Wad Lopen

Wind: noord noord-oost
Afstand: 15 Nm
Watertemperatuur: 15,9 graden

Zaterdag 20 september. We rijden over de Afsluitdijk naar Kornwerderzand een plaats waar je normaal langs rijdt zonder er enige aandacht aan te schenken of het moet zijn dat de brug open staat. Het leven staat dan een moment stil en langzaam zie de dan de masten van de bootjes over het wegdek glijden. Vanaf nu zal Kornwerderzand, voor ons, nooit meer hetzelfde zijn. Het wordt een plek waar één van onze vele tochten is gestart.
Op het dagrecreatieterrein staan een paar campers. Een man zit lui in zijn stoel een krantje te lezen. Er zijn 2 piep kleine strandjes waar we te water kunnen.

Op het moment dat we er één gekozen hebben komt Rob aanrijden en zijn we compleet. De boten worden afgeladen en ingeladen. We hebben ruim de tijd. Hoogwater Harlingen is om 13.56 uur. Soezend in de zon trakteren we ons nog even op een kop zelf meegebrachte koffie. Dan worden de kajaks over de grote basaltblokken richting het strandje gedragen en kiezen we het ruime sop. Rob heeft ervoor gekozen een rondje te varen. We koersen dus vanaf het strandje naar de VVG 3 om door het Verversingsgat het noorden aan te houden. Het water is bijna rimpelloos de zon staat hoog, het is warm. Dit zijn bij voorgaande tochten de ingrediënten gebleken voor Rob en Ruud om te donderjagen. Net voorbij de VVG 7 begint Ruud zijn CHD (compleet head dip) te demonstreren zowel links als rechts. Bij Rob is een lichte aarzeling waar te nemen. In mijn ogen logies, aangezien hij heeft besloten in een korte broek en zonder anorak te gaan varen. De water temperatuur is inmiddels alweer gezakt naar 15,9 graden, niet meer heel warm dus. Na enig aandringen gaat ook Rob om en even later horen we een brul als het koude water een weg zoekt in zijn pak. We steken af over het Schuitenzand naar de Pollen om bij het surfstrand aan land te gaan. Aan de vloedlijn ligt een dikke brij van bruinachtig glibberig onwelriekend spul waar we doorheen moeten lopen.
Wat nou, schoon Wad.
Aan de dijk staat een paviljoen, het is open, maar het blijkt niet zo eenvoudig er een bestelling te plaatsen en je bestelling ook geleverd te krijgen. We eten en drinken dus maar uit de kajak. Op de Pollen hebben we nog een groep zien varen. We dachten toen dat het de door Peddel Praat geplande tocht naar Vlieland was, echter nu komen ze ook hier aan land. Het is de Zoet Zout groep van voornoemde stichting. De kajakwereld in Nederland is niet zo groot dus zitten er ook weer een paar bekenden tussen. Beleefdheden worden uitgewisseld, zij gaan ook een poging doen een bestelling geplaatst te krijgen. De levering van de bestelde spullen wachten wij niet af. De kentering is geweest en wij zoeken opnieuw een pad door het glibberige spul. Nu nemen we de vaargeul over de Boontjes. Aangezien dit een drukke vaarroute is, is het uitkijken geblazen. Veel zeiljachten maar ook beroepsvaart nemen deze route. Nog steeds is er geen wind de golven die er nu zijn worden veroorzaakt door de schepen. Op het moment dat we de kardinale noord boei in het oog krijgen koersen we naar de kust, al snel krijgen we ons strandje in het oog. De aanblik van ons startpunt, is in de tijd, ernstig veranderd. Was daar bij de start nog het goudgele zand, nu ligt er een 50 meter stinkende zwarte massa voor ons, die met de minuut groter wordt. Dit wordt kniediep uitstappen om de boot schoon te houden. Voorzichtig waden we door het water om vervolgens het niet uitnodigende zwarte onwel riekend spul te betreden. Het gewicht van de boot zorgt ervoor dat je er tot je enkels in zakt. Moeizaam komt je voet, bij de voorwaartse beweging met een zuigend geluid en een goed hoorbare plop los. Vvvvssssss plop, Vvvvssssss plop, stap na stap. Na de derde boot wordt er bedenkelijk naar de benen gekeken. Balancerend op een basaltblok wordt geprobeerd het geurende goedje weg te wassen. Op een goed moment is de modder weg. Maar de geur blijft, als een herinnering aan een mooie tocht, in je neus hangen.