Cake met slagroom.

Voor zondag 21 december staat er een tocht op de planning. Ik heb een aantal opties die afvallen omdat het getij niet mee werkt en een rondje Noorderhaaks vind ik niet verantwoord omdat de windverwachting 5-6 Bft is. Daarbij is de watertemperatuur van de Noordzee rond de 7 graden. De wind in combinatie met de lage watertemperatuur geeft toch een zeker risico.
Blijft over rondje Marken. Aangezien de windrichting zuid west is zal de golfhoogte erg mee vallen. Om kwart over 10 staan er 1 vrouw en 4 mannen klaar om het ruime sop te kiezen in de vluchthaven van de Nes op de dijk naar Marken. De windvoorspelling klopt aardig een de laatste berichten geven aan dat de wind nog iets gaat aantrekken. Een redelijk lang golfpatroon zorgt ervoor dat er af en toe gesurft kan worden en in een snel tempo ronden we het “Paard” de markante vuurtoren die het vroegere eiland Marken siert.
In de luwte van een klein schuurtje steken we even op en komt Rob met de traditionele cake op de proppen, natuurlijk hoort onmiskenbaar de spuitbus slagroom daarbij. Rob memoreert hier ook steevast aan zijn eerste grootwater tocht die hier vlak voor de kust in een vliegende storm dramatisch met een nat pak eindigde. Overigens was dit niet iets om je voor te schamen. Ik was erbij die dag, die begon met een windkracht 5 en afnemend zou zijn. De voorspelling kwam niet uit en al snel werd er een kracht 8 gemeten. De rest van de groep moest de tocht toen op de Rozen werf afbreken en te voet verder gaan. Voor de zoveelste keer bewees het IJsselmeer een geducht tegenstander te zijn. Nu zijn de weergoden ons welgezind en zijn we in staat de lange pier te ronden en richting de haven van Volendam te varen voor een visje. Volendam is altijd leuk. Ook in de winter komen er busladingen toeristen en veelvuldig worden we op de gevoelige plaat vastgelegd.

Na de vis en kibbeling koersen we naar de dijk waar de auto’s geparkeerd staan. De straffe wind, schuin rechts van voor, zorgt ervoor dat er zo nu en dan een flinke golf over het dek spoelt. Ik vaar vandaag voor het eerst, met mijn nieuwe NDK Explorer, op groot water. De handeling valt me erg mee waarschijnlijk komt dit mede door het feit dat ik de boot voorin redelijk beladen heb.
Als Ruud mee is ontkom je er niet aan. Er moet gerold worden. Niet erg aantrekkelijk in water van 5,5 graden, maar wat moet, moet. Als altijd gaat Ruud als eerste. Gedwee volgen we. Het koude water bijt in mijn gezicht. Dit was linksom nu de andere kant nog. Een paar minuten later is er alleen nog de stoere praat die later onder het genot van een drankje alleen nog maar sterker zal worden. Zo gaat dat in de kajakwereld.