Rondje IJsselmeer

De eigenlijke naam van de tocht is “Trektocht om de Kreupel” althans zo is de vermelding in het boekje van PeddelPraat. Een week voor de tocht komt er een vraag over de mail of er iemand kan invallen als tocht begeleider. De zondag heb ik tijd en de zaterdag kan ik vrijmaken. De totale afstand over 2 dagen is 65 km. Ik realiseer me te laat dat de afstand op het IJsselmeer altijd echte kilometers zijn, je hebt geen stroomvoordeel en net als vroeger op de fiets altijd wind tegen.

Zaterdag 3 september
Wind: westzuidwest 2-3 Bft
Zon 18 tot 20 graden

Verzamelen 08.30 uur bij De Oude Zeug in de Wieringermeer. Als ik, voor tijd, arriveer, staan er al een paar mensen klaar. Dit wordt een lastig weekend realiseer ik me. Een snelle groep. Nog voor de officiële starttijd van 09.30 uur zitten we al op het water klaar voor de oversteek naar Stavoren alwaar het Vrouwtje reikhalzend naar ons uitkijkt. Al na een half uur is de kust achter ons uit het zicht. Het is namelijk behoorlijk heiig. In de briefing voor vertrek heeft Kees aangegeven dat we een koers van 80 graden moeten varen. Gehoorzaam als we zijn doen we dat ook en zo koersen 5 mannen en 1 vrouw blind, op een prachtige zaterdag in september op het licht golvende water richting Stavoren.
In een rap tempo worden de 8 Nm afgelegd toch duurt het nog lang voor het silhouet van de kust zichtbaar wordt. Uit de mist doemt af en toe een zeilschip op dat langs de horizon zijn weg zoekt. Ook duiden de schepen erop dat er land in de buurt moet zijn. Langzaam maar zeker doemt Stavoren uit de mist. Op een klein standje naast de havenmond leggen we aan en nemen een pauze van een uur in een heerlijk zonnetje.
De plicht roept, we moeten verder. Er wordt en koers van 210 graden gezet richting Enkhuizen. 11 Nm. Het is behoorlijk druk geworden met de pleziervaart het is uitkijken om alle zeilschepen te omzeilen. We hebben nu behoorlijk tegen wind. Als referentie kunnen we nu een boeienlijn volgen. Spoedig doemen de ST 3 en de ST 1 op vervolgens de kardinale west. Als we de koers goed hebben uitgezet komen we als laatste de LC 12 tegen. Gelukkig, het klopt. Hier nemen we een korte drijfpauze en dan wordt het laatste rak ingezet. In vroeger dagen gebruikten de schippers de toren van de St. Pancras of Zuiderkerk als baken om naar Enkhuizen te varen. Ook nu blijkt het ook nog goed te werken. De toren is nog voor vuurtoren De Ven duidelijk waarneembaar. Overigens is vuurtoren De Ven een van de oudste van Nederland en stond in vroeger dagen als eerste van drie lichtopstanden voor schepen die van af het wad naar Amsterdam wilden varen.
Rond de klok van vijf landen we op het strand van de camping Enkhuizer Zand. Kees zorgt voor de administratie en wij kunnen onze tentjes opzetten op een mooie plek in de zon.
Dat kajakkers een beetje zuinig zijn moge duidelijk zijn na een lange dag varen moet er worden gekookt gelukkig kan er nog wel een ijsje af. De stad Enkhuizen staat bekent om de ijssalon van de IJskoninginnen. Na een prachtige stadswandeling die ons langs plekjes voert die Anton Piek tot inspiratie moet hebben gediend komen we uit bij de beroemde ijssalon. Er is niets teveel gezegd, je eet je vingers erbij op. De avond wordt afgesloten bij de tochtleider thuis die op nog geen vijf minuten lopen van de camping af woont.
Onder een gestaag neervallende regen val ik in een weldadige slaap en droom weg met de beelden van een prachtige dag.

Zondag 4 september
Wind: zuid 4 Bft
Bewokt

De harde werkelijkheid is weer daar. Lang slapen op een dun matje is een kunst die ik niet versta. Gelukkig is het droog en dat is wel zo comfortabel om het ontbijt naar binnen te werken. Het strakke schema zegt dat we om 09.30 uur op het water moeten zitten. Het is een snelle groep dus voor tijd is iedereen klaar voor vertrek. We groeten De Ven en zetten een koers van 330 graden om zo na 6 Nm op De Kreupel de belanden.
Er hangt een zware bewolking maar toch is er een beter zicht. Volgens de afspraak van het KNMI zou de wind zuid moeten zijn maar afspraken maak je om ze te breken en zo is de wind west zuidwest opnieuw zijwind dus. Nog voor we de haven van De Kreupel in varen vliegen er honderden vogels op. Het is een imposant gezicht maar het is ook enigszins beangstigend omdat een opvliegende vogel ook wel eens iets laat vallen wat je liever niet op je hoofd krijgt. Zonder bevlekkingen weten we aan te landen voor de lunch en een korte wandeling.
De laatste etappe is aanstaande nog 6 Nm zijn we verwijderd van het beginpunt. Met een koers van 300 graden moeten we weer goed uitkomen. Het zitvlak en de rug beginnen toch wel iets te protesteren en ik vraag me af waarom de kajakbouwers niet meer aandacht schenken aan een iets luxere zetel in hun boten. Daar is het doel De oude Zeug de vluchthaven vernoemt naar het vaarwater. Natuurlijk kan ook deze tocht niet eindigen zonder te rollen. Als je moe kunt rollen kan je altijd rollen wordt er wel eens gezegd. Nou daar gaat hij dan eerst links en dan ….. ja rechts lukt ook.
Dat een tocht valt of staan met de groep mensen waarmee je op stap bent moge duidelijk zijn. Gelukkig was dit een super groep met een super leiding. Dit weekend was meer dan genieten.