Oost Vlieland - West Terschelling

Knus op de Cnosse

Dag 3
Vaartijd: 01.43 uur
Afstand etappe: 7,3 Nm
Totale afstand: 34,5 Nm
Weerbericht: zon, west zuidwesten wind 4-5 Bft
Golfhoogte Gronden van Stortemelk 80 cm

Maandag 30 juni. Super, het is een uitslaapdag. Zoals gewoonlijk ben ik vroeg op. Lekker relaxed ontbijten en op het gemak het tentje schoonmaken en in pakken. Dat schoonmaken is geen luxe na de regen en de stormachtige wind van de vorige dag. De supermarkt op de camping is open dus kunnen we ook onze voorraden weer wat aanvullen.
De strandafgang naar de Noordzeekust op de camping Stortemelk is beroemd en berucht om zijn steilheid. Ik heb reeds het ongenoegen gehad ermee kennis te maken voor Rob en Ruud het fenomeen nieuw. In de loop van de ochtend lopen we even een rondje om te ervaren wat de klim en het losse zand doet met je ademhaling en je beenspieren. Na de lunch maken we aanstalten voor de grote afdaling.

Met een sjorband om de achtersteven tillen we met twee man en één de voorpunt. De zware boten worden in een rap tempo het duin afgezeuld. Gelukkig is er nog even tijd om op adem te komen. Die tijd gebruikt Rob om in vol ornaat een koele duik in het zilte nat te nemen. We hebben veel bekijks op het strand, ik weet eigenlijk niet of de belangstelling voor de kajaks is of voor Rob die een zeehond probeert te imiteren.
Wat gaat de tijd toch snel als het gezellig is. We willen om 15.15 uur op het water zitten het wordt nog opschieten. Natuurlijk melden we ons aan op kanaal 2 bij de verkeerscentrale Brandaris en telefonisch bij de kustwacht. Het melden bij de kustwachtritueel blijven we herhalen iedere etappe, en wordt zeer gewaardeerd. Dan is het tijd voor vertrek.
Op het strand staat een flinke dumpgolf nog voor ik het spatzeil dicht heb lig ik alweer dwars op het strand, gelukkig hebben mijn compagnons hetzelfde probleem binnen een paar tellen staan we weer op het strand. Een nieuwe poging wordt ondernomen, een flinke sloot water stroomt in de kuip snel sluit ik af en vaar de zee op. Het is Ruud ook gelukt het ruime sop te kiezen alleen Rob ligt nog op het strand. Even is er twijfel of we hem moeten helpen maar dan komt ook hij los en kunnen we richting de SM6 varen. Al snel blijkt die koers te oostelijk door de sterke stroming dreigen we aan de Vlieland kant het wad op te stromen dus gaan we 345 graden varen om zo naar Terschelling te traverseren. Voor de kust bij de Noordsvaarder moeten we een ondiepte oversteken om in het Schuitengat te komen. Wild schuimend slaan de golven stuk op de richel. Het is even een plekje zoeken om erdoor te komen. Ik zie een gaatje en koers er naar toe. Twee zeehonden die op die plek liggen te doezelen schrikken van mijn komst op mijn beurt krijg ik hartkloppingen van de twee vleesmassa’s voor de boeg van mijn boot. Eenmaal in het Schuitengat is het water redelijk rustig. Bij het Groene strand staat voldoende water zodat we aannemen dat op het wad voorbij de haven voldoende water staat om aan land te kunnen. Uit respect voor de snelle Tiger die op het punt staat de haven te verlaten wachten we even met het passeren van het havenhoofd. Vervolgens is het simpel en volgen we de lange lage dam die de jachthaven moet beschermen tegen de golfslag. Op dit moment is Ruud scherp. Op de kaart staan twee boeien, een gele en een rode halverwege de golfbreker. Na goed turen ontwaren we een stroomrafeling in het water. Net nog onder water ligt een basaltdam tussen de gele en de rode waarschuwingstekens. Op een eenvoudige wijze zou je hier lek kunnen varen.
Net voorbij het monument ligt ons strandje.

We gaan aan land en dan op weg naar de Cnosse alwaar we uiterst vriendelijk worden ontvangen. Men hanteert hier een uiterst billijk kajakkerstarief. Het is er heerlijk rustig met een veldje voor ons alleen.