en we gaan ervoor. Pal tegen wind is dit een zware klus en het lijkt of Den Helder niet dichterbij wil komen. Bijna dreigt het mis te gaan op het punt waar de mosselbanken liggen. De sterke stroming wil mij met mijn sleep tussen de met buizen afgezette banken duwen. Met een uiterste krachtsinspanning weet ik dit te voorkomen. Even wonderlijk als de armklachten zijn begonnen, zijn ze ook weer over. Langzaam maar zeker komen we in de luwte van de thuishaven en komen we wat sneller vooruit. Natuurlijk moet er aan het eind van de tocht nog even worden gerold onder het mom als je moe bent moet je ook kunnen rollen. Het was een geweldige, maar zware dag, moe maar voldaan gaan we naar de camping.

Dinsdag.
Echt in de branding gevaren hebben we niet dat moet dus dinsdag gebeuren. Opnieuw rijden we naar Huisduinen en gaan bij het inmiddels bekende strandje te water. We zetten koers naar het Molengat. Het water is opvallend rustig aan deze kant van de Noorderhaaks. We ronden de noord-oosthoek en in de verte zijn de eerste schuimkoppen te zien. Sjaak is helemaal in zijn sas. Net voorbij het verboden gebied steken we door de stevige branding naar de kust om een hapje te eten en ons voor te bereiden op wat komen gaat. Eenmaal weer scheep gaat we verder naar de westkant. Ook Arie wordt nu enthousiast en volgt Sjaak die de smaak te pakken heeft en naar plaatsen vaart waar je eigenlijk niet wezen wilt. Kom op hoor ik Arie boven het geraas van de golven uitschreeuwen. Paul en ik volgen. Een enorme breker valt boven op me. In één klap spoelt de met duktape vast gezette kaart van mijn voordek. Ter nauwer nood kan ik de kaart redden. Door de golf ben ik een stuk naar voor geschoten. Opnieuw hoor ik Arie: “je peddels”, snel kijk ik achterom en zie dat de reserve peddels aan één elastiek naast de boot in zee hangen. Zijwaarts de golven parerend weet ik het strand te bereiken om alles weer vast te zetten. Met enige moeite en spierinspanning zit ik weer tussen de hoge brekers. Langzaam maar zeker wordt het naar het zuiden rustiger. De aandacht verslapt iets en opeens is er weer een hoge roller die zijn best doet het hele spul op zijn kop te zetten. Fel gaat de lage steun erin en een lange bongo-slide is het gevolg. In het rustige keerwater aan de oostkant koersen we flink richting Texel om later bij de oversteek de tegenstroom te pareren. Op nieuw was dit een enerverende grensverleggende dag.

Woensdag.
Voor mij wordt dit een dag van rust en studeren. Naast het praktijkexamen wordt er ook een theorie examen afgenomen. Heerlijk in de warme zon neem ik de boeken nogmaals door.

Donderdag.
Dit zou weer een vaardag moeten worden. De weergoden hebben iets anders in het hoofd. Vroeg in de ochtend is het bewolkt en drukkend. De weerberichten voorspellen tegen 10.00 uur regen en onweer. Er wordt besloten een alternatief programma te draaien. De mogelijkheid wordt geboden om een bezoek te brengen aan de verkeerscentrale Den Helder en aansluitend een tour door het reddingsmuseum. De beslissing om niet te gaan varen blijkt een goede te zijn en even na tien uur gaan de hemelsluizen open en een stevig onweer breekt los. Ik duik de boeken maar weer even in.

Vrijdag.
Ik heb me opgegeven om als drenkeling deel te nemen aan de Kajak Reddingtest. Een paar jaar geleden heb ik de test zelf gedaan en heb die als zeer nuttig ervaren. Ik hoop nooit een drenkeling in de gespeelde situaties tegen te komen, maar je kunt niet weten. Met 73 kg ben ik niet één van de zwaarste mensen op deze aardkloot maar de deelnemers hebben toch de grootste moeite om me op de diverse methoden te redden. Ik moet toegeven dat ik niet één van de vriendelijkste drenkelingen ben en als je even de aandacht laat verslappen laat ik het niet na om mijn helper met kajak en al om te trekken. Maar als slachtoffer is het ook niet eenvoudig, er is geen zon en je ligt lang in het water. De kou dringt door de vele lagen beschermende kleding heen en ik moet oppassen niet onderkoelt te raken. En heb ik nog wat geleerd vandaag? Volmondig kan ik ja zeggen, eigenlijk zou iedere grootwater vaarder elk jaar een opfris cursus moeten doen om de nodige routine te krijgen in het oplossen van problemen bij calamiteiten op het water.
Vrijdagavond staat het onvermijdelijke ZV-E theorie examen gepland. Om 17.30 uur stappen de deelnemers de benauwde bestuurskamer van de voetbalvereniging binnen. De papieren worden uitgedeeld, we kunnen beginnen.
Ik ga niet uitweiden over de inhoud van het examen één ding moet me echter wel van het hart. Ik heb me erover verbaasd dat een groot gedeelte van de vragen niet aan sluit bij het geboden van het cursusboek.
En dan is de totale ontlading daar, de spanning is eraf en lang wordt er gezellig nagepraat over alles wat er de afgelopen week gebeurd is.

Zaterdag.
Het weer is goed maar de voorspellingen niet. We varen dus zoet en gaan het IJselmeer op. Van Den Oever naar de Oude Zeug. Ik heb niet geteld maar bijna iedereen gaan mee. Het is een prachtig gezicht zoveel kajaks op het water. Het wordt een ontspannen tocht met een lekker zonnetje en een beetje wind. Op de terugweg moet de ZV groep nog een paar onderdelen afwerken de rest vaart terug naar het strand om daar nog even te rollen en andere kunststukjes met de kajak uit te halen.
Na zes uur is er de traditionele BBQ, voorafgaande aan dit culinaire hoogstandje is er de uitreiking van de certificaten met de bijbehorende toespraakjes. Inmiddels is de lucht betrokken en komt het weer met bakken uit de lucht. We zitten gelukkig droog en beginnen de koks Ronald en Elko het vlees te garen. Een paar flessen worden ontkurkt en genoeglijk wordt er getafeld tot laat in de avond.
Het klink wellicht wat hol maar het is welgemeend “Organisatie bedankt voor wederom een geweldige week”