Rondje Bol

( klik hier voor de foto's van deze tocht )

Als je jezelf dan hebt opgegeven voor een tocht met Peddelpraat, in dit geval een rondje om de Bol, dan hou je automatisch gedurende de week met spanning het weer in de gaten. Dat weer bestond uit een krachtige westenwind, niet bepaald gunstig voor deze tocht. Vrijdagavond werd er dan ook gemeld dat er mogelijk een alternatief gevaren zou gaan worden. Toch slaap ik de nacht voor de tocht slechter dan gebruikelijk. Noem het spanning, adrealine of een tikje nerveus. S'morgens blijkt het echter heerlijk weer. Een westenwind kracht 3 á 4 wordt gemeld. Het zonnetje schijnt. In Den helder is de tochtleiding even in overleg maar besloten wordt om toch de Bol te ronden, dat is toch wat we willen. Verteld wordt dat er best heftige golven zullen staan, dat er wel eens iemand uit de boot kan spoelen, maar dat diegene er dan gewoon weer in geholpen wordt. Een lekkere relaxte instelling lijkt mij zo. Toch ben ik benieuwd wat komen gaat, het zal grensverleggend worden, dat is duidelijk. Tot de Bol is het allemaal gematigd maar dan verschijnen de witte brekers. Er door heen varende blijkt het echter allemaal goed te doen en het is genieten met de golven van twee meter hoog.



Zo gaat het langs de noordzijde verder. Opeens is er overleg tussen de tochtleiders en ze kijken richting een brekerveld. We zullen koers moeten verleggen om langs de westzijde te gaan varen en dat betekent door het brekerveld heen. Eén voor één en geef elkaar de ruimte is de opdracht. De leiders blijven achter. Ik ga als één van de laatste er door heen en het lijkt allemaal rustig te verlopen. Tot het moment dat een golf achter me breekt, me haaks op de golf zet en een bongo slide het vervolg is. Dat blijft altijd een aparte belevenis en je begrijpt dan weer waarom het bongo slide heet, het bonkt ja. Het schiet echter ook op en zo zit ik snel achter de brekers. Even moet er nog iemand in de boot geholpen worden door de leiders en dan is het tijd om pauze te nemen op de Bol. Daar doe je dit toch voor. De zeehonden komen al snel kijken, de zon schijnt kortom heerlijk genieten van dit stuk natuur. Op zee bouwt er zich echter ook een onweersfront op en dat is minder. De terugweg gaat dan ook zo dicht mogelijk langs de Bol en via een korte oversteek naar het vaste land. Dit alles om bij onweer snel aan de kant te kunnen komen. Tijdens de oversteek naar het vaste land komen we nog twee kajakkers tegen welke naar de Bol op weg zijn. Eén van hen zit in zijn blote bovenlichaam in de kajak, de rest is slechts gissen. 'Ideale uitrusting heren' wordt hen nog medegedeeld. Dit is toch niet hoe het hoort. Het zal meestal wel goed gaan, maar aan die ene keer dat het fout gaat moet je even niet denken. Zo warm is de zee niet. Door de Helsdeur gaan we verder. De haven laat nog even op zich wachten als er een marineschip vertrekt. De haven wordt voor korte tijd afgesloten. We wachten geduldig en na wat natte oefeningen is het weer tijd om op huis aan te gaan. Het was inderdaad grensverleggend maar vooral genieten. Van de Bol en van de extreme van moeder natuur. De onweer is niet uitgebarsten