Weekend Oostmahorn - Schiermonnikoog

Na 3 jaar slecht weer gehad te hebben stonden we dan nu eindelijk aan de vooravond van een warm en droog weekend kamperen en varen bij Lauwersoog. Voor onze vereninging OSSA hadden we een weekend varen gepland op het Lauwersmeer en Schiermonnikoog.

Vrijdagavond aangekomen in de haven van Oostmahorn waren we al helemaal compleet en konden we gezamenlijk een tocht gaan plannen voor de zaterdag. Eigenlijk zouden we zoetwater varen maar omdat het perfect weer was en de wind zo'n 4 bft trok het zoute water ons wel erg aan.

Zaterdag:
Het vertrek was om 09:30 zodat we nog met opkomend tij de waddenzee op konden en een stukje langs de kust van Groningen/Friesland konden varen. Een onbekend terrein, dus wel de uitdaging waard vonden we. Om op de Waddenzee te komen moeten we altijd eerst door de Robbengatssluis. Bleek dat het al enorm druk was met scheepvaartverkeer. Zelfs als kajakkers moesten we ff wachten om mee te kunnen.

Eenmaal in de sluis, met voor ons nog twee boten, wachtten we op de schutting. Bleek dat ze ineens, vanwege de drukte, meerdere schotten openzetten waardoor het rustige water veranderde in zeer wildwater! De meeste konden zich redelijk in veiligheid brengen maar een van ons werd meegenomen in de keerstroom en raakte klem tussen de wal en een schip en viel om in het water. Nog net kon diegene de peddel weggooien en in de val een vlag vastpakken van een kleine vlaggenmast aan de achterkant van dat schip. Met bulderend geweld en gevaar voor eigen leven ging alles net goed. De schippersvrouw wist nog net een extra hand te reiken zodat diegene niet alsnog om zou gaan. Dit was echt behoorlijk eng om te zien. De keerstroom bleef beuken tegen de wal en stuwde de boot steeds op. Ik zat er vlak achter en kon weinig doen. Als ik er heen was gegaan dan was ik zelf ook tegen de kant gedrukt en omgegaan. Stel dat diegene de vlag niet had kunnen grijpen dan was die uit de boot gespoeld en onder de boot getrokken om vervolgens via de sluisdeuren weer boven te komen en terug meegenomen te worden in de keerstroom. Gelukkig bleef dit bespaard en konden we opgelucht ademhalen. De schrik zat er goed in. Een waarschuwing dus voor een volgende keer. Neem zo'n 15 meter afstand van de sluisdeur en zorg dat je nog wat achteruit kan peddelen.

Na de schrik konden we veilig uit de sluis varen. In de haven zagen we een groep kajakkers hun kajaks bepakken. "Hey, dit zijn bekenden van ons", werd geroepen. Op zeekamp had iedereen elkaar al eens gezien en we hebben ze uitgebreid begroet en gesproken vanaf het water. Zij gingen rondje Schier doen en waren aan het wachten op de kentering. En de kentering was al bijna want wij hadden veel tijd verloren met wachten voor de sluis en praten met de collega kajakkers. We hadden nog ongeveer een halfuur om met de stroom mee te varen. Uiteraard zijn wij geen watjes en hebben nog een halfuur tegen de stroming in gepeddeld. Daar op de dijk, tussen de schapenstront en steekmuggen zaten we heerlijk te genieten van het uitzicht en het zonnetje.

Terug de kajaks het water inslepen vanaf de dijk was een groot probleem. Het water was gezakt en de dijk spiegel- en spekglad. Op de knieën en kont heel voorzichtig de boot in het water gelaten zodat de messcherpe ondergrond geen kwaad kon aanrichten. Eenmaal varend gingen we als een speer met de stroom mee, uiteraard werd tussentijds veel gerold en gespeeld.

Eenmaal bij het havenhoofd voeren we rustig naar binnen terwijl er twee vissers gemoedelijk stonden te vissen. "Ho! kijk uit! een lijn!", bleek dat we precies bij hun lijnen waren die tientallen meters boven de zee hingen. Bart kon nog net het draadje ontwijken. Marianne bekeek dit en gaf een zucht van verlichting. Ze keek om, en flats!, ze zat verstrengeld in de andere lijn. Die lijntjes waren zo dun dat niemand ze zag behalve op het laatste moment. Met veel moeite wist ze zich los te wurmen. Vogels vlogen op, vissers beduusd en wij wat ontdaan van weer een avontuur waagdden ons weer in de sluis. Ditmaal bleven we achteraan en ging het schutten met veel minder geweld. Via Esonstad zijn we teruggevaren naar de camping in de haven. Al etend en drinkend konden we de avonturen vertellen aan Jaap en Arja die andere activiteiten hadden dit weekend. Wel erg gezellig dat ze mee waren!

Zondag:
De dag begon weer vroeg. Om 08:30 gaan we varen! ja, de kentering was vroeg en waarschijnlijk moesten we nog wachten voor de sluis. Op het programma staat een tocht van Oostmahorn naar Schiermonnikoog, dus weer door die sluis. Dit keer was het rustiger en konden we gelijk geschut worden. Een vriendelijk verzoek van ons om rustigaan te schutten werd ingewilligd. Na de sluis was het nog een uurtje varen naar de haven van Schier. Via 'Brakzand' zijn we rechtstreeks overgestoken. Met hoogwater en bijna springtij kon dit met gemak. Ook deze dag weer zo'n 4 bft ZO wind, windje in de rug dus.

Via de marifoon houden we verkeerspost Schier op de hoogte en meldden ons keurig af in de haven. De groep werd gesplitst, de ene ging het dorp in en de ander naar het terras in de haven. Het zonnetje brandde er heerlijk op los, de koffie smaakte lekker, de geuren van de zee in onze neus, we waren de koning te rijk. Na 1,5 uur pauze weer in het water. De stroming zou nu lastig worden, het was uitgaand tij.

Er ontstond iets vreemds, we voeren tegen de stroom en wind in en toch waren we licht aan het surfen op golven de verkeerde kant op. Zal wel te maken hebben met de geulen!? Op deze manier knalden we toch nog redelijk snel naar de overkant. Alleen bij de laatste geul moesten we enorm harken tegen de stroom in. Die was echt sterk aan het worden. Maar volhardend als de groep was wisten we daar ons doorheen te slaan. Het laatste stukje op het Lauwersmeer was een feest, de boten en onszelf konden we ontzilten door flink te spelen in het water. Vandaag was ook Rob mee en dan maakt dat een soort speelsheid los bij sommige mensen (ik dus) en daarbij beschadigen we altijd wel weer onze boten, maar wel erg lachen. Overigens bleken meer mensen een beschadigde neus te hebben dit weekend.

Een perfect weekend varen met leuke mensen!