Ameland - Schiermonnikoog

Onder het oog van Schier.

Dag 5
Vaartijd: 05.30 uur
Afstand etappe: 17,4 Nm
Totale afstand: 74,7 Nm
Weerbericht: zon, noord oost 2 – 3 Bft
Golfhoogte Noordzee 50-60 cm

Woensdag 2 juli. Gelukkig mogen we weer vroeg op. Om 05.00 uur kraait de haan. Eigenlijk was is al om 04.00 uur wakker, stil heb ik me bezig gehouden met allerlei klusjes. We zeulen de zware kajaks het duin weer af en zitten om 07.00 uur klaar in de boten. De zee is nogal hobbelig, we varen een behoorlijk stuk uit de kust richting Schiermonnikoog. Het duurt vanaf het Badpaviljoen toch nog 8 Nm aleer we het eiland achter ons laten. Er liggen op respectievelijk 3,5 en 6 Nm, 2 torenhoge boorplatvormen in zee. De 2 wrakken die voor de kust moeten liggen hebben we helaas gemist. Het schiet lekker op naar schier met een snelheid die tussen de 4,5 en de 5 Nm ligt. Op de kop van het eiland nemen we een korte drijfpauze. Ik neem de gelegeheid ten baat om de Zeeverkeerspost Schiermonnikoog op de hoogte te brengen van onze bedoelingen.
We blijven 90 graden varen en na verloop van tijd is er een duidelijk branding te horen. Dat moet de branding op “Het Rif” zijn. Eigenlijk mag je niet op “Het Rif” komen, maar we zijn aan een sanitaire stop en een kop koffie toe. We zetten nu koers naar de WG13 om vervolgens op de kardinale west aan te sturen. Een vissersschip kom in volle vaart op ons aan lopen. Via de marifoon, geeft hij aan de verkeerspost door dat hij 3 kajakers in beeld heeft. Rob heeft dit niet mee gekregen en kijkt onrustig om zich heen. Ach wat kan ons gebeuren. Hooguit dat we op de visafslag van Lauweroog belanden. Op het moment dat we Rob gerust willen stellen, verlegt de schipper de koers. Het wordt dus geen visafslag. Het schip gaf door dat we ergens op de Kuipersplaat ronddoolden. Ruud geeft via de marifoon door dat we bij de kardinale west zijn en wat onze koers is. Opnieuw gaan we 90 graden varen. We zitten wat krap in de tijd en de ebstroom begint al te lopen. De wind is bijna weggevallen en de lucht doet dreigend en broeierig aan. We ronden “Het Rif”op de kop van Schiermonnikoog om over het ondiepe water van de Siege wal af te snijden. Af en toe schraapt de paddel over de bodem, het wordt tijd om de staken op te zoeken waar het water dieper is en waar we een verfrissende rol kunnen maken. Soms denk ik wel eens dat Ruud liever met zijn hoofd onder water vaart dan recht op, maar nu is een verkoelende rol zeker geen overbodige luxe. Tegen de stroom in maken we niet zo veel vaart meer. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
Achterin de haven is een botenhelling en eenvoudig kunnen we de kajak’s aan land brengen. De wielen gaan eronder en lopen maar. Het dorp is niet ver maar aangezien de temperatuur onaangenaam hoog is opgelopen, stoppen we bij de snackbar voor een hapje en een drankje, toevallig er tegenover is de VVV die natuurlijk dicht is. Op de vraag in de snackbar waar er een camping is, sturen ze ons naar een plek waar we niet heen willen. Op aanvraag bij het thuisfront komen erachter dat er een prachtige plek bij een boer is, niet ver van de haven. Al een paar dagen zie ik een vreemde bobbel in de band van mijn kanokar verschijnen. Het ziet er niet goed uit, maar hij doet het nog. Na een korte wandeling zijn we op de plaats van bestemming. De zon brand ongenadig en de berichten staan naar onweer. We zoeken een beschutte plek voor het kampement.
Dan klinkt er een doffe plof. De band? Ja hoor door de warmte is hij van de velg gesprongen. Snel laat ik de band leeglopen en onhandig probeer ik de band weer om de velg te krijgen, gesis klink. Dus nu is hij echt stuk. Dat wordt shoppen.
Achteraf is het met het weer meegevallen, geen onweer en een paar mm water.