Oostmahorn - Bartlehiem

Lang en smal.

Dag 7
Vaartijd: 06.00 uur
Afstand etappe: 18,3 Nm
Totale afstand: 99,5 Nm (184 km)
Weerbericht: enkele wolkenvelden, noordoost 2-4 Bft

Zaterdag 4 juli. Ik heb goed geslapen. Het heeft bijna de hele nacht geregend maar bij het opstaan is het droog. Kan ik niet zeggen van de tent, het grondzeil lekt en de onderkant van mijn slaapmatje is nat. Hopelijk dat de zon zo meteen zijn werk doet zodat de boel droog ingepakt kan worden. Om 10.00 uur vertrekken we, met pijn in het hart, richting Leeuwarden. We koersen 170 graden om het Dokkumerdiep op te zoeken. Rond de Senneroog groeien veel waterplanten, om wat af te snijden varen we er doorheen. Enorme karpers, die liggen te zonnen, schieten verschrikt weg. Er zijn veel bootjes op het water, en iedereen steekt vriendelijk zijn of haar hand op. Het Lauwersmeer gebied is eigenlijk een natuur en stilte gebied, maar om de paar minuten komt er met donderend geraas een militair vliegtuig over die de rust danig verstoord. Op het Dokkumerdiep komt er een jacht naast ons varen, veelvuldig worden we gefotografeerd, en om de paar tellen wordt de snelheid medegedeeld. Ja, we weten het wel, we varen tussen de 4,5 en 5 Nm. Bij de Dokkumer Nieuwe Zeilen raken we onze snelheidsmeter even kwijt. Na de sluis volgen we het Dokkummer Grootdiep.Tot aan Dokkum is er niet zoveel te zien vanaf het water, er staat veel riet langs de kanten en de oevers zijn vaak te hoog om er overheen te kijken. Ook de sfeer op het binnenwater is niet te vergelijken met die van de zee. Natuurlijk is het drukker op het binnenwater, maar in tegenstelling tot de weidsheid, ruimte en rust op het wad, heerst hier de drang om snel ergens naar toe te moeten, maar dan wel op een vriendelijke handopstekende manier.
Nog voor Dokkum ergens bij ’t Heech, zoeken we een lunchplek. Kunnen we eindelijk even verder kijken, en wat denk je, gras en koeien. Er valt ook niet veel anders te verwachten in Friesland. De stop was ook noodzaak voor een paar van ons, geen wc in de buurt, dan maar wild.
Varen in een stedelijk gebied heeft zo zijn bekoringen. Dokkum laat zich van de mooiste kant zien, prachtige pandjes en leuke terrasjes wisselen elkaar af. Een donkere lucht doet verwoede pogingen een paar druppels te laten vallen maar dat zet niet door zodat de broeierige warmte door een rol verdrongen moet worden. Uit het niets introduceert Ruud de CHD ofwel Complete Head Dip. Als dit geen topper wordt.

In het prachtige plaatsje Birdaard komen we onder de hoede van een statige molen de eerste camping tegen. We vinden het nog te vroeg om te stoppen. Er vindt contact met het thuisfront plaats en Jolanda geeft een telefoonnummer door van een slaapplaats in Bartlehiem. Rob draait het nummer aan, er is contact, een norse stem zegt dat er een camping is maar dat hij nu geen tijd heeft. We varen door. Na nog een korte pauze op een weiland breekt de laatste etappe aan. Het beroemde dorp Bartlehiem komt in zicht. Natuurlijk even plaatjes schieten bij het fameuze bruggetje. Schuin tegenover dit wereldberoemde keerpunt in de “Elf Steden Tocht” ligt het eindpunt van onze trip. Moeten we dit vieren of bewenen, in ieder geval, tot vermaak van de campinggasten, is het rollen en uitstappen.
Voor de laatste keer zetten we onze tenten op. Het is een schilderachtige plek aan de
Dokkumer Ee. Onder een strak blauwe hemel met een warme zon worden de laatste noodrantsoenen klaar gemaakt en opgegeten. Ik verbaas me er weer over dat mensen zoiets goors in een zakje kunnen stoppen, voedzaam is het wel. Welterusten.